REVIEW | No Straight Roads danst net niet op de maat

Als muziek de enige bron van energie is die jouw stad kan voorzien van elektriciteit en het land geregeerd wordt door een corrupt platenlabel onder de naam No Straight Roads, zou jij je dan verzetten en afdwalen van het rechte pad?

Dat is een vraag die je als inwoner van Vinyl City zeker kan stellen. In No Straight Roads ben je namelijk inwoner van deze stad en heb je de keuze te spelen tussen twee hoofdpersonages: Mayday en Zuke. Beiden willen ze niets liever dan beroemd worden en daarmee ook hun stad, onder leiding van het platenlabel NSR, voorzien van een heleboel energie.

NSR heeft de volledige controle over de stad en organiseert regelmatig audities om op zoek te gaan naar nieuw talent om Vinyl City draaiende te houden. De uitgelezen kans voor Mayday en Zuke om ook hun droom te verwezenlijken. Helaas voor hen zit er wel een addertje onder het gras, want NSR is van mening dat enkel elektronische dansmuziek (EDM) ervoor kan zorgen dat de stad voldoende energie krijgt.

Tijdens één van de audities besluit het duo een rocknummer op te voeren. Een gewaagde keuze aangezien NSR dit genre aanschouwt als een ouderwetse vorm van muziek waar geen toekomst in schuilt. Toch spelen Zuke en Mayday de pannen van het dak en weten ze zelfs het publiek laaiend enthousiast te krijgen. Tot de jury overgaat tot de stemmingsronde en ze van iedereen een rode buzzer krijgen.

Mayday, die zich niet zomaar wil neerleggen bij de beslissing van de jury, besluit het heft in eigen handen te nemen. Enkele seconden later richt ze zich tot het hoofd van NSR en geeft ze haar ongezouten mening. NSR blijft echter bij zijn beslissing en besluit kort daarop om het rockgenre te verbieden binnen Vinyl City. Zuke en Mayday besluiten zich te verzetten door de rechtstreekse confrontatie aan te gaan met de gehele platenmaatschappij.

Vinyl City bestaat uit 6 verschillende districten die elk de thuishaven zijn van een NSR-lid. Elk district bevat zijn eigen kleurrijke thema en bijhorend muziekgenre, maar bevat ook personages die je wat bijleren over muziek.

In de stad kan je ook op zoek gaan naar mini qwasas, een soort van batterijen die je moet verzamelen om bepaalde voorwerpen te activeren. Door deze voorwerpen te activeren krijg je stickers en stijgt je populariteit bij het grote publiek. Weet je alle voorwerpen binnen een district te activeren, krijg je een grotere beloning.

In het rioolstelsel van Vinyl City heeft het duo toegang tot een eigen ondergrondse basis. Die bestaat uit verschillende kamers die elk hun eigen functie hebben. In de strategy room kan je bijvoorbeeld handige informatie krijgen over je volgende doelwit, al is dat vooral met de bedoeling het personage wat meer inhoud te geven.

Daarnaast heb je ook toegang tot de living quarters waar je enkele decoraties kan bekijken of een arcadegame kan uitproberen en kan je in de storage room een krokodil voeren die je naargelang van tijd beloont voor je zorgen. In Zuke’s workshop kan je dan weer mods en stickers geven aan je personage.

De laatste kamer, de underground gig, is de meest interessante en bevat een hoop voordelen voor je duo. Na elk gevecht krijg je namelijk een bepaald aantal fans toebedeeld afhankelijk van je prestaties. Deze fans moet je gebruiken om de skill tree van Mayday en Zuke te upgraden, maar hij bezit ook upgrades die van toepassing zijn op beide personages. Zo kan je na verloop van tijd een dubbele sprong vrijspelen voor beide personages of kan je ervoor kiezen dat een bepaalde actie minder tijd in beslag neemt.

De combat in No Straight Roads werkt zeer bevredigend en je kan te allen tijde wisselen tussen beide personages. Er is zelfs een optie om in local co-op samen de strijd aan te gaan met de leden van de NSR. Mayday is de krachtpatser van het team en focust zich voornamelijk op het uitdelen van enkele krachtige slagen om schade aan te richten. Zuke is de rust zelve, maar probeert met enkele stevige combo’s toch de nodige klappen uit te delen.

Helaas bevat de game niet al te veel kleinere gevechten en zijn er ook maar een beperkt aantal vijanden. Er zijn robots die op het ritme van de muziek een krachtige grondslag uitdelen en camera’s die je vanuit de lucht of vanop de grond aanvallen met hun lasterstralen. Gelukkig kan je met een goed getimede parry de aanval terugkaatsen richting de vijand, al moet je wel goed opletten welke kleur de aanval bezit, want je kan ze niet allemaal terugsturen. 

Ook tijdens de baasgevechten is de kleur van groot belang en kan je een heleboel schade aanrichten als je op het juiste ritme de aanval weet terug te kaatsen. Daarnaast bevat je speelveld ook objecten die je kan transformeren tot een raket of een platform dat je bewegingssnelheid verhoogt. Deel je liever wat klappen uit vanop een veilige afstand? Dan kan je bepaalde voorwerpen enkele keren raken om ammo te verzamelen en tracking kogels richting de vijand te sturen.

Het spel mag zichzelf dan wel aanprijzen als een ritmegame, toch vonden we het juiste ritme niet. Op bepaalde momenten gebeuren er zoveel dingen tegelijk dat het lastig is om op de gepaste momenten te reageren op een bepaalde actie. Dat maakt de game wat moeilijker, maar moet daardoor wel een deel van het plezier afstaan.

Beide personages bezitten ook speciale vaardigheden die je kan gebruiken door je energiemeter op te vullen. Zo bezit Zuke de vaardigheid zijn levensbalk te herstellen en kan Mayday haar gitaar gebruiken als een boomerang. Deze vaardigheden kan je instellen door gebruik te maken van de verzamelde mods. Later kan je zelfs een eigen ultimate move toekennen aan het duo.

Daarnaast bieden ook de stickers die je verzamelt hun voordelen, al kan je deze wel maar één keer gebruiken per gevecht. Deze stickers bieden bonussen die je levensbalk vergroten, de kracht van je parries versterken of de snelheid waarmee je loopt verhogen.

Net als bij een echt concert kan je ook de baasgevechten blijven spelen tot je er uiteindelijk genoeg van hebt. Een leuke extra feature is echter wel dat je na elk succesvol gevecht toegang krijgt tot moeilijke versies van dat gevecht. Zo krijg je eerst toegang tot Hard Mode waarbij de aanvallen van je vijanden meer schade aanrichten en speel je nadien ook de Crazy Mode vrij. Later krijg je ook toegang tot de Parry Mode, waarbij je een tijdens een baasgevecht enkel schade kan aanrichten door de aanvallen terug te kaatsen. Tot slot krijg je ook toegang tot de Perfect Parry Mode dat je tot absolute waanzin kan drijven.