REVIEW | Black Legend faalt bij de afwerking

België is misschien een klein land, maar in de gaming industrie kan je steeds meer games terugvinden die in België zijn gemaakt. Zo is er de alom bekende Divinity franchise en onlangs zagen we nog het zeer competente Sizeable verschijnen. Nu is de beurt aan ontwikkelaar Warcave, dat met Black Legend een unieke twist hoopt te geven aan het turn based strategy genre. 

Black Legend speelt zich af in de zeventiende eeuw in de stad Grant. De stad is gehuld in een permanente mistbank die alle inwoners gek heeft gemaakt. Ze zijn aanhangers geworden van Mephisto, een wezen met duistere krachten. Jij bent de leider van een groep huurlingen die door de koning zijn aangesteld om Grant weer te bevrijden van dit kwaad. In ruil zal de koning je voormalige wandaden kwijtschelden. Je kijkt mee over de schouder van het hoofdpersonage wanneer je de grimmige, groezelige stad verkent en informatie inwint bij de laatste overlevenden. Tijdens gevechten schakel je over naar een bovenaanzicht en kan je de groep van vier huurlingen aansturen. 

De gevechten van Black Legend zijn gebaseerd op echte medische inzichten die men in het verleden had. De leer van het humorisme beschrijft dat het lichaam bestaat uit vier verschillende vloeistoffen: zwarte gal, gele gal, bloed en slijm.De bedoeling is om deze vier stoffen uit balans te brengen bij je tegenstanders door middel van alchemie. Lukt het je om meerdere stoffen tegelijk te verstoren, dan krijgt de vijand in kwestie extra veel schade toebedeeld. Dit unieke systeem biedt heel wat opties en laat je nadenken over elke aanval. Door je verschillende aanvallen te timen en zo verschillende stoffen te verstoren, kun je zelfs veel sterkere vijanden uitschakelen. 

Het systeem is vrij complex en de tutorial had best wat duidelijker mogen zijn. Daarbij is de moeilijkheidsgraad niet consistent, waardoor sommige gevechten niet veel inspanning vragen en eindbazen dan weer frustrerend moeilijk zijn. Slechts enkele momenten weet Black Legend de gulden middenweg te vinden en op die momenten voelt het vechten opperbest. Hier had men duidelijk wat meer aandacht aan moeten besteden. 

Er zijn vijftien speelbare klassen om te ontdekken en elke klasse beschikt over unieke vaardigheden en verschillende uitrustingen. Klassen kun je steeds wijzigen en het is van belang om een goede groepsdynamiek samen te stellen. Zo richt de Plague Doctor zich vooral op gele gal en doen zijn aanvallen elke keer meer schade. De alchemist kan dan weer teamgenoten bijstaan met bijvoorbeeld potions. Als je meester wordt in een bepaalde klasse, dan kun je je personage omschakelen naar een andere klasse, terwijl het de skills van de meesterklasse behoudt.

Zo leuk en creatief als de gevechten kunnen aanvoelen, zo eentonig zijn de meeste missies. De wereld bevat flink wat geschiedenis en er valt veel bij te leren over de cultuur van Grant, maar de eigenlijke inwoners die je probeert te helpen zijn eentonig. Het stemmenwerk voelt oncomfortabel aan en de missies volgen steeds hetzelfde concept: ga van punt A naar punt B en ga een voorwerp voor me zoeken. Bijzonder jammer dat het creatieve vat leeg bleek te zijn na het ontwikkelen van het combatsysteem.  

De wereld van Black Legend is donker en de stad voelt echt vuil aan wanneer je alle steegjes verkend. Je wandelt om de hoek en plots passeer je tal van opgeknoopte, rottende lijken. Tijdens de eerste uren gameplay weten sommige sfeerbeelden echt te verrassen. Helaas zijn de graphics even achtergesteld als de meeste buurten die je doorkruist in Grant. Soms lijkt het spel eerder thuis te horen op een Xbox 360 of PlayStation 4. Je personages weten ook niet altijd naar welk vak ze moeten bewegen, wat tot meerdere gefaalde pogingen leidt alvorens de AI doorheeft wat je precies bedoelt.