REVIEW | It Takes Two is het perfecte avontuur voor twee

Veel spelers beschouwen Electronic Arts als een van de belangrijkste "corporations of evil" op aarde, maar gelukkig probeert de uitgever de afgelopen jaren met nieuwe initiatieven haar imago te verbeteren. Daarbij onder andere EA Originals, waarmee het een aantal onafhankelijke studios ondersteunt, met als uithangbord Hazelight Studios van creatief directuer Josef Fares. Wij nemen hier It Takes Two, de nieuwste creatie van die studio even onder de loep.

It Takes Two bouwt voort op de ideeën achter A Way Out en Brothers: A Tale of Two Sons, de twee vorige games van Hazelight Studios. Het is opnieuw een coöperatief avontuur waarin twee spelers constant met elkaar moeten communiceren in een omgeving waar de gameplay-mechanica constant veranderen.  Het centrale thema van It Takes Two is de crisis in gezinsrelaties. Echtgenoten Cody en May Goodwin bereiden zich voor op een scheiding, wat moeilijk is voor hun dochter Rose, die zichzelf de schuld geeft van wat er gebeurt. Een wanhopig meisje vraagt ​​Dr. Hazim's "Book of Love", gevonden in de prullenbak, om het huwelijk van haar ouders te redden. De wens van het kind komt uit: het bewustzijn van Cody en Mei wordt overgebracht naar poppen en het boek besluit om gezinstherapie voor hen te organiseren.

In de loop van zeven hoofdstukken zullen de hoofdpersonages een avontuur doormaken in een landschap waarin het huis en zijn omgeving een magische transformatie hebben ondergaan. De ontwikkelaars hebben letterlijk het dak eraf geblazen, dus spelers zullen worden gedwongen om deel te nemen aan de oorlog tussen guerrilla-eekhoorns en wespen, een deltavlieger uit Cody's familie te gebruiken om te vliegen, op spinnen rijden, in aardappelen veranderen, een gekke stofzuiger bevechten, een koekoekaanval van een klok proberen te overleven,  de binnenkant van een sneeuwbol verkennen en nog veel, veel meer.

It Takes Two duurt ongeveer 15 uur om te voltooien, dus Hazelight moest ervoor zorgen dat spelers zich niet verveelden. De ontwikkelaars jongleren constant met mechanica en proberen ons telkens weer te verrassen. Het is gebaseerd op een platformgame gecombineerd met puzzels, waarin de spelers elkaar continu moeten helpen om verder te geraken. Cody drukt bijvoorbeeld op een hendel waarna Mei door de geopende doorgang moet rennen.

Missievoorwaarden veranderen om de haverklap en de hoofdpersonages ontvangen voortdurend nieuwe gadgets of vaardigheden die samenwerking aanmoedigen. Zo kan Cody in het begin spijkers gooien, die Mei kan vangen met een hamer. Later krijgt hij een machinegeweer dat explosieve honing afvuurt, die zijn vrouw in brand kan steken. De regels veranderen ook constant en de ontwikkelaars blijven verbazen. Het gevecht met de koningin van de wespen verandert bijvoorbeeld in een echte Bullet Hell, waarin insecten de rol van projectielen spelen, in de vorm van bommen, zwaarden, schilden en een explosiegolf in de vorm van een honginraat.

De lokale variatie op stealth is het vreemdste dat we de afgelopen jaren hebben gezien. De taak is simpel: ga voorbij de moedervlekken zonder ze wakker te maken. Om daar in te slagen zal een van de spelers in een grasveld moeten veranderen, waarop de partner moet stappen om geen geluid te maken. Naar het einde van de game hebben de ontwikkelaars zelfs een variant van het Rainbow Road-circuit van Mario Kart gedumpt.

Spectaculaire omgevingen nemen een aanzienlijk deel van It Takes Two in, maar Fares & Co begrepen dat spelers moe konden worden. Daarom krijgen we constant rust in de vorm van segmenten waarin we de omgeving kunnen verkennen of over rails kunnen rijden in de stijl van Sonic the Hedgehog. In deze nieuwe game werden kleine extra’s verder uitgewerkt en het systeem van mini-games voor twee zoals in A Way Out komt meer dan ooit naar voor. In totaal kun je ongeveer 25 optionele spelletjes in de levels vinden, waaronder speelgoedhonkbal, touwtrekken, schaatsen en zelfs volwaardig schaken.

Door al het bovenstaande bleef de game ons voortdurend verbazen. It Takes Two kent geen dip, wat niet gezegd kan worden over A Way Out, dat in de tweede helft uitgleed naar wat leek op een variant van Army of Two. De gameplay stelt je ook in staat om de personages beter te ontdekken en hun angsten, dromen, zorgen en wrok duidelijk te demonstreren. In eerste instantie worden Cody en Mei gezien als egoïstisch. Ze zijn klaar om Rosa's favoriete speelgoed op brute wijze in stukken te hakken en hun eigen kind tot tranen te brengen om de magie om te keren. Geleidelijk laten de ontwikkelaars echter zien dat de hoofdpersonages veel moesten opofferen in het belang van hun dierbaren, wat uiteindelijk hun huwelijk verwoestte.

Visueel ziet It Takes Two er prima uit, omdat Hazelight Studios geweldig is in het werken met de Unreal Engine. De game is heel helder, wat ervoor zorgt dat je alle levels tot in het kleinste detail wilt bezichtigen, met soms ook een pareltje er tussen zoals het snow globe level. Wij speelden de game op pc, dus kunnen we niet echt oordelen over hoe vlot alles zou kunnen lopen op een PS4, Xbox of een PS5, maar zelfs al zou het op de oudere consoles ietwat minder zijn van soepelheid, dan nog is dit audiovisueel een heel degelijke titel.

Het enige grote probleem met momenten is de camera. 97 procent van de tijd is het scherm in It Takes Two in tweeën gesplitst, wat de kijkhoek beperkt. Hierdoor kan het personage het gevaar soms niet zien. Soms fixeert de camera zichzelf graag op belangrijke objecten, wat leidt tot onnodig vallen. Gelukkig komt je personage in het geval van sterven snel weer tot leven en worden checkpoints vrij genereus verspreid. Net zoals in A Way Out heeft It Takes Two ook een friend pass optie, waardoor slechts één speler een kopie van de game moet hebben om een vriend uit te nodigen in de game, wat dan weer enorm aanlokkelijk is om eens met een vriend af te spreken online. Zeker in deze tijden.