REVIEW | Wasteland 3 biedt je oneindig veel keuzes

Dat je wereld 100 jaar geleden te maken heeft gekregen met een nucleaire oorlog en daardoor alles al volledig naar de zak is, dat is al niet echt aangenaam. Gelukkig zit je nog in Arizona en is het daar lekker warm. Wanneer je dan te horen krijgt dat je naar de vrieskou van Colorado moet trekken, kan dat niet anders dan slecht nieuws zijn. Maar kom, het is onze job en dus verkennen we in Wasteland 3 een volledig nieuwe wereld, waar we alweer te maken krijgen met heel wat uitdagende persoonlijkheden.

In Wasteland 3 worden de Rangers door The Patriarch naar Colorado geroepen, om hem te helpen met een klein probleem. Dat probleem is echter niet zo klein, want zijn drie kinderen Valor, Victory en Liberty (de man is duidelijk een patriot) zagen flink aan de poten van zijn stoel en willen allemaal om hun eigen redenen de macht in Colorado afnemen van hun vader. Aan jou en je rangers om dat tegen te houden. Of net niet, want papa Patriarch is ook niet zo onschuldig als hij in het begin graag wil laten uitschijnen.

Doorheen de game krijg je dan ook tientallen en misschien wel honderden verschillende verhalen voorgeschoteld, die je idee over de wereld van Colorado steeds zullen bijstellen. Nooit kan je echt honderd procent zeker zijn over de motieven van iedereen die je tegenkomt en daardoor ben je dus ook nooit zeker over je eigen plannen. Zelfs de grootste villains kunnen in Wasteland 3 plots helemaal anders uit de hoek komen.

Het is ook bijzonder knap hoe inXile Colorado tot leven heeft kunnen wekken. De soundtrack is indrukwekkend en toverde af en toe een glimlach op ons gezicht, maar het is vooral de voice-acting die straalt. Elk personage heeft iets te vertellen en doet dat op zijn eigen manier. Alles en iedereen heeft zijn eigen karakter, van de eenvoudigste merchant tot de belangrijkste leider. Niet dat alles perfect geschreven is, maar met die hoeveelheid verhalen willen we dat nog vergeven.

Binnen die wereld ben jij zelf ook nog eens een totaal onberekenbare factor. Dat begint al bij de start van de game, waar je de totale vrije keuze krijgt bij het maken van je eerste twee personages. Elk aspect van die personages kan je zelf bepalen. Het uiterlijk, hun stats, de wapens die ze gebruiken… De keuze is volledig aan jou. Dat kan overweldigend zijn voor nieuwkomers en dus heeft inXile ook al zelf een aantal personages gecreëerd, waarmee je onmiddellijk aan de slag kan.

Die steile leercurve zet zich ook door in de rest van de game. Als speler word je zeker in het begin aan de lopende band overstelpt met nieuwe informatie. Nieuwelingen nemen dan ook best hun tijd om de eerste stappen te zetten in Wasteland 3. Het is ook niet dat je bij het handje wordt genomen. Elke beslissing die je neemt ligt volledig in jouw handen en als dat een "foute" keuze is, dan is dat gewoon ook jouw schuld. Verdwijnt een hele stad van de kaart en worden zo een hele hoop side quests ontoegankelijk? Tja, pech. Dan had je maar andere beslissingen moeten nemen.

Ook de combat is bijna vanaf het eerste gevecht niet van de poes. De stijl is vergelijkbaar met XCOM, maar neemt soms wat gekkere wendingen, met personages die je zo hard een bepaalde kant kan opduwen, dat je de ene van op een afstandje sniper kan laten spelen, terwijl de andere als een gek naar vijanden loopt om ze een muilpeer te verkopen. Alles kan, niks moet. Het is ook het perfecte voorbeeld van de manier waarop Wasteland 3 er in slaagt een zwaar en gewichtig verhaal zo nu en dan te doorbreken met gewoon pure onnozelheid.

Tijdens gevechten maak je gebruik van maximaal zes personages, waarvan je er vier zelf kan samenstellen (of kan kiezen uit de beschikbare Rangers) en je ook nog eens twee companions kan meesleuren. Die laatste zijn personages die je onderweg tegenkomt en moet overhalen om mee op pad te gaan (of die zomaar plots besluiten dat ze je wel tof vinden). Neem je een paar vreemde beslissingen, dan kan het zomaar zijn dat ze het gewoon weer aftrappen. Gelukkig zijn er meer dan genoeg companions om je squad aan te vullen, al dan niet met een speelstijl die je goed ligt.

Af en toe hadden we wel wat problemen met de drukte op het speelveld. De omgevingen in Wasteland 3 zijn mooi gemaakt, maar daardoor is alles niet altijd even goed zichtbaar. Niet handig wanneer foute beslissingen keihard afgestraft worden.

De combat – en een groot deel van de game – is gelukkig wel iets minder "ouderwets" dan Wasteland 2, dat stevig leunde op het idee van een old school RPG, met vooral heel veel tekst en heel veel skills die je constant moest jongleren. Die skills zijn er nog steeds, maar alles loopt wat vlotter door elkaar, waardoor je nu niet meer alles tot in het kleinste puntje moet managen en altijd en overal moet weten wie nu weer wat allemaal kan. Hou wel je resources goed in de gaten, want die zijn schaars en als je kogels op zijn, dan ben je zoals het spreekwoord gaat een "sitting duck".

Dat is echt eenvoudiger gezegd dan gedaan, want de inventory is een immens zootje. Je kan in Wasteland 3 zoveel inventory mee hebben als je maar kan dragen, wat we heel hard appreciëren. Er is niks erger dan items te moeten achterlaten omdat je te weinig plaats hebt in je inventory. Maar Wasteland 3 smijt echt gewoon alles op een hoopje. Je kan wel een beetje filteren, maar niet voldoende om snel te kunnen zien welke items van pas komen voor een bepaald personage. Daardoor verspeel je heel veel tijd met het uitzoeken van de juiste gear voor je personages. Dat had echt wel wat gestroomlijnder gekund.

Ook de menu’s zijn af en toe nogal omslachtig, waardoor je bepaalde zaken misschien al eens uit het oog verliest. Wij vonden het ook niet logisch dat er geen knop is om te bevestigen wanneer je skill points en dergelijke hebt verdeeld. Dat doe je pas wanneer je dat menu verlaat. Het kan natuurlijk dat wij die knop niet hebben gevonden, maar we hebben toch goed gezocht.

Die kleine frustraties vatten Wasteland 3 voor een groot stuk perfect samen. Het is een heel goede RPG, met heel wat diepgang, maar het is ook maar raar of zelden echt vernieuwend. Niet dat het een must is, maar gamers die op zoek zijn naar een twist – al dan niet een hele kleine – binnen het genre, die zijn er grotendeels aan voor de moeite.

Een ander belangrijk aspect van de game is Ranger HQ, wat eigenlijk je thuisbasis is die je helemaal naar wens kan uitbreiden. Afhankelijk van de missies die je volbrengt (of volledig in de soep laat lopen) zal er steeds meer volk rondlopen op je basis, die dan weer een aantal voordelen met zich meebrengen. Zo is een goede dokter in een post-apocalyptische wereld altijd een handigheidje. Het is niet iets waar je constant hands-on mee moet bezig zijn, maar het toont wel aan hoe je de wereld rond je vorm aan het geven bent en wie je bondgenoten zijn.