REVIEW | Mortal Shell lijkt op Dark Souls, maar dan iets holler

De term ‘soulslike’ horen we de laatste jaren steeds meer. Deze term wordt toegepast op elk spel dat elementen haalt uit de Dark Souls franchise. Meestal gaat het slechts om enkele elementen of om het systeem waarbij je sterft en ervaringspunten laat vallen op de grond. Mortal Shell steekt het echter niet onder stoelen of banken en neemt ook de donkere, middeleeuwse setting over van Dark Souls. Op zich maakt dat ook helemaal niet uit, er zijn immers tal van games die eenzelfde setting en gameplay gebruiken. Imitatie is nog steeds de hoogste vorm van vleierij, maar heeft Mortal Shell genoeg te bieden om zich af te scheuren van Dark Souls?

In Mortal Shell kruip je in de huid van een Foundling. Je bent een geest die terug op aarde kan rondlopen door zich te verbinden met lichamen van verslagen soldaten. Dit is meteen de betekenis van Mortal Shell. Het lichaam is een omhulsel waarin je kunt rondlopen tot het sterft. Wanneer je een lijk overneemt, krijg je de herinneringen van de persoon in kwestie en dat geeft je permanente bonussen en aanvallen om mee te werken. Je hoeft dus niet steeds keuzes te maken tussen bepaalde eigenschappen wanneer je een level stijgt.

In totaal zijn er vier verschillende soorten lichamen die elk een andere vechtstijl met zich meebrengen. Harros, het lichaam waarmee je start, is een gebalanceerd persoon met flink wat stamina en levenskracht. Hij is ook erg handig met wapens en vaardigheden. Tiel is een listige dief met enorm veel stamina waarmee hij elke slag kan ontwijken. Dat is maar goed ook, want enkele slagen zijn al voldoende om hem neer te krijgen. Solomon is een traag personage met meer kracht en Eredrim is een typische ‘tank’ door middel van zijn gigantische levensbalk. Zijn stamina is dan weer snel uitgeput. Elk personage speelt dus op een compleet andere manier.

Doorheen het spel moet je de connectie met je lichaam zo sterk mogelijk houden. Het omhulsel waarmee je speelt is doordrongen van je geest en je kunt hier dan ook speciale krachten gebruiken. Zo kun je jezelf van steen maken, waardoor elke slag gedurende enkele seconden van je zal afketsen. Je kunt deze versterkende kracht ook gebruiken op wapens om extra veel schade te berokkenen. Gebeurt het toch dat je omhulsel sterft, dan bevriest het meteen. Je ziel wordt uit je lijf geblazen en je hebt dan enkele seconden tijd om weer in het lichaam te gaan. Wordt het bevroren lichaam geraakt dan word je teruggestuurd naar je laatste checkpoint en zul je de hele weg opnieuw moeten afleggen.

Wanneer je sterft, blijft je geld op de grond liggen en moet je het weer gaan oprapen. Dit geld kun je spenderen bij Tar, de enige verkoper in het spel. Bij hem kun je herinneringen vrijspelen en items kopen. Vervolgens is er nog een tweede vorm van geld genaamd Glimpses. Deze verbinden met je ziel en gaan niet verloren wanneer je sterft. Verzamel je deze allemaal dan kun je erg krachtige items kopen bij Sister Genessa, die waakt bij de checkpoints. Denk hierbij aan de Firekeepers van Dark Souls.

Het spel gaat van start in het woud dat naast de nederzetting Fallgrim ligt. Vervolgens baan je je een weg naar drie tempels waar je de Sacred Glands moet halen voor de Old Prisoner. Veel meer context kunnen we helaas niet geven, omdat dit nu eenmaal de opdracht is die je krijgt. Het verhaal heeft weinig om het lijf en meestal weet je niet zo goed waarom je nu precies iets moet doen. Het is mogelijk om het verhaal helemaal te doorgronden, maar daarvoor moet je op zoek gaan naar inscripties en rollen papier waar alle extra informatie op staat. Dit vinden we een verkeerde insteek te zijn. De opdracht die je krijgt in een game hoort duidelijk te zijn en de teksten die je op de grond vindt, moeten een leuke of interessante toevoeging zijn en niet de basis van het verhaal uitleggen.

Telkens je bij een tempel bent, staat er een bossfight op je te wachten. Deze gevechten zijn niet bijster moeilijk eens je doorhebt wat je moet doen. Zeker wanneer je met Eredrim en zijn grote levensbalk speelt, lijkt het soms alsof jij de eindbaas bent die tegen een indringer staat te vechten. De tactiek is steevast dezelfde: wachten op een aanval, ontwijken en terugslaan. Als je dit vaak genoeg blijft herhalen, zul je het gevecht met gemak winnen. Je zult de timing wel even moeten leren, maar eens die in je vingers zit is het game over voor de eindbaas. Nadat je het spel een eerste keer uitspeelt, kun je New Game Plus opstarten. Hierbij speel je het hele spel opnieuw, maar is alles een stuk pittiger. In deze moeilijkere variant zul je het slimmer moeten aanpakken.

In totaal kent het spel vijf wapens. Drie hiervan zijn tragere, grote tweehandige wapens. Daarnaast heb je nog de Hammer & Chisel, een zwak, maar extreem snel wapen en ook nog de Ballistazooka. Dat is een kruisboog die op je schouders staat en daarmee ook verreweg het meest unieke en leuke wapen om te gebruiken. Wapens kun je sterker maken door deze te combineren met artefacten die je doorheen het spel zult vinden.

De sfeer van Mortal Shell zit helemaal goed. De wereld rondom je is grauw, vuil en verlaten. Overal hoor je gekreun van mensen die pijn lijden en kraaien die over je hoofd heen vliegen. Hoe genees je jezelf? Door gekookte kikkers en geroosterde ratten te eten. Dit helse thema zit doorheen het spel verweven en ook de soundtrack speelt hier goed op in. Voor zover je het een soundtrack kunt noemen natuurlijk, want meestal word je slechts vergezeld van lange diepe tonen, alsof de pianist is doodgevallen op zijn klavier. De graphics mogen er zeker zijn. Er zijn enkel wat clipping problemen, zoals je zwaard dat door een boom of rotswand prikt, die zo nu en dan voor wat afleiding zorgen.