REVIEW | Per Aspera is een indrukwekkend staaltje ruimtekolonisatie

De race naar de ruimte is volop bezig, met Mars als voorlopig grootste doelwit, en ontwikkelaar Tlön Industries speelt handig in op deze hype. Per Aspera brengt een diepgaande en creatieve kijk op ruimtekolonisatiesimulators, met de nodige intrige die andere telgen uit het genre wat missen. 

Per Aspera doet wat veel andere city-builders of andere titels van soortgelijke genres niet of niet heel uitgebreid doen. In deze game wordt er namelijk sterk gefocust op de verhalende elementen en de drijfveer van de mensheid om Mars te koloniseren. Jij bent AMI, de artificiële intelligentie speciaal ontwikkeld voor dit doeleinde. Het is aan jou om de planeet voor te bereiden op de komst van menselijke bewoners, ervoor te zorgen dat ze alle benodigde materialen hebben en ze te beschermen. Daarnaast doe je aan terraforming; ervoor zorgen dat Mars een bewoonde planeet kan worden. Al besef je snel dat al die dingen niet zo gemakkelijk zijn als het lijkt.

Je contactpersoon op aarde en de persoon die je mee heeft ontwikkeld, gespeeld door de ongelooflijke Troy Baker, wil namelijk dat je een eigen bewustzijn ontwikkelt, zodat de kolonie enkel en alleen met jouw hoeft samen te werken. Al snel begin je eigen gedachten te vormen, en minstens even snel ontdek je dat er heel wat meer gaande is op Mars dan je contacten op aarde deden uitschijnen. Het is een verfrissende verhaallijn die misschien niet al te veel nieuwe ideeën uitwerkt, maar gemakkelijk stand houdt en je gehele missie op de planeet nog belangrijker doet aanvoelen.

Ook de gameplay zit, voor het grootste deel, goed in elkaar. Je zal je vooral bezig houden met het mijnen van grondstoffen, het opzetten van fabrieken en het onderhoud van de kolonies. Over wegen hoef je je geen zorgen te maken; die worden automatisch gelegd wanneer je nieuwe gebouwen plaatst. Het is een klassieke kijk op het city-buildergenre, maar wel eentje dat voor het grootste deel werkt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de hele game rozengeur en manenschijn is. 

Net als AMI, de AI, wordt er van de speler verwacht heel wat dingen zelf te leren en te weten te komen. In het begin van de game valt dit nog mee, en vallen nieuwe dingen nog redelijk goed op, maar naarmate je basis grotere proporties begint aan te nemen wordt het soms heel moeilijk om te kijken wat je net kan upgraden of researchen. Ook het gebrek aan visuele notificaties kan wel eens voor onaangename verrassingen zorgen. Daarnaast is een groot deel van het spel gebaseerd op RNG, of het volledig willekeurige systeem dat bepaalt welke middelen er binnen handbereik zijn en welke niet. Het zorgt voor een grotere herspeelbaarheid van de game, maar kan ook de pret bederven wanneer je net die ene grondstof nergens kan vinden.

Visueel gezien is Per Aspera dan weer wel een pareltje. Vanaf het eerste moment waan je jezelf in de huid van AMI die alles aanstuurt en vanuit haar satelliet neerkijkt op de vlaktes van de rode planeet. Eenmaal wat verder in het spel kan het wat moeilijker worden om bepaalde gebouwen uit elkaar te houden, omdat je basis zo'n grote afmetingen aanneemt, maar dat neemt absoluut niets weg van de prachtige details die zijn aangebracht over de hele spelwereld, van het meest intricate bedrijf tot de simpelste krater. 

Qua audio is het bijna wonderbaarlijk dat een kleine Argentijnse studio als Tlön Industries zulke grote namen kon bemachtigen. Troy Baker neemt de rol van dokter Foster op zich, de maker van AMI, die op haar beurt weer gespeeld wordt door Laila Berzins, die je misschien wel kent van World of Warcraft of God of War. Naast een cast vol toptalenten is ook de muziek van Per Aspera een deugd om naar te luisteren. Het gevoel dat je krijgt bij het kijken naar je harde werk op de prachtige rode planeet met de soundtrack op de achtergrond, is niet anders te omschrijven als gelukzalig.