REVIEW | Super Mario 3D All-Stars levert topgames zonder veel extra's

Hiep, hiep, hoera! Super Mario blaast dit jaar 35 kaarsjes uit, en dat mag niet onopgemerkt voorbijgaan. Bij Nintendo vieren ze de verjaardag van hun icoon onder meer met Super Mario 3D All-Stars. Een gelimiteerde compilatie van remasters van Super Mario 64, Super Mario Sunshine en Super Mario Galaxy. Dat zijn drie klassieke 3D-Mario’s uit evenveel consolegeneraties die we nu op de Nintendo Switch kunnen herbeleven. Als extraatje bevat deze verzameling bovendien de volledige originele soundtracks van alle drie de games.

Alle spellen zijn nagenoeg volledig intact naar de Switch overgeheveld en blijven trouw aan hun oorspronkelijke grafische stijl. Het grootste verschil zit hem vooral in de resolutieboost. Het achttien jaar oude Super Mario Sunshine profiteert zo bijvoorbeeld van een 16:9 breedbeeldverhouding en een 1080p-facelift wanneer je docked op je televisie speelt. Dat geldt natuurlijk ook voor het vijf jaar jongere Super Mario Galaxy, maar de oudste game in het rijtje – Super Mario 64 – moet het slechts stellen met 720p en de oude 4:3 beeldverhouding, waardoor er tijdens het spelen zwarte balken aan de zijkant van het scherm te zien zijn. Voor wie zijn klassieke Mario-platformers graag on the go speelt: ze draaien allemaal netjes in 720p op het Switch-scherm.

Nintendo levert dus slechts een minimale inspanning voor deze feestelijke verjaardagscompilatie en kiest voor een authentieke ervaring die zo trouw mogelijk blijft aan de originele games, maar dat betekent niet dat er geen zichtbare verschillen zijn. Super Mario 64, dat bijna een kwarteeuw geleden een revolutie ontketende binnen het platformgenre en sindsdien ongetwijfeld tal van andere ontwikkelaars geïnspireerd heeft, kan zijn gezegende leeftijd uiteraard niet verbergen. Toch oogt het allemaal net dat tikkeltje scherper en hebben vooral de textures baat bij de sprong naar 720p.

Het spel zelf houdt ook verbazingwekkend goed stand. De werelden die ooit zo groot leken, zijn inmiddels toch een stuk kleiner dan in onze herinneringen en de nukkige camera is een vervelend ouderdomskwaaltje, maar verder heeft de eerste 3D-Mario na al die jaren nog niets van zijn uitzonderlijke kwaliteiten verloren. Door de levels hossen om alle sterren te verzamelen, waarbij de balans tussen verkennen en platformplezier gewoonweg perfect zit, is twee decennia later nog altijd een leuke bezigheid. Zodat ook spelers die er in 1997 nog niet bij waren, kunnen ontdekken wat Mario’s eerste driedimensionale avontuur zo geweldig maakte.

Super Mario 64 betekende zo’n grote sprong voorwaarts voor de Mario-reeks waardoor Super Mario Sunshine op de Gamecube eigenlijk altijd in de schaduw van zijn voortreffelijke voorganger heeft gestaan. Wat bij het spelen van de heruitgave al rap duidelijk wordt, is dat we Sunshine nog altijd een warm hart toedragen, want eigenlijk is het een voortreffelijke game, die zelfs een beetje durfde sleutelen aan de algemene opzet en stijl.

Het avontuur vindt bijvoorbeeld niet plaats in een bekende hoek van het Mushroom Kingdom, maar kiest voor het zonovergoten eiland Delfino waar Mario van een welverdiende vakantie wil genieten. Bij aankomst vinden ze hun vakantiebestemming in gevaar, met een onruststoker die het tropische eiland vervuilt met graffiti en smurrie. Als gevolg hiervan zijn de krachtbronnen van het eiland, de zogenaamde Shine Sprites, verdwenen en is het eiland bedekt met een schaduw.

