REVIEW | Hyrule Warriors: Age of Calamity heeft een geweldige stijl

Het is nog maar net twee maanden geleden dat Nintendo uit het niets een nieuwe Zelda-game aankondigde. Hyrule Warriors: Age of the Calamity is een prequel van The Legend of Zelda: Breath of The Wild en weet het verhaal te verpakken in een actievol Dynasty Warriors-jasje. De vorige Hyrule Warriors kon op heel wat populariteit rekenen, daar het elementen uit verscheidene Zelda-games samenbracht. Kan deze prequel ook stand houden door op slechts één game te teren?

Als je een van de intussen 20 miljoen spelers bent die The Legend of Zelda: Breath of the Wild gespeeld heeft, dan zal je ongetwijfeld weten dat er heel wat gebeurtenissen vooraf gaan. 100 jaar geleden vond the Great Calamity plaats, een oorlog waar talloze facties in Hyrule ten strijde trokken tegen Calamity Ganon. Breath of the Wild hield het erg oppervlakkig en velen vonden het dan ook jammer dat er geen flashbacks of gameplay-momenten met de originele Champions plaats vonden.

Welnu, de gebeden zijn verhoord, want centraal in Age of Calamity zijn de gebeurtenissen die 100 jaar geleden tot de catastrofe geleid hebben. Link, Princess Zelda, Impa, Urbosa, Daruk, Revali en Mipha zijn allen present en volledig speelbaar. Ook enkele andere, nieuwe personages maken hun intrede in een verhaal waarvan we op zich al de uitkomst kennen. Het verhaal wordt gepresenteerd aan de hand van een heleboel leuke en goed geanimeerde cutscènes, die op het einde van het rit zeker een compleet en voldaan gevoel geven.

Hyrule Warriors: Age of Calamity pakt de presentatie en game modi volledig anders aan dan hetgeen we tot nu toe van de Dynasty Warriors-spellen en diens spinoffs gewoon zijn. In plaats van diverse modi, kunnen we 'slechts' één avontuur terugvinden. Centraal staat de map van Hyrule, waar de speler naar de diverse gebieden, shops en missies kan teleporteren. Door het voltooien van verhaalmissies en andere missies, breid je geleidelijk aan de keuzemogelijkheden uit: meer missies, meer unlockables, meer shops, etc. In totaal heb je te maken met honderden mogelijkheden die je minstens 30 uren zoet zullen houden.

Alles wordt perfect gematcht met hetgeen we uit Breath of The Wild gewoon zijn. Koken speelt nog altijd een centrale rol, waarbij ingrediënten gekocht of uit de missies geloot worden. Dankzij de gerechten, kan je bonussen (zoals meer exp gain, bonus attack en dergelijke) bekomen alvorens een missie te starten. Ook zal het verzamelen van ingrediënten en mineralen de mogelijkheid geven om de stats (meer health, meer combo-mogelijkheden) van personages te verbeteren. Het aantal personages mag dan wat beperkter zijn ten opzichte van Fire Emblem Warriors en het originele Hyrule Warriors, maar het zorgt er voor dat iedere personage een daadwerkelijk unieke feel en speelstijl meekrijgt. Tal van Breath of the Wild elementen zoals bommen, magnesis, stasis worden perfect met Warriors-elementen gecombineerd om een zeer actievolle en goed uitgewerkte gameplay te bekomen.

Op vlak van gameplay zit het dus erg goed. Twee puntjes gooien wel wat roet in het eten. Als soort van Breath of the Wild-achtige prequel, verwacht je heel wat vrijheid te krijgen en dat is op het menukeuzescherm en de map wel het geval, maar op de slagvelden zelf kan je zien dat het wel degelijk om een Warriors spin-off gaat. Vaak liepen we met personages vast op onzichtbare muren, zitten slagvelden op zich erg lineair in elkaar en heb je dus zeker niet de vrijheid zoals in de hoofdgame. Op zich niet geheel onlogisch, maar de klik in je hersenen maken zal toch voor de meeste gamers even duren. Tot slot wil ook de camera regelmatig in de weg lopen van de vele actievolle momenten. Het loopt vaak tegen wat objecten aan bij het uitvoeren van speciale aanvallen, alsook krijg je soms een standpunt te zien waar je personage of de actie zo goed als volledig uit beeld is.

Age of Calamity is op zich een prachtig vormgegeven en weergegeven game. Het is erg noemenswaardig hoe men er in geslaagd is om de Breath of the Wild-stijl zo getrouw in een andere engine en soort spel weer te geven. Alle slagvelden en gebieden zullen menig Breath of the Wild-fan zeker bekend zijn: van de dorre Gerudo woestijnen en natte Lanayru heuvels tot de vurige Eldin Mountains, qua variatie en mooie gebieden zit het alvast goed. De vele personages en vijanden zien er ook praktisch identiek uit en geven een vertrouwd gevoel. Extra bonuspunten gaan naar de user interface en de vele menuschermen en mapweergaven die volledig aangepast zijn aan de stijl van de hoofdgame.

Al dit visueel geweld heeft wel een keerzijde: men laat heel wat steken laat liggen op vlak van de framerate. Deze is - voornamelijk in tv modus (dynamische resolutie van 570-810p) - gewoon dermate slecht dat het regelmatig het spelplezier bederft. Eén van de openingsvelden (Hyrule Field met het vele gras) zorgt er bijvoorbeeld voor dat je elke paar seconden stevige dalingen van 30fps naar midden of vooraan de 20fps krijgt. Het beeld en de actie geeft dus continu het gevoel dat alles aan het stotteren is.  In handheld modus (dynamische resolutie van 380-540p) weet het spel over het algemeen veel beter te presteren, en vallen de wat kleinere dipjes ook gewoon minder vaak op. Toch is het jammer dat mensen die de tv verkiezen op deze manier een erg onaangename ervaring tegemoet lopen. Dit geldt ook voor zij die zich wagen aan de co-op modus, de Switch kan deze engine en manier van weergave gewoon niet aan of men dient in de toekomst nog stevig wat te optimaliseren.