REVIEW | 13 Sentinels: Aegis Rim is een Vanillaware-meesterwerk

Een wereld die wordt aangevallen, kinderen die vechten voor wereldvrede in grote robots en een lot dat onvermijdelijk lijkt. Dat zijn allemaal motieven die we tegenkomen in 13 Sentinels: Aegis Rim. We wisten niet wat we echt konden verwachten met het nieuwste Vanillaware-werk, maar wat we voorgeschoteld kregen was net zoals voorgaande games van de ontwikkelaar een meesterwerk.

De games waarvan je niet echt weet waar het over gaat, zijn het beste om te testen. Ruimdenkend aan deze game beginnen is het beste wat je kan doen, want op zich zal de titel je misschien maar weinig zeggen. Hetzelfde overkwam ons met 13 Sentinels: Aegis Rim. In het begin hadden we nauwelijks interesse of tijd om met de titel om te gaan, maar eens we goed op weg waren speelden we stukken van vier uur na elkaar zonder te beseffen dat de tijd verder ging.

Eigenlijk zouden we hele stukken verhaal uit willen leggen, maar het zou het verhaal van 13 Sentinels: Aegis Rim enkel maar spoilen, dus we kunnen niet onze favoriete samenvatting van de game schrijven, maar een uitgeklede versie van het hoofdverhaal doet dan weer geen recht aan de game en kan zelfs een beetje saai klinken. Aan de andere kant hoeven we niet echt veel te zeggen, behalve dat het een typische game van Vanillaware is, al zal dat heel wat mensen dan weer weinig zeggen. Laat het ons dus even als volgt samenvatten: 13 Sentinels: Aegis Rim voelt een beetje als de War of the Worlds, met gigantische gevechtsrobots tegen de Kaiju.

Het spel zelf is onderverdeeld in de gebieden Combat, Adventure en Archive. Het verhaal speelt zich af in het Adventure-gebied en op deze manier leer je veel meer over de 13 hoofdpersonages, hun relaties en hun rollen in de hele constructie. Er wordt hier niet gevochten, behalve in principe in de twee uur durende tutorial. Voor vechten is er, zoals de naam al doet vermoeden het onderdeeltje Combat. Hier stap je in grote gevechtsrobots met de 13 hoofdpersonages en verdedig je de stad in een turn-based gevechtssysteem. Archive daarentegen heeft weinig nut, behalve dat de verzamelde artefacten en aanwijzingen daar te vinden zijn.

We realiseerden ons niet dat we op zoek waren naar een spel dat zich afspeelde in Japan en waarin we in gigantische gevechtsrobots terechtkwamen, maar nu we deze game aan de tand gevoeld hebben, kunnen we er enkel met een goed gevoel aan terug denken. Steeds weer was er de zin om toch nog een scène verder te spelen en te zien wat het spel verder te bieden had.

In tegenstelling tot Dragon's Crown en Odin Sphere is Vanillaware echt veel verder gegaan met 13 Sentinels: Aegis Rim. Terwijl je in Odin Sphere alleen verschillende verhalen observeerde , ben je nu bijna een detective en moet je verschillende situaties triggeren: soms moet je eerst met iemand praten, soms gebruik je een object zodat het verhaal doorgaat en je steeds meer van het echt complexe verhaal onthult.

Toegegeven, zelfs na 8 uur hadden we nog maar een klein stukje van het verhaal gezien en het is echt niet eenvoudig om alles in context te plaatsen en de stukjes van de puzzel op de juiste plek in je hoofd te leggen. Het is wel gewoon leuk om naar de afzonderlijke elementen te zoeken en ze op de een of andere manier met elkaar te combineren. Soms is het een beetje jammer dat het kiezen van personages om mee te communiceren in Adventure niet altijd gemakkelijk is en soms kies je daardoor de verkeerde persoon, maar dat zijn echt kleine mankementjes.

We houden ook van de vechtmomenten, waarbij we op strategische manieren, vergelijkbaar met Xcom, onze vijand moeten plat krijgen. We vonden het tevens tof om punten te verzamelen om de Sentinels (zo heten de robots) te kunnen verbeteren, al is dat niet altijd zo nodig. De gevechten zelf zijn turn-based, met ATB-balkjes. Een typisch vechtsysteem voor een Japans spel dus.

We herkennen duidelijk de klassieke grafische stijl van Vanillaware in 13 Sentinels: Aegis Rim. Omdat de personages hetzelfde patroon volgen als in Odin Sphere en omdat we ongeloofelijke fan zijn van die game, zijn we wel een beetje bevooroordeeld. De personages hebben een typisch Japanse stijl en sommige doen erg denken aan mooie personages uit anime. De steden in de gevechten zijn ook erg leuk, al hadden we hier graag wat meer details gewild in de omgeving. We willen nog een speciale vermelding doen van het eten dat opduikt in de game, want dat ziet er ronduit heerlijk uit.

Net als in de vorige games van de ontwikkelaar scoort 13 Sentinels: Aegis Rim met een geweldige soundtrack en zelfs een Japanse nasynchronisatie. Met een patch bij release komen er ook Engelse stemmen, terwijl de game zelf al voorzien is van Engelse teksten.

Totdat we 13 Sentinels: Aegis Rim speelden, realiseerden we ons niet dat we zo'n game in onze verzameling misten en dat we er zo dol op zouden zijn. Vanillaware vertelt een complex verhaal dat zoveel bochten bedenkt dat het op weg naar het doel wel wat gamers kan verliezen, maar als je doorzet, beleef je een fantastisch verhaal dat zo uit een Japanse actiefilm lijkt te komen.