REVIEW | Ys IX: Monstrum Nox is een vertrouwde JRPG

Ontwikkelaar Nihon Falcom zal bij velen onder ons niet meteen een belletje doen rinkelen, maar toch mag het weldra 40 kaarsjes uitblazen. Met de Ys- en The Legend of Heroes-franchises weet het toch al ruim drie decennenia te entertainen en dat op een geheel eigen manier. Na het bijzonder geslaagde Ys VIII: Lacrimosa of Dana, is het nu tijd voor een nieuwe opvolger. Ys IX: Monstrum Nox belooft het op vele vlakken anders aan te pakken, maar toch de vertrouwde Ys-formule te behouden. 

Ys IX: Monstrum Nox vertelt ons het verhaal van de jonge held Adol die door omstandigheden gevangen wordt genomen in Balduq Prison. Al snel weet hij te ontsnappen, maar wordt hij ook vervloekt, waardoor hij zich nu tot een Monstrum kan transformeren. Monstrums bevatten bovennatuurlijk krachten en staat er om berucht de arme en hulpeloze mensen van de stad Balduq te helpen. Toch weet niet iedereen hen te appreciëren en worden ze vaak ook als outlaws aanzien. De stad Balduq wordt met heel wat problemen en corruptie geconfronteerd, terwijl Balduq Prison ook tal van geheimen bevat. Het verhaal weet ons intrigerende mysteries, een heleboel leuke personages en heel wat spannende momenten voor te schotelen.

Normaal gezien staat elke Ys-game wat op eigen poten, maar om toch iets meer continuïteit te voorzien, kunnen we in Monstrum Nox een aantal verwijzingen en knipoogjes naar Adol zijn vorige avonturen in Memories of Celceta en Lacrimosa of Dana terugvinden. Daar waar de voorgangers iets meer inspeelden op interpersoonlijke relaties aan de hand van één op één-gesprekken of door zeer specifieke voorwaarden te ontgrendelen, opteert men in deze Ys voor een wat meer verwoven verhaal waarbij de vele zijmissies ook heel wat achtergrondinformatie en interacties tussen de verschillende hoofdpersonages voorziet.

Qua gameplay staat Ys IX als een huis, want het weet nog steeds de snelle, maar erg goed uitgewerkte actievolle combat voor te schotelen. Elk speelbaar personage heeft een eigen speelstijl en tal van flashy skills ter beschikking. Het zijn vooral de unieke vaardigheden als Monstrum die ditmaal een grote invloed op zowel de gameplay als exploratie hebben. Als Crimson King kan Adol een soort van hookshoot-aanspreken om jezelf naar grotere hoogtes te brengen of tot vijanden aan te trekken, terwijl andere personages je verticaal op een gebouw laten lopen of door de stad laten zweven.

Deze gameplayelementen zorgen voor een hele frisse insteek, maar als keerzijde van de medaille betekent de implementatie ervan soms ook dat de immersie wat zoek is. Zo ben je eigenlijk als doodnormaal persoon de stad Balduc aan het verkennen en hoor je omstaanders zich afvragen wie de Monstrums net zijn, maar kan je ten alle tijden gebouwen oplopen of jezelf naar een dak schieten, waardoor je Monstrum-vorm zichtbaar wordt. Ook kan je vaak over heel wat gebieden zweven die, met het verhaal of de missie in het achterhoofd houdend, totaal geen steek houden. Bovendien geeft al deze verticaliteit in het spel ook wel eens wat problemen met de camera.

Tevens is het jammer dat het spel in het begin net wat te traag en restrictief opstart, maar anderzijds dient een rpg als deze natuurlijk heel wat zaken toe te lichten. De stad zelf is vrij uitgebreid en nodigt - mede dankzij de vele schatkisten en verborgen voorwerpen - uit tot voldoende exploratie. Je zal echter niet meteen toegang tot de gehele stad hebben, want je dient enerzijds het verhaal wat te volgen en anderzijds voldoende zijmissies te doen om toegang tot bepaalde stukken van Balduq te krijgen.

Voorts bevat Monstrum Nox praktisch alles wat een JRPG omvat: levels, ervaringspunten en statistieken, talloze manieren om je vaardigheden en uitrusting te verbeteren, crafting, cooking, veel zijmissies, landmarks om te ontgrendelen en noem maar op. Het is zeker geen revolutie op al deze aspecten, maar wat het doet, doet het alvast erg goed. Dat kan anno 2021 ook een verademing zijn: geen honderden mogelijkheden of gameplayelementen in het belang van het kunnen stellen dat men het grootste spel ooit heeft gemaakt, maar vooral een focus op hetgeen waar de speler een aangenaam en uitdagend avontuur mee kan beleven.

Falcom weet voor de soundtrack opnieuw een uitgebreid repertoire aan leuke deuntjes voor te schotelen. Hoewel nooit orchestraal, slaagt men er bij iedere game wel in om een sterke soundtrack te maken die de sfeer van het spel goed ondersteunt. Op visueel vlak is de game ook nooit een hoogvlieger geweest, daar het steeds vasthoudt aan kleine ontwikkelteams met vrij beperkte budgetten. Daar is op zich niets mis mee, want uiteindelijk weet Monstrum Nox de sfeer prima naar voren te brengen en een interessante wereld voor te schotelen. De donkere ondertoon en grimmige sfeer doen de franchise alvast veel goeds. Het design van de hoofdpersonages springt ditmaal erg naar voren, ieder met een uniek karakter en design.

YS IX: Monstrum Nox is eigenlijk al een klein jaartje uit in Japan, waardoor het niet meteen hoeft te verbazen dat er op de nieuwe generatie niet zo veel verbeteringen terug te vinden zijn. In onze eerste paar uurtjes crashte de game wel al eens regelmatig, maar eenmaal een nieuwe update met verbeterde PS5-compatibiliteit beschikbaar was, verdwenen de meeste problemen als sneeuw voor de zon. Een groot voordeel is wel dat de brute kracht van de PS5 het spel moeiteloos aan 60fps en met zeer snelle laadtijden afspeelt. Op de PS4 en PS4 Pro is de framerate blijkbaar een pak wispelturiger, al geeft het ook wel aan dat de engine en het ontwikkelteam niet het meest technisch onderlegd is om alles prima te optimaliseren. Je zal je toch regelmatig afvragen hoe het komt dat een game, die eigenlijk eerder wat wegheeft van de gemiddelde PS3 tot vroege PS4 JRPG, niet moeiteloos en feilloos weet te presteren.