De onbekende onruststoker blijkt echter een Mario look-a-like te zijn waardoor onze held meteen na aankomst veroordeeld wordt voor het vernielen van Isle Delfino. De plaatselijke rechter beveelt Mario om het eiland op te ruimen en de Shine Sprites terug te vinden. Natuurlijk is hij erop uit om zijn naam te zuiveren en de ware identiteit van zijn mysterieuze dubbelganger te achterhalen. Het maakte van Super Mario Sunshine de meest verhalende Mario-platformer tot op dat moment. Met meer gesproken dialoog en cutscenes, die hier ook geremasterd zijn.

Verreweg de grootste verandering was echter dat Mario zijn FLUDD-rugzak kreeg. Een waterkanon met een aanvulbare toevoer van water om de vervuiling weg te spuiten. Terwijl Mario nog steeds zijn acrobatische zelve was met de indrukwekkende moveset uit Super Mario 64, gaf het waterkanon op zijn rug hem een volledig nieuw repertoire aan bewegingen. Met een druk op de knop schakelde het over van een waterkanon naar een jetpack. Als je al deze functies onder de knie krijgt, is het echt een genot om door de werelden te navigeren. Isle Delfino is een enorme hubwereld om op zichzelf te verkennen, boordevol verborgen geheimen, maar ook de acht knappe levels zijn eigenlijk groter en inventiever dan die in Mario 64 en zitten tjokvol uitdagingen om meer Shine Sprites te verwerven, die de platformvaardigheden van de speler testen.

Na al die jaren terugkeren naar Super Mario Sunshine voor deze All-Stars-uitvoering was dus zeker geen straf. Door de high-definition behandeling zijn de wazige Gamecube-graphics verleden tijd en voor zo’n oude game ziet het er echt voortreffelijk uit. Alleen de camera, waarover je toch al iets meer controle hebt als in Super Mario 64, durft de zaken toch nog wat onnodig moeilijk maken.

Super Mario Galaxy, de laatste en tegelijk ook meest recente titel in het rijtje, is de vervolmaking van de Mario-formule. De Wii-game had werkelijk alles wat leuk was aan de eerdere 3D-Mario-platformers, en plaatste dit dusdanig in nieuwe perspectieven door je naar volstrekt unieke en zelfs onmogelijke werelden te lanceren. In dit kosmische avontuur spring je immers van planeet naar planeet, die elk hun zwaartekracht hebben, en terwijl je door dat onwerkelijke universum reist, schotelt het spel je steeds weer nieuwe verrassingen en hindernissen voor. De geweldige speelbaarheid, de kleurrijke graphics, de explosie van inventiviteit en die fantastische orkestrale soundtrack: Super Mario Galaxy is een meesterwerk.

Dertien jaar na datum veroorzaakt Super Mario Galaxy op de Switch nog steeds hetzelfde soort plezier en opwinding. De 1080p-upgrade vijlt zelfs nog wat extra ruwe randjes weg, waardoor dit sowieso de mooiste versie is. De Joycon-besturing imiteert de originele combo van Wiimote en Nunchuck, maar net als alle andere games in het pakket wordt ook de Pro Controller ondersteund zodat je Super Mario Galaxy ook zonder bewegingsbesturing kunt bedienen. Alleen voor de aanwijzerfunctionaliteit, die wordt gebruikt om Star Bits mee op te pikken die je vervolgens naar vijanden kunt schieten of om jezelf via blauwe sterren door de ruimte te trekken, gebruik je de gyro-sensor van je controller. In handheldstijl gebruik je hier dan weer het touchscreen voor en dat werkt eigenlijk ook heel prettig.

Voor zestig euro krijg je dus een verzameling van twee klassiekers die vaak bovenaan de lijstjes van beste games ooit pronken en het ietwat ondergewaardeerde maar daarom niet minder leuke Sunshine. De fysieke versie van Super Mario 3D All-Stars wordt slechts in beperkte oplage geproduceerd, maar ook de digitale versie is slechts gelimiteerd verkrijgbaar tot 31 maart 2021 en verdwijnt daarna definitief uit de Nintendo eShop.