REVIEW | The Outer Worlds: Peril on Gorgon biedt meer van hetzelfde

The Outer Worlds was één van de leukste verrassingen van 2019. Het gebeurt niet vaak dat een nieuwe franchise zulke hoge scores weet te behalen en een hele fanbasis voor zich weet te winnen. Uitbreidingen kunnen dan ook niet uitblijven en de eerste daarvan is The Outer Worlds: Peril on Gorgon. Wij kropen weer in ons ruimteschip en gingen aan de slag met het nieuwe mysterie.

Je hoeft Outer Worlds niet uit te spelen om Peril on Gorgon te activeren. Zodra je de ‘Radio Free Monarch’ missie hebt voltooid, krijg je een bericht dat een koerier wil dokken om een pakje af te geven. Na een grappig gesprek open je het pakket, dat bestaat uit een afgehakte arm, die een stemrecorder stevig in de greep heeft. Het blijkt een bericht te zijn van een zekere Lucky Montoya, die niet zo lucky is als zijn naam doet uitschijnen en hij heeft je hulp dringend nodig. Je weet alleen dat hij zich laatst op de asteroïde Gorgon bevond.

Het verhaal grijpt je vast vanaf het begin en laat niet meer los. Elke vezel van Peril on Gorgon ademt mysterie en verpakt alles netjes in gitzwarte humor. De eerste uren zul je meer vragen dan antwoorden ontdekken, maar uiteindelijk wordt vrijwel alles netjes opgelost. Het is mooi om te zien hoe Peril on Gorgon bepaalde ideeën uit het basisspel verder uitwerkt en helemaal overhoop gooit.

Gorgon is een asteroïde en dus zijn de woonomstandigheden zwaar. De bevolking is niet al te vriendelijk en er zijn genoeg wezens die je liever weer zien verdwijnen. Gorgon was ooit de basis van een zeer geavanceerd wetenschappelijk centrum waar de drug Adrena-Time werd geproduceerd. Deze drug moest de productiviteit van de arbeiders verbeteren, maar langdurig gebruik gaf alarmerende bijwerkingen waaronder extreme agressie en het krijgen van waanvoorstellingen. Na het sluiten van deze basis, hebben allerlei ongure figuren hier hun intrek genomen.

Nieuwe gangsters betekent ook nieuwe wapens om ze een pak slaag mee te verkopen. Zo is er de Pest Extermination Tool oftewel P.E.T. Deze grote, vlammende knuppel heeft een ingebouwde zwaartekracht-manipulator waarmee je vijanden naar je toe kunt trekken alvorens ze tot moes te slaan. Vervolgens is er nog een raketlanceerder die zelf zijn doel zoekt. De nieuwe wapens kennen stuk voor stuk een wetenschappelijk thema. Je wordt dus min of meer gedwongen om ervaringspunten in Science te plaatsen als je optimaal gebruik wil maken van deze nieuwe functies. Hoewel het logisch is dat een wetenschappelijke basis over dit soort wapens beschikt, had een grotere variatie welkom geweest.

Er zijn ook nieuwe vaardigheden aanwezig. Je kunt de magazines van je Science wapens groter maken, meer schade toebrengen naarmate je meer Flaws hebt, stille wapens sterker maken enzovoort. In totaal zijn er zes nieuwe vaardigheden om vrij te spelen. Ook dit is redelijk beperkt. De eigenlijke gameplay en de vernieuwingen hierin kennen dus geen grote veranderingen. Maar je krijgt natuurlijk wel een hele nieuwe en unieke omgeving om in te spelen. Beeld je een onherbergzame asteroïde in, vol kraters en heuvels en plots kom je een heuse villa tegen die zo uit The Great Gatsby lijkt te komen, vol glas-in-loodramen, chique meubilair en glanzend marmer. Het zet meteen een bepaalde toon en die sfeerzetting blijft sterk doorheen de hele uitbreiding.

Er zijn verschillende nieuwe vijanden en ook zij zijn beïnvloed door mislukte wetenschappelijke experimenten en overdosissen. Deze nieuwe vijanden zijn krachtiger dan die uit het basisspel en zien er ook erg gruwelijk uit. Ze zijn helemaal misvormd en het doet meer dan eens denken aan de drugsverslaafden uit Bioshock. Verder zijn er nog gigantische insecten en grote monsters, elk met hun eigen aanvalspatroon. De combat blijft echter weinig uitdagend doordat de AI vooral hersenloos naar je toe komt rennen.