REVIEW | R Type-2 Final is misschien te trouw aan de reeks

Fans van de R-Type-serie hebben een lange droge periode gehad. Na R-Type Final 2004 (PS2), oorspronkelijk bedoeld als het laatste deel van de serie, en talloze remakes en compilaties, was de Kickstarter-campagne voor een nieuwe game medio 2019 een sprankje hoop. Nu is het eindelijk zover en verschijnt Granzella's R-Type Final 2 voor Switch, PS4, Xbox One, Xbox Series X|S en pc. Wij gingen aan de slag met de Switch-versie.

Nadat je het startmenu hebt bereikt, kun je ofwel direct in de strijd springen of de tutorialvideo bekijken. Als nieuwkomer in de serie moet je dit zeker doen, zodat je weet hoe de verschillende power-ups en speciale vaardigheden moet gebruiken. Een speelbare tutorial had leuk geweest, maar de makers hebben er duidelijk voor gekozen trouw te blijven aan de arcade-oorsprong.

In feite is er niets veranderd in de R-Type-formule. Je stuurt een ruimteschip door de ruimte, ruimtebases of organische structuren en schiet je een weg door verdedigende hordes vijanden, ditmaal het Bydo Empire. Je wordt van alle kanten aangevallen en je moet je schild oftewel Force op de juiste manier voor of achter je plaatsen om in alle richtingen beschermd te worden. De meeste van deze elementen en de individuele upgrades zijn al bekend uit de vorige games en er zijn dan ook geen verrassingen.

Vanaf de eerste laserupgrade, die verkrijgbaar is in drie varianten (horizontaal, diagonaal en verticaal), kun je terugvallen op de bovengenoemde Force. Als het is aangemeerd, kan het in de betreffende richting worden afgevuurd en vervolgens worden teruggeroepen. Elk contact met de vijand veroorzaakt schade. Het dient ook als een beschermend schild tegen schoten en uiteindelijk, door de schoten op te vangen en tegenstanders aan te raken, wordt een speciale balk opgeladen voor een speciale aanval die alles vernietigt. Er zijn ook raketupgrades, die raketten toevoegen aan het normale schot, en zogenaamde bits die boven en onder het ruimteschip kunnen vliegen om schoten te onderscheppen en wat schade toe te brengen aan vijanden die te dichtbij zijn.

De gameplay is relatief traag en verdeeld in secties met daartussen checkpoints, wat vrij typisch is voor de reeks. Daardoor zien sommige secties er soms uit als kleine puzzels die moeten worden opgelost. De bedieningselementen zijn nauwkeurig en je kan de joystick of de knoppen op de linker joycon gebruiken. Afhankelijk van de situatie kunnen de linkerschouderknoppen worden gebruikt om te schakelen tussen vier verschillende snelheden. De knoppen op de rechter joycon zijn daarentegen gereserveerd voor continu vuur (A), het opladen van het hoofdwapen (Y), het afvuren en oproepen van de Force (B) en het speciale wapen (X). Dat is het zo een beetje. Daarnaast is het vooral zaak niet geraakt te worden.

Omdat, zoals vaak het geval is in dergelijke spellen, één treffer de dood betekent en het verlies van alle power-ups. Na respawnen bij het checkpoint moet je opnieuw door de sectie gaan zonder brute kracht te gebruiken. Dit vergroot het belang van de route en de behoefte aan nauwkeurig manoeuvreren. In dergelijke situaties moet je doorzettingsvermogen tonen als je wilt aandringen op hogere moeilijkheidsgraden.

Een zekere tolerantie voor frustratie helpt hier zeker en je zal ongetwijfeld meerdere keren moeten proberen om bepaalde levels door te geraken. De wetenschap dat alle tegenstanders hetzelfde spawnen en dat het spel weinig willekeurige elementen heeft, helpt veel. Zodra je de weg gevonden hebt zal je dan ook meestal de volgende keren ook succesvol zijn.

In ieder geval geeft het spel je de mogelijkheid om bijna oneindig te proberen en lijkt het zelden oneerlijk. Je krijgt ook steeds meer levens wanneer je helemaal opnieuw moet beginnen en als je echt slecht ben kan je dus gewoon uiteindelijk van start gaan met 99 levens. Je kan ook de uitrusting aanpassen om zo meer kans te maken. Zodra je dan een level gepasseerd bent, kun je hetzelfde ook individueel selecteren, bijvoorbeeld om een ​​nieuwe highscore te behalen of om een ​​bepaald onderdeel opnieuw te oefenen.

De levels in R-Type Final 2 zijn kort en helder. Er zijn echter eigenlijk maar zeven levels, plus twee  extra varianten van niveau 6 en 7. Er moet ook worden vermeld dat de hele campagne en Score Attack de enige twee spelmodi zijn. Door de vijf verschillende moeilijkheidsgraden en vrij te spelen schepen heb je echter genoeg te doen. In totaal kan je 99 schepen verzamelen die een stamboom vormen van alle schepen uit de eerdere games.

Om schepen vrij te spelen moet je allerhande voorwaarden vervullen, zoals het doorspelen van bepaalde levels of een juist wachtwoord in te vullen. De schepen hebben verschillende combinaties van wapens, kracht, bits en raketten. Hierdoor spelen ze allemaal op een andere manier en je kan ze ook nog eens decoreren om ze er wat anders te laten uitzien. Om een ​​schip te selecteren, moet het zijn toegewezen aan een van de twaalf slots. Als je een dertiende wilt, moet je een ander schip uitschrijven. Als dit allemaal niet genoeg voor je is, kun je natuurlijk het echte doel van veel Shmup-spelers proberen: de 1cc-run (speel het hele spel door zonder verder te gaan).

Wat wel absoluut matig is, is de soundtrack. De stuwende beats van bijvoorbeeld de SNES-variant zijn allang verdwenen. Vanuit ons oogpunt zou een beetje meer intensiteit hier goed zijn geweest, maar er zullen zeker spelers zijn die de meer sferische soundtrack kunnen smaken.

De port op Switch heeft wel flink wat last met de framerate, laadtijden en stutters. Dat is vooral teleurstellend in een game die hoge precisie vereist. Bij elke dood bevriest het scherm en wacht je merkbaar op je respawn. Ongeacht het platform, grafisch gezien had de Unreal Engine waarschijnlijk meer met effecten kunnen doen. Schermvullende explosies zouden een mooie beloning zijn geweest, vooral bij het verslaan van level-end tegenstanders. In plaats daarvan is er een fanfare, een maximum aan kleine explosies en een blauwe aura rond het schip.

De meningen zullen ook verschillen over de moeilijkheidsgraad. Zoals gezegd is het spel erg veeleisend en vereist het een hoog niveau van doorzettingsvermogen. Oldschool gamers en veteranen zullen niet verrast zijn, maar non-genre en casual gamers zullen hier worden getest op frustratietolerantie.