REVIEW | Empire of Sin mixt succesvol verschillende ingrediënten

Paradox Interactive is koning van de grootschalige strategiegames. Met populaire titels als Crusader Kings III, Stellaris en Imperator: Rome hebben ze flink wat ervaring in het genre. Deze kennis gebruikt men nu om de klassieke gameplay van XCOM te combineren met de groezelige wereld van de maffia. Tijd om bier te stoken, crewleden te verzamelen en de strijd aan te gaan met andere maffiafamilies. Alleen zo zul je de macht grijpen over de straten van Chicago.

Wanneer je een nieuw spel start, kun je kiezen uit verschillende maffiabazen. Deze zijn vaak geïnspireerd op bekende figuren zoals Al Capone of Stephanie St. Clair. Elke maffiabaas heeft een speciale aanval, een zekere invloed op de gebouwen die je kunt overnemen en een diplomatieke bonus. Wil je de focus van het spel leggen op drankenhandels, dan selecteer je bijvoorbeeld best Frank Ragen, die de productie van alcohol verhoogt en de kosten van illegale cafés laag houdt.

Het spel gaat van start en je enige doel is om de wijken van Chicago over te nemen. Er is geen groot overkoepelend verhaal en dus moet je zelf je route uitstippelen. Er zijn wel kleine zijmissies die niet veel meer inhouden dan te praten met iemand en vervolgens iemand anders neer te knallen. De gameplay is opgedeeld in twee helften. Wanneer je rondloopt op straat, verstrijkt er elke twaalf seconden een dag. Bepaal je op gegeven moment om een huis binnen te vallen om de controle over te nemen, dan verandert alles in een turn-based strijd zoals we het kennen van XCOM. Tijdens een beurt kun je een beperkt aantal stappen zetten en enkele acties ondernemen. Denk hierbij aan iemand neerslaan, neerschieten, genezen of toetakelen met een speciale vaardigheid. Hoe groter je crew, hoe meer vaardigheden om uit te kiezen en hoe beter deze samenwerken.

De gevechten verlopen vlot en sommige speciale aanvallen zien er enorm vet uit. Zo kun je een hele kamer doorzeven met een tommygun of iemand een gewelddadig genadeschot bezorgen. Het is alleen jammer dat de AI niet de slimste zetten maakt. Op de standaard moeilijkheidsgraad bewegen tegenstanders zich zonder problemen in je gezichtsveld en komen ze soms zelfs met hun rug naar je toestaan. De AI is slimmer en schiet vaker raak in hoge moeilijkheidsgraden. Dit lijkt dus de beste keuze, maar de moeilijkheid stijgt als een raket, waardoor beginnende spelers hier toch best even mee wachten. (n.v.d.r.: de AI is mogelijk aangepast in een day one patch, die we nog niet hadden bij het schrijven van deze review) 

Er is sprake van permadeath. Eens de baas van je familie wordt vermoord of wordt gearresteerd, is het spel ten einde. Voortdurend opslaan is dus de boodschap en niet teveel risico’s nemen met je leider. Dit kun je oplossen door een crew aan te werven. Er zijn erg veel verschillende crewleden om uit te kiezen. Ze hebben allemaal een naam en hebben allen een uitgebreide vriendengroep. Je moet dus steeds uitkijken dat crewleden het met elkaar kunnen vinden en geen gezworen vijanden zijn. Hoe beter iedereen samenwerkt, hoe loyaler ze zijn en hoe meer ze voor elkaar in de bres zullen springen. Iedereen beschikt over verschillende vaardigheden en kan stijgen in level. Je hoeft dus geen professionele huurmoordenaar aan te werven wanneer een dakloze na enkele uren speeltijd even sterk kan worden. Heb je genoeg aanzien opgebouwd, dan kun je mensen promoveren naar raadgever of onderbaas.

Eens je een gebouw hebt overgenomen, kun je deze veranderen in een café, een brouwerij, een bordeel, casino etc. Hoe meer klanten je over de vloer krijgt, hoe meer inkomsten je vergaart. Alle zaken kun je dan ook upgraden met chique meubilair, extra verdediging of een betere kwaliteit alcohol. Hier komen de statistieken en schema’s tevoorschijn. Hier kun je steeds in de gaten houden of je brouwerijen genoeg drank maken om al je andere gebouwen van drank te voorzien. Je kunt al je inkomsten en uitgaven tot in de puntjes nagaan. Je weet meteen hoe winstgevend alle gebouwen zijn en of je klanten lokt of net wegjaagt. Het management gedeelte is uitgebreid, maar is duidelijk weergegeven. Al snel vind je je weg doorheen de pagina’s en leer je wat er nodig is om je bankbalans weer in het groen te krijgen.

Je kunt er ook niet omheen, geld is een belangrijke factor. Je crew moet betaald worden, gebouwen moeten onderhouden worden en dan zijn er nog de andere families waar je mee kunt handelen. Op elk gegeven moment kun je neerzitten met de leider van een andere familie. Wat volgt is een hoop stoere praat waarna je een voorstel kunt uitwerken. Het helpt hierbij om een zak geld op tafel te gooien. Je kunt vrede sluiten met families, samen een oorlog starten tegen een andere families of tips uitwisselen over hoe je nu het best een bordeel moet managen. Maar hou je rug goed in de gaten want maffiabazen zouden geen maffiabazen zijn als ze je niet zouden verraden. Ook de politie is een factie op zich. Er is namelijk een drooglegging en de commissaris is op zoek naar illegale drankhandels. Door af en toe wat geld in zijn richting te gooien, kijkt hij de andere kant op of kan hij je zelfs bescherming bieden voor een bepaalde tijd.

Er is dus voldoende om naar om te kijken en daar behoren de graphics ook toe. Grafisch zit Empire of Sin boordevol details die een levende, waarheidsgetrouwe stad neerzetten in de jaren 1920. De klederdracht, de spreektaal, de piekfijne glimmende wagens; alles ademt Chicago uit gedurende de drooglegging.  Het is dan ook erg eenvoudig om jezelf te verliezen in de details, vooral wanneer je een café binnenwandelt en kunt genieten van een jazzbandje terwijl de rook van de sigaren om je heen wentelt. Het jammerlijke is wel dat er meer dan eens problemen met clipping waren. Neergeschoten vijanden vallen doorheen deuren, planten en tafels en als ze op de grond leggen verdwijnt er al wel eens een been of arm door een muur.