REVIEW | Tell Me Why schildert een emotioneel verhaal

In de stal van Xbox Game Studios is Tell Me Why een vreemde eend in de bijt. Wie ‘Xbox’ zegt, denkt automatisch aan de Master Chief, geweren met kettingzaagbayonetten en ander sci-fi geweld. Door in zee te gaan met het Franse Dontnod Entertainment, makers van onder andere Life is Strange, toont de uitgever zich meer dan gewillig om hun portfolio uit te breiden. Tell Me Why is alvast een mooie pluim om op de Xbox-hoed te steken. 

Tell Me Why speelt zich volgens de ontwikkelaars niet af in hetzelfde universum als de eerdere Life is Strange-games, al had dat best gekunnen. Je kruipt in de huid van de Ronan-tweeling, die elkaar tien jaar na een traumatische gebeurtenis terugzien. Samen gaan ze op zoek naar het antwoord op de vragen die ze al een decennium met zich meeslepen. Verwacht geen hoogstaande literatuur, maar het mysterie is mooi uitgedacht en voorzien van de nodige plot twists om je als speler toch te doen twijfelen.

Tell Me Why speelt zich af in het verre noorden van Alaska, in een afgelegen dorpje genaamd Delos Crossing. Je wordt doorheen het spelverloop dus regelmatig omringd door prachtige natuurlandschappen die er vaak als een schilderij uitzien. Hou die screenshot-knop dus maar dicht bij de hand

Waar Dontnod nog steeds in uitblinkt, is het maken van interessante personages. Hoofdpersonages Allyson en Tyler hebben een speciale gave, waarmee ze op creepy tweeling-wijze telepatisch met elkaar kunnen communiceren. Doorheen de drie afleveringen kom je verschillende mensen tegen die elk hun eigen verhaal hebben. Je vindt ook heel wat diversiteit in Delos Crossing: heel wat van de inwoners maken deel uit van de inheemse Tlingit-cultuur. Die cultuur is ook in het hele dorp op subtiele manieren aanwezig.

Tijdens Tell Me Why bestuur je afwisselend een van de twee leden van de Ronan-tweeling. Beide zijn realistische personages, met grote en kleine kantjes. Hun relatie staat al tien jaar op pauze en de game schuwt deze emotionele confrontaties ook niet. De keuzes die je maakt doorheen de game kunnen het eindpunt van die relatie ook beïnvloeden.  

Ook bij de hoofdpersonages schuwt Dontnod de diversiteit niet: Tyler Ronan, het mannelijke deel van de tweeling, is namelijk transgender. Hierover wordt ook niet rond de pot gedraaid: Tyler praat openlijk over zijn transitie, het nemen van testosteron, enzovoort. Het is een mooie leerervaring en vooral een welgekomen stukje representatie in een mainstream videogame.

Tyler’s transitie speelt een rol in het verhaal, maar is helemaal niet de focus. De meeste personages in de game gaan ook op een respectvolle manier met hem om. Af en toe valt er een vreemde opmerking, maar je kunt zelf kiezen hoe Tyler en zijn zus Allyson hierop reageren, al dan niet na een telepatisch onderonsje.  

Van gameplay is bij Tell Me Why, zoals bij de meeste Dontnod games, slechts in beperkte mate sprake. Een overgroot deel van de gametijd bestaat uit cutscenes en interactieve gesprekken. Je kunt niet Mass Effect-gewijs ieder lijntje dialoog zelf kiezen, maar de game onthoudt eerder gegeven antwoorden wel en baseert regelmatig de woorden van je personages hierop

Wanneer je dan wel in de schoenen van een van de tweelingen stapt, is Tell Me Why een vrij gewoon point and click-avontuur. Je loopt rond, selecteert objecten en kijkt wat je personage erover te zeggen heeft. Weinig grondbrekend, maar buiten enkele momenten waarop de gegeven aanwijzingen niet zo duidelijk zijn kun je hier ook weinig verkeerd mee doen.  

Uniek aan Tell Me Why is de Memory-mechanic. Wanneer de tweeling een emotioneel geladen moment meemaken, kunnen ze hun herinneringen herbeleven. Op zich is dit gewoon een ander object om aan te klikken, maar Dontnod gaat hier op een creatieve manier mee om. Allyson en Tyler kunnen zich bepaalde zaken namelijk volledig anders herinneren. Het is dan aan jou, als speler, om te kiezen welke van de herinneringen volgens jou de realiteit het best benadert. Naar het einde van de game toe worden deze keuzes soms hartverscheurend en hebben ze een groot effect op wat er met de personages gebeurt.  

Het Delos Crossing van Tell Me Why is, zoals eerder aangehaald, een echt plaatje. Ook de mensen en dieren die deze gamewereld bevolken, zijn zorgvuldig en realistisch ontworpen. De animaties zijn soms een beetje stijf. Dit valt vooral op tijdens close-ups op de gezichten. Je waant je heel soms eventjes in de Uncanny Valley in plaats van Alaska.