REVIEW | Disgaea 6: Defiance of Destiny is de perfecte start voor nieuwkomers

De Disgaea-franchise bestaat al meer dan achttien jaar en kent inmiddels tientallen games, spin-offs, boeken en anime-series. Normaal komt er maar liefst elk jaar een Disgaea-gerelateerd spel uit, maar ontwikkelaar Nippon Ichi Software heeft in 2020 alles gepauzeerd om aan de kern van de franchise te werken. Het resultaat is Disgaea 6: Defiance of Destiny en de verwachtingen liggen dus vrij hoog. 

We volgen het verhaal van Zed, een zelfzekere zombie en zijn zus Bieko. Zed staat onderaan de pikorde in de Netherworld en verlangt naar meer respect en zeggenschap. Plots wordt alles wat hij liefheeft bedreigt door een God der Vernieling. Dit geeft Zed de vereiste moed om zijn innerlijke krachten te ontdekken en het kwaad te lijf te gaan. Tal van bizarre personages zullen zich bij je aansluiten om de Netherworld van de ondergang te redden. Het verhaal is eerder typisch voor een Japans rollenspel, maar de plotwendingen en de conversaties zijn oprecht interessant. 

De gesprekken die je hebt met de vele kleurrijke personages vormen één van de hoogtepunten van Disgaea 6. In het begin merk je direct wat hun stereotiepe karaktertrek is, maar na verloop van tijd krijgt iedereen meer diepgang. Sommige van onze favoriete personages zijn Misedor, de enorm rijke koning van de Human World en Piyoti Nijino, een vrouwelijke superheld die vecht tegen schurken in TV World en steeds hoge kijkcijfers wil halen. Eén van de meest unieke personages is dan weer Cerberus, een zombiehond die het brein van een genie ingepland kreeg.

Het is Cerberus die je de verboden Super Reïncarnatie spreuk leert. Als Zed wordt gedood door de God der Vernieling, kan hij met behulp van deze spreuk reïncarneren in een alternatieve Netherworld. Je level zakt hierdoor terug naar één, maar terwijl je opnieuw alle vijanden te lijf gaat, krijg je de krachten van je vorige leven langzaam terug. Door Super Reïncarnatie kun je ook Karma krijgen, waardoor je je statistieken kunt verhogen om bijvoorbeeld iemand beter te counteren. Het is een erg goed levelsysteem, waardoor iedere gamer na lang genoeg proberen vanzelf voorbij de moeilijkste stukken zal geraken. 

Wanneer de gesprekken gedaan zijn, kun je een team samenstellen. Alle personages zijn onderverdeeld in klasses. Denk hierbij aan Thief, Ninja, Warrior, Zombie of Witch. Elke klasse beschikt over speciale aanvallen, sterktes en zwaktes. Door een goede samenstelling te maken, kun je optimaal gebruik maken van alle vaardigheden en de vijand in recordtempo verslaan. Een groot voordeel is de gedeelde ervaring. Zelfs teamleden die niet aan het vechten zijn, krijgen ervaring waardoor iedereen ook aan het einde van het spel kan worden ingezet. 

Gevechten kunnen soms wat langdradig zijn doordat erg veel zaken invloed hebben op de schade die je doet. Daarom kun je er nu voor kiezen om de Auto-Battle en Demonic Intelligence features te gebruiken. Hierdoor krijg je aanbevelingen over de spreuken en aanvallen die de meeste schade toedienen. Daarnaast kun je met de auto-repeat functie meteen een gevecht herhalen. Je moet dus niet met volle aandacht elke map twintig keer opnieuw doen om levels te stijgen. Hoewel dit een oplossing is om alles sneller te laten verlopen, had men natuurlijk ook de game wat beter kunnen balanceren. Een betere balans in het levelen zou grinden overbodig maken.

Zo zit Disgaea 6 boordevol functies die nieuwkomers in het Tactische RPG-genre verwelkomen. De gevechten verlopen vlot en de nieuwe D-Merits functie zorgt ervoor dat je hulp krijg bij het levellen van je karakters. De functie geeft je ook extra karma waardoor je net dat beetje sterker bent. De Item World brengt een vrij unieke manier van upgraden naar Disgaea 6. Zo bevat elk wapen in het spel een Item World waarin je kunt vechten. Eens je alle niveaus van deze wereld hebt overwonnen, wordt het wapen in kwestie heel wat sterker. Je hoeft al deze extra vijanden niet zelf te verslaan en kunt gewoon drie teamleden op pad sturen die de opdracht automatisch zullen voltooien. 

Er zijn dus redelijk wat nieuwe elementen, maar sommige populaire aspecten zijn weggelaten of afgezwakt. Er zijn veel minder beschikbare personages dan in vorige edities. Nieuwe spelers zullen hier niets van merken, maar bijvoorbeeld de Cleric klasse is verdwenen. Levels zijn voor het grootste deel goed uitgewerkt, behalve dan als er een eindbaas opduikt. Dan omring je gewoon met je hele team deze ene vijand om een hele tijd dezelfde acties uit te voeren. De graphics zijn precies wat je van dit soort spel verwacht. Het is vooral de soundtrack die saai en repetitief overkomt. Het is generieke muziek die je al 1.001 keer hebt gehoord in andere games. Helaas is het ook muziek die begint te storen na verloop van tijd.