REVIEW | Amnesia: Rebirth is één van de engste games van het jaar

Amnesia: The Dark Descent was in 2010 een echte trendsetter. Waar je in andere horror games steeds een geweer hebt, bood The Dark Descent je enkel wat verlichting en twee benen om snel mee weg te rennen bij het minste gevaar. De populariteit van dit spel heeft een hele nieuwe beweging veroorzaakt in het horror genre. Denk bijvoorbeeld maar aan Resident Evil 7 of Outlast, die hetzelfde principe hanteerden. Ontwikkelaar Frictional Games komt nu met Amnesia: Rebirth en noemt het zelf de eerste waardige opvolger op The Dark Descent. Met hoge verwachtingen en trillende handen lieten we ons de stuipen op het lijf jagen.

Je maakt kennis met archeologe Tasi Trianon, die op weg is naar Zuid-Afrika met haar onderzoeksteam. Alles gaat al snel fout wanneer haar vliegtuig neerstort in het midden van een woestijn in Algerije. Wanneer ze ontwaakt, vindt ze geen spoor meer van haar man of collega’s. Het blijft natuurlijk een Amnesia game en dat betekent dat het hoofdpersonage een slecht geheugen heeft. Ze weet niet meer wat er allemaal exact is gebeurd en gaat op onderzoek. Waar is iedereen naartoe en wat zijn al deze enge en paranormale verschijningen? Dat is het raadsel dat je de komende acht uur zal zoet houden.

Veel meer kunnen we je niet vertellen over het verhaal, maar weet alvast dat het minder klungelig is dan Amnesia: The Dark Descent en Amnesia: A Machine for Pigs. Het verhaal is goed geschreven en sleept op geen enkel moment aan. Het ritme van het verhaal zit er goed in, waardoor je zelden een saai moment zult beleven. Tasi is ook een vrij diepgaand personage. Je leert door middel van cutscenes steeds meer over haar leven en ze reageert erg natuurlijk op alle situaties om haar heen.

De gameplay van Rebirth neemt geen risico’s door dezelfde patronen van voorgaande games te volgen. Je volgt een ietwat lineair pad dat je verschillende grimmige en mysterieuze locaties toont. Soms moet je informatie gaan zoeken en soms moet je een monster ontwijken of er van weglopen. Hierbij moet je rekening houden met de mentale staat van Tasi. Hoe banger ze wordt, hoe meer de camera begint te schudden en hoe zwaarder haar ademhaling wordt. Het hele concept is niet echt verfrissend, want we kennen het eigenlijk al van voorgaande games, maar de sfeer en het verhaal zijn vaak zo krachtig, dat je toch weer gewoon schrikt van vreemde geluiden of plotse bewegingen in de verte.

Ditmaal zijn er veel meer puzzels toegevoegd , die je op een snel tempo moet oplossen. Een aantal van deze puzzels draaien rond physics, waarbij je bijvoorbeeld gebruik moet maken van de zwaartekracht. Weer andere puzzels vragen dat je informatie uit dagboeken gebruikt om bijvoorbeeld een code in te vullen. De puzzels zijn nooit diepgaand en de oplossing is vaak snel gevonden. Dit is een bewuste keuze. Je wil namelijk snel naar de volgende kamer rennen omdat je achtervolgd wordt. Het zijn deze puzzels die het verschil maken met andere franchises. Het zorgt namelijk voor extra spanning in een situatie die je zelf moet zien te controleren.

Wat doet men vaak in films, series of games wanneer alles wat teveel in herhaling valt? Men dropt de personages in een nieuwe omgeving en het verhaal schrijft zichzelf. De keuze valt hier op Afrika en als dat goed genoeg was voor F.C De Kampioenen, dan is het goed genoeg voor Rebirth. Je bent dus in de woestijn verzeild en overal om je heen zie je sporen van een lang vergeten oorlog. Rebirth weet het gevoel van eenzaamheid goed neer te zetten. Er kan duidelijk niet veel overleven in deze helse plek en je kunt geen hulp inroepen. Het jaartal is 1937 en dus is communicatie met de buitenwereld niet mogelijk.

De woestijn is een vrij unieke plek voor een horror game, want overdag is er wel erg veel zon. Toch slaagt Frictional Games erin om een enge sfeer neer te zetten. Al snel ga je toch weer schuilen in een huis of een ondergronds gewelf en daalt de duisternis weer over je neer. Er is een tweede gebied waar je nu en dan naartoe zult gaan, maar hier kunnen we niets over vertellen vanwege het gevaar op spoilers. Weet wel dat deze plek erg typisch aanvoelt en niets interessants heeft te bieden. Jammer dat men de vernieuwing niet het hele spel heeft kunnen volhouden.

De monsters in Rebirth hebben last van de warmte. Je kunt niet terugvechten, maar je kunt ze wel snel in verwarring brengen. Bijvoorbeeld: het beest loopt achter je aan, is slechts enkele  meters van je vandaan en je gaat plotseling gebukt lopen. De AI begrijpt niet waarom je deze keuze maakt en zal je passeren zonder je ook maar één blik waardig te gunnen. Zelfs al krijgt het monster je te pakken, dan zul je op een compleet andere plek respawnen. In vele gevallen is deze plek dichter bij de uitgang, waardoor je niet eens meer moet proberen om het wezen te omzeilen.