REVIEW | Giraffe and Annika is goed voor een sfeervol tussendoortje

Ok, kleine spoiler: er zit geen giraf in Giraffe and Annika. Laat dat de pret niet drukken, want Giraffe and Annika belooft een leuke game, met een mix van action adventure met ritme-gameplay op een prachtig eiland.

Als speler kruip je in de huid van Annika, een schattig meisje met kattenoortjes. Ze wordt wakker op Spica Island zonder enige herinnering. Tijdens het exploreren geraakt ze bevriend met Giraffe, een jongen die haar helpt om de geheimen van Spica Island te ontrafelen en zo