REVIEW | NieR Replicant ver.1.22474487139... is een van de meest unieke games ooit

Terwijl NieR: Automata vrijwel unaniem geprezen werd toen deze uitkwam, was datzelfde lot zijn voorganger NieR niet beschoren. Hoewel de game een bescheiden culthit werd, weerhielden een rommelig vechtsysteem en grafische onvolkomenheden de game ervan het grote publiek te bereiken. Met NieR Replicant ver.1.22474487139… doet Square Enix een poging om tien jaar later de game alsnog aan de man te brengen.

NieR Replicant ver.1.22474487139… kent nogal wat veranderingen ten opzichte van het origineel. De game is meer dan een remaster, maar een remake gaat ook weer wat ver. Er zijn flinke verbeteringen aangebracht en de makers hebben zelfs een nieuw gedeelte toegevoegd aan het hoofdverhaal, maar toch voelt het nog als hetzelfde fantastische avontuur van 11 jaar geleden.

Grafisch is de game in ieder geval flink opgepoetst. Waar omgevingen in het origineel afbreuk deden aan de game, zijn ze dit keer een verrijking voor de sfeer en toon van de game. En die toon is niet de allervrolijkste. De wereld is overspoeld door zogenaamde Shades, schaduwmonsters die een constante bedreiging zijn voor de mensheid. Daarbovenop slaat ook nog een mysterieuze ziekte om zich heen, eentje die ook jouw zusje Yonah heeft getroffen. Zoals het een goede broer betaamt ga jij op zoek naar een medicijn voor je zusje. In de Westerse versie van het origineel werd de hoofdrol nog gespeeld door de vader van Yonah, een stoïcijnse man die het verhaal niet altijd eer aan deed. Wat dat betreft is de broer die we enkel kennen uit de Japanse versie een flinke verbetering.

Het is de opmaat voor een intrigerend en mooi verhaal dat je constant bombardeert met vragen en verrassingen. Wat is er nou toch gaande in deze wereld? Het is ook goed om te vermelden dat NieR Replicant net als Automata meerdere eindes heeft en het loont dus zeker om door te spelen nadat je voor het eerst de credits voorbij ziet komen. De ontwikkelaars hebben voor deze remaster zelfs een extra einde toegevoegd.

Toch is het opnieuw doorspelen van de game niet zo enerverend als in NieR: Automata, waarin je constant wordt geconfronteerd met nieuwe gameplayonderdelen. Gelukkig speel je alleen de tweede helft van de game opnieuw en hoewel de nieuwe inzichten die je opdoet zeker de moeite waard zijn, zijn de keren dat je de game opnieuw doorspeelt toch een tikkeltje eentonig.

Ook de zijmissies in NieR Replicant voelen niet meer van deze tijd. Je krijgt veel missies voorgeschoteld waarin je een x-aantal van een bepaald voorwerp moet halen of van hot naar her moet rennen. Wanneer je dan weer een nieuwe zijmissie tegenkomt kun je weer opnieuw naar dat ene specifieke gebied om weer een ander voorwerp te vinden. Het wordt soms allemaal behoorlijk repetitief. Gelukkig is er op zulke momenten de fantastische soundtrack, die ervoor zorgt dat in ieder geval je oren niets te klagen zullen hebben. Ook de soundtrack van NieR: Automata is toegevoegd, dus krijg je twee van de allerbeste gamesoundtracks allertijden om van te genieten.

Tijdens jouw reis word je bijgestaan door een kleurrijke cast. Je krijgt hulp van Grimoire Weiss, een pratend en zwevend boek die magische aanvallen kan afvuren, Kaine, een schaars geklede dame met nogal kleurrijk taalgebruik, en Emil een jonge jongen met een hart van goud en sterke magische krachten. De onderlinge gesprekken tussen de groepsleden zorgen ervoor dat je echt van al deze personages gaat houden. Het fantastische stemwerk draagt hier ook aan bij, zowel in het Engels als in het Japans.

Waar de gevechten in het origineel nog een van de mindere onderdelen waren in de game is dat in deze nieuwe versie grotendeels opgelost. Spelers die de capriolen van 2B uit NieR: Automata gewend zijn, zullen zich hier ook snel thuis voelen. In één vloeiende beweging ontwijk je de grote hoeveelheden projectielen die op je afkomen en deel je een tegenslag uit met een van de verschillende wapens die de game kent. Ook het gebruik van magie is verbeterd: doordat je niet langer stilstaat bij het afvuren van magische aanvallen zijn de gevechten een stuk minder frustrerend. Verwacht niet teveel van de combo’s en variatie in de gevechten, maar vergeleken met het origineel zijn de gevechten een ware verademing. Er is zelfs een auto-battle modus toegevoegd op de makkelijkste moeilijkheidsgraad voor spelers die geen zin hebben in al die gevechten, maar gewoon het verhaal willen volgen.

Wel variërend zijn de legio aan verschillende gameplay-elementen en genres die op je afgevuurd worden. Het merendeel van de game is een third person actie-rpg, maar regelmatig wordt het perspectief en zelfs de gameplay omgegooid. Zo heb je momenten waarin de camera opeens boven de actie hangt alsof je een shmup speelt en vervolgens wisselt de camera opeens naar een zijperspectief à la een beat ‘m up. Er zit zelfs een gebied bij waarin de game verandert in een old-school tekst gebaseerd avontuur. Het is een wervelwind van nieuwe ideeën die allemaal wonderbaarlijk goed in het verhaal passen.