REVIEW | Spirit of the North is genieten tot het einde

Spirit of the North kwam vorig jaar uit op tal van platformen, maar dit jaar brengt Merge Games de Enhanced Edition voor de PS5 uit. De game werd grafisch opgesmukt, er vallen twee exclusieve skins te rapen en de game bevat PS5 Activity support, waardoor je bijvoorbeeld de vooruitgang kan bekijken per gespeeld level. De PS5-versie is reeds digitaal beschikbaar. Vanaf 4 december kan je een fysieke copy verkrijgen. Wij ging alvast aan de slag met de digitale versie.

Spirit of the North neemt ons mee op een mysterieuze tocht waarin we als vos doorheen een prachtig desolaat landschap rennen. Zonder enige spraak of tekst volgen we intuïtief het pad dat de game ons voorlegt, en een vrouwtjes vosgeest. De game werd geïnspireerd door Noorse folklore waar men stelt dat het noorderlicht geschilderd wordt door een vuurvos, met zijn magische staart. Het landschap werd dan weer gebaseerd op IJsland. We lopen ons te pletter door sneeuw, glijden over ijs en rennen door een prachtig graslandschap tussen de bergen, met tal van waterpartijen, ruïnes en grotten onderweg.

Doorheen de landschappen rennen voelt erg sereen aan met de prachtige soundtrack op de achtergrond, maar het is niet alleen maar genieten van de omgeving. De sfeer wordt geleidelijk aan grimmiger en het lijkt alsof een soort van rood gif en zwarte pek de wereld aan het innemen zijn.

Regelmatig krijgen we puzzels voorgeschoteld om verder op weg te geraken. Gelukkig krijgen we van onze vosgeest hulp en extra krachten. Voor we dergelijke hulpmiddelen kunnen inzetten hebben we energie nodig, die onze vos ook nog eens prachtige lichtgevende strepen geeft.

Deze energie vinden we in een soort van lichtgevende bloemen die altijd wel op de meest interessante plekken te vinden zijn, al dan niet lichtjes verstopt. Met die energie kan je even in de huid kruipen van de vosgeest om gewichtloos en zonder massa doorheen obstakels te lopen, al zit er wel een tijdslimiet in per keer. Ook kan je de energie overzetten naar mysterieuze stenen die dan de sleutel blijken te zijn voor een deel van de puzzel. De puzzels zitten goed in elkaar, voelen erg intuïtief en terwijl je regelmatig een extra kunstje leert, gaat de moeilijkheidsgraad van de puzzels lichtjes mee de hoogte in. Terwijl de puzzels nooit super moeilijk worden, weet de game je toch geïntrigeerd verder te laten spelen.

Onderweg kan je ook beelden van vossen eren en nog mooier is dat je in wat lijkt een verlaten wereld te zijn, regelmatig de restanten van een soort van priesters terugvindt. Je kan hun ziel vrijlaten door een soort van magische staf te vinden en naar hen te brengen. Zowel de beelden als de priesters zijn geen must om de game te klaren, maar dienen eerder als verzameling en extra element in het onvertelde verhaal.

Wat je van het verhaal maakt staat je volledig vrij, maar de game weet alles mooi aan elkaar te reigen met een prachtige sfeervolle setting en een prachtige uitkomst. Een game om gewoonweg vol van te genieten. We speelden de game uit in vijf uur, maar verzamelden in die tijd niet alles. Gelukkig kan je makkelijk reeds geklaarde levels opnieuw spelen om te zoeken naar wat je hebt gemist.

Visueel gezien is de game geen topper, maar de sfeer maakt veel goed. De mysterieuze rode gloed in de lucht, de vosgeest die mee reist en het alsmaar meer - wat lijkt - vergiftigde landschap weten gelukkig wel zo met je gemoed te spelen dat de visuele imperfecties niet zo erg deren. De omgevingsgeluiden dikken die sfeer ook mooi aan.