REVIEW | Resident Evil Village stijgt boven de concurrentie uit

Begin 2017 wist Capcom menig survival horror fan aangenaam te verrassen met Resident Evil 7. Deze game keerde helemaal naar de roots terug en mede dankzij het first person perspectief en de VR-ondersteuning wist het de franchise weer helemaal op de kaart te brengen. In de daaropvolgende jaren volgden erg geslaagde remakes van de tweede en derde telg in de franchise, maar nu is het weer tijd voor een echte sequel. De achtste game in de franchise, Resident Evil: Village, belooft ons opnieuw huiveringwekkende avonturen in een first person perspectief.

In Resident Evil: Village kruipen we opnieuw in de huid van Ethan Winters, want het verhaal uit deel 7 kent een uitgebreid vervolg. Ethan en Mia lijken het goed te stellen en dragen goed zorg voor hun baby Rose, maar op een dag besluit Chris Redfield in te breken, Ethan te overmeesteren en Rose mee te nemen. Tijdens het transport naar een onbekende locatie, wordt het konvooi aangevallen door een mysterieus wezen en slaagt Ethan er in om te ontsnappen. Al gauw komt hij in een erg kil, grimmig en verlaten dorpje terecht. Al zeer snel heb je door dat er wat meer aan te hand is en het dorp door allerhande monsters en mysterieuze gebeurtenissen geteisterd wordt.

Daar waar sommige Resident Evil games soms teren op cheesy humor en een erg typisch verhaal, weet Resident Evil: Village toch een erg goede indruk na te laten. Er worden al meteen heel wat vraagtekens jouw richting uitgestuurd en het antwoord hierop is vaak niet wat het aanvankelijk lijkt. Men weet altijd net genoeg tipjes van de sluier op te lichten om geleidelijk aan antwoorden te geven, maar tegelijkertijd de speler ook te stimuleren verder - in het intussen vertrouwd first person perspectief uit Resident Evil 7 - op verkenning te blijven gaan. Het verhaaltempo in deze Resident Evil-game is erg sterk uitgewerkt en kent een quasi perfect tempo.

Een van de hoogtepunten uit de game zijn ongetwijfeld de house lords, waarvan de grote vampiervrouw Alcina Dimitrescu en haar 3 dochters sowieso al enige bekendheid genoten hebben. Toegegeven, op momenten weet je niet of je al dan niet naar hen toe of weg van hen wilt vluchten. Elk van deze house lords heeft een unieke persoonlijkheid en kenmerkt een wat meer afgebakend gebied met bijhorend thema. Alcina haar groot kasteel doet erg terugdenken aan een combinatie van de originele Resident Evil mansion en het kasteel van Salazar in Resident Evil 4. Zijzelf en haar dochters zullen ook vaak de achtervolging inzetten, wat dan weer heel kenmerkend is voor Minster X en Nemesis uit respectievelijk Resident Evil 2 en Resident Evil 3.

Een andere lord heeft zich helemaal teruggetrokken in een erg afgelegen huis met een wel erg griezelige en mistige tuin, een huiveringwekkende kelder waar de gameplay ook helemaal omslaat naar pure survival horror en een collectie akelige poppen om u tegen te zeggen. We moeten er geen tekening bij maken aan welke taferelen Ethan dus blootgesteld zal worden, maar wanneer we terugkijken op het geheel, weet Resident Evil: Village een echt ijzersterk tempo, mix en afwisseling van heel wat sfeervolle locaties en game design aan te bieden.

Op deze manier worden fans van zowat praktisch elke Resident Evil op hun wenken bediend en eigenlijk willen we niet te veel voorbeelden aanhalen. Capcom heeft in de marketing er voor gekozen om vooral te focussen op de gebeurtenissen in de eerste paar uurtjes van de game, maar er valt veel meer te zien, beleven en ontdekken. We waren erg onder de indruk van het ontzettend mooi, vlot en gebalanceerd geheel van gebeurtenissen en het verhaaltempo.

Fans van Resident Evil 4 zullen zich misschien nog het meeste thuis voelen in deze game, want de village en diens omgeving heeft toch wel een sfeertje dat aan de setting van de vierde telg in de franchise doet denken. We krijgen opnieuw een zeer unieke en charismatische merchant te zien, onze inventory wordt op een wel heel erg vertrouwde manier weergegeven en beheerd, en heel wat puzzels en extra objectives zorgen voor wat extra geheimen en backtracking. Deze backtracking valt er goed mee daar het geheel netjes ingedeeld en ontworpen is, waardoor je ook al eens bij de terugkomst op een nieuwe verrassing durft te stoten.

In totaal zal de game je voor de eerste speelbeurt toch een 10 à 12 uren zoet houden, maar de franchise staat erom gekend heel wat collectibles en geheimen te bevatten, alsook de mogelijkheid aan te bieden om heel wat extra's en speciale wapens voor hogere moeilijkheidsgraden te unlocken. Dit is dan ook niet anders in Resident Evil: Village, waarbij als kers op de taart de Mercenaries mode weer van de partij is. Het is een soort arcade modus waarin je zo veel mogelijk vijanden dient te verslaan in een zo kort mogelijke tijd. Er zijn echter heel wat extra objectives en andere mogelijkheden om de levels te vervolledigen en een zo hoog mogelijke score neer te zetten. Voor het eerst kan je ook wapens upgraden en de nodige voorbereidingen voor je loadout kiezen. Het voegt een zeer welgekomen diepgang toe aan het geheel. Heel wat speelstijlen en tactieken kunnen dus op heel diverse manieren tot high scores leiden.

Op visueel vlak ziet Resident Evil: Village er fantatisch uit, waarbij de nieuwe consoles en de pc an sich geen moeite hebben om een vlotte framerate van 60fps op het scherm te toveren (tenzij ray tracing gewenst is, dan zal de framerate toch regelmatig eens de dieperik in duiken, al hebben we hier in de praktijk weinig last van ondervonden). De RE Engine heeft weer wat tweaks gekregen en weet een perfecte sfeer op te bouwen, waar ook het audio aspect zeker niet vergeten wordt. Het audio design beklemtoont de ijzige stilte, onheilspellend gevaar en huiveringwekkende adrenalinestoten prima. Het is de combinatie van erg goed sound design, een sfeer die zeer mooi meegegeven wordt, animaties van de vele vijanden en personages die overtuigend zijn, die op audiovisueel vlak de serie op een zeer hoog niveau weten te houden.