REVIEW | Tennis World Tour 2 slaat de bal in het net

Bij sequels van games die niet goed waren houden we toch altijd een beetje ons hart vast. Is er wat geleerd van het origineel en zijn er stappen voorwaarts gezet of wordt er vastgehouden aan de problemen van de eerste game? Het zijn vragen die we ons stelden bij het opstarten van Tennis World Tour 2.

Om te beginnen willen we al even melden dat de eerste Tennis World Tour werd ontwikkeld door Breakpoint Studio, maar dat nu Big Ant Studios, dat ook al AO Tennis 2 maakte, aan de knoppen zit. Hopelijk brengt een nieuwe ontwikkelaar dus de nodige soelaas om een goede tennisgame op de markt te brengen.

De hoofdmoot van Tennis World Tour 2 zal je doorbrengen in de career mode, waar je aan de slag gaat met je eigen speler. Beginnen doe je helemaal onderaan de ranking, met als doel je op te werken tot een echte tenniskampioen. Je nieuwe speler begint ook echt wel onderaan de ladder, met magere stats en weinig echte mogelijkheden om spelletjes te winnen zonder fouten van je tegenstander.

Dat zorgt voor een best frustrerende ervaring, die enkel wordt doorbroken door saaie wedstrijden waarbij je tegenstander de ene fout na de andere maakt. Veel voldoening krijg je daar niet van en eens je een ietwat deftige tegenstander tegenkomt, is de kans bijzonder groot dat je het onderspit delft. Dat beter naargelang de stats van je speler stijgen, maar echt vlot gaat het allemaal nooit lopen. Het feit dat je niet echt helemaal kan kiezen welke aspecten van je speler je wil verbeteren – je skill tree bevat maar drie aspecten, die dan invloed hebben op een aantal onderdelen – helpt ook al niet.

De krakkemikkige gameplay van Tennis World Tour 2 doet daar nog eens een schepje bovenop. Big Ant Studios beloofde heel wat verbeteringen ten opzichte van de eerste Tennis World Tour, en die zullen er ook wel zijn, maar we kunnen toch niet anders concluderen dan dat Tennis World Tour 2 gewoon niet leuk om te spelen is.

De game focust heel hard op de timing van je shots, waarbij je op het juiste moment op de knop moet drukken om de bal op de juiste plek in het veld te krijgen. Reageer je te vroeg of te laat, dan is de kans bijzonder groot – zeker in het begin van je carrière – dat de bal buiten gaat. An sich hebben we daar geen problemen mee, maar dan moet dat systeem wel goed werken.

Om de een of andere reden slaagden wij er wedstrijd na wedstrijd niet in om de juiste timing te vinden. We gaan niet doen alsof we bij andere games wel de perfecte timing hebben, maar na een tijdje hebben we wel door hoe het moet. Bij Tennis World Tour 2 wilde dat maar niet lukken en dat zorgde meer en meer voor frustraties.

Tennis World Tour 2 heeft nochtans een optie om ook een ‘safe shot’ uit te voeren, waarbij je met een korte tik op de knop je bal naar de overkant van het net stuurt, maar ook hier moet de timing juist zitten of de bal zeilt onherroepelijk buiten. Wil je wat harder slaan, dan moet je het shot opladen en wordt het nog moeilijker om de juiste timing te vinden. Ok, Tennis World Tour 2 wil meer een simulatiegame zijn en minder een arcadetitel, maar een game moet wel nog altijd leuk zijn om te spelen.

Een andere vreemde beslissing is de manier waarop je speler beweegt tijdens een wedstrijd. Te vaak besliste de game gewoon zelf waar je moest staan en soms begon de animatie van het shot al nog voor we op een knop hadden gedrukt. Tennis World Tour 2 voegt zo de sportversie van een extreme auto-aim uit first-person shooters toe en voor ons hoefde dat echt niet.

Al die zaken bij elkaar zorgen er voor dat we maar raar of zelden een rally winnend konden afsluiten met een goed geplaatste bal in het hoekje, waarvoor je uiteindelijk toch tennisgames speelt. Zelfs met betere spelers, zoals onze David Goffin, geraak je maar raar of zelden in de flow. De tutorial die in de game zit is bovendien zo mager dat het je eigenlijk ook niets bijbrengt.

Je kan natuurlijk altijd hopen dat de kaarten die je kan gebruiken tijdens wedstrijden, om je stats tijdelijk op te vijzelen, voldoende impact hebben om het punt winnend af te sluiten. Om eerlijk te zijn hebben wij die dingen eigenlijk amper tot nooit gebruikt. De vorige game gaf je kaarten die je speler op bepaalde punten over langere tijd beter maakten. In deze game zijn het zaken die je tijdens wedstrijden zelf moet inzetten, om zo dat kleine extraatje te krijgen. Echt fan zijn we niet van het systeem.

We hebben al eerder verwezen naar spelers die uit zichzelf bewegen, wat al eens rare animaties opleverde, maar ook op andere grafische aspecten is Tennis World Tour 2 niet echt een uitblinker. Niet dat het er slecht uit ziet, maar het is allemaal zo flets en saai. Bovendien lopen de menu’s nogal traag en zijn sommige zaken niet beschikbaar op plekken waar je dat wel zou verwachten. Het is een beetje dom dat je uit de career mode moet gaan om iets aan te passen wat je in de career mode wil gebruiken, om maar iets te benoemen.

Is er dan echt niets goed aan de game? Niet helemaal, het geluid is best ok en deze keer kan je wel dubbelmatchen spelen, zelfs online. Leuk om met vrienden een potje te tennissen, al je dat na deze review nog zou willen natuurlijk.