REVIEW | Kort maar krachtig met Shady Part of Me

Shady Part of Me geeft je de controle over een jong meisje en haar schaduw die samen moeten werken om hun zwaktes te overwinnen in een prachtig visueel spektakel. Het intrigerende verhaal en de aangename gameplay boeien meteen, maar kan het eindresultaat ook aan de verwachtingen voldoen?

Je start het spel als schaduw die haar weg moet banen door een droomlandschap, om tot bij het kleine meisje waar ze bij hoort te komen. Het jonge meisje bevindt zich aanvankelijk in wat een slaapzaal van een nog onbekende locatie lijkt. Eens je begint te wandelen zal de wereld om je heen veranderen en groeien in lijn met het verhaal. Na het ontwaken en de slaapzaal te verlaten kom je in een soort van bibliotheek, die op zijn beurt weer verandert in een ziekenhuis.

Je moet je een weg banen door deze gebieden met het meisje dat bang heeft van het licht enerzijds, en de ouder klinkende schaduw die het licht net nodig heeft om te kunnen bestaan anderzijds. De twee vullen elkaar aan en dit vormt gelijk ook de kern van het verhaal. Al snel blijkt dat de twee kampen met een soort van trauma waar ze samen aan moeten werken om het te overwinnen. Doorheen het spel worden er telkens kleine hints gelost over waarmee ze te kampen hebben en hoe ze verder kunnen. Wat de schaduw ‘ontsnappen’ noemt, lijkt te gaan over het ontsnappen van de irrationele angsten die ze gevormd hebben ten gevolge van een onbekend trauma. Hoe meer je speelt en geheimen opzoekt, hoe meer je leert.

Het puzzelwerk dat je moet voltooien om je een weg door de levels te banen en alle origami kraanvogeltjes te vinden begint redelijk gemakkelijk. Het spel houdt je hand niet te veel vast en rekent in de plaats daarvan eerder op een mooi en intuïtief gamedesign. Dit gemakkelijke begin wil echter niet zeggen dat je op je dooie gemakje door het spel heen kan dartelen. Naar de latere levels toe neemt de moeilijkheidsgraad van de puzzels pittig toe en moet je al stevig denkwerk verrichten om beide meisjes op het einde van de level mét kraanvogeltjes te krijgen. De gameplay gaat dus op een aangenaam tempo van beginner naar puzzelpro in de korte tijd die het spel heeft om zichzelf te bewijzen.

De korte speeltijd is mogelijk ook de grootste zwakte van de game. Je kan het spel binnen een viertal uur uitspelen, sneller zelfs als je een ware puzzelmaniak bent. Dat zou van Shady Part of Me een leuk tussendoortje kunnen maken, ware het niet dat je op het einde van de rit een beetje op je honger blijft zitten. Het verhaal bouwt op een aangename manier op, schotelt je vragen voor en maakt je nieuwsgierig over welke strijd jij en je schaduw net aan het vechten zijn. Eens je het hoogtepunt van het spel bereikt, heb je echter geen enkel antwoord op de vragen die je opbouwt. Een open einde kan zeker wel aangenaam zijn, maar in het geval van Shady Part of Me voelt het incompleet en gehaast. Boem, knal, hier zijn we, you did it, GG. Met een complex thema als trauma kom je niet zo gemakkelijk tot een oplossing natuurlijk. Een diepere kijk in de oorzaak van het trauma en de werkwijzen om er mee om te gaan was zeer welkom geweest. Het geweldige werk dat het team levert tot aan het einde verdient meer respect dan het krijgt.

Verder is Shady Part of Me wel echt een niet te ontkennen pareltje. Het character design voor het jonge meisje is lichtjes ongeïnspireerd maar werkt wel goed in het groter geheel. De graphics zijn prachtig uitgewerkt en tonen een sterk staaltje design doorheen het spel. Je navigeert je als meisje door een prachtig dromenland dat zich buigt en aanpast doorheen het verhaal. Als schaduw baan je je platformergewijs door de wildernis van het schaduwrijk terwijl je de vervaarlijke doorns die overal groeien ontwijkt. Bovendien past de soundtrack zich mee aan met de personages. Het jonge meisje wordt vergezeld van een luchtig pianodeuntje, de schaduw door een meer sombere en simplistische versie van de muziek. Met alles wat je doet voel je hoe de twee zowel in contrast staan tot elkaar als verbonden zijn met mekaar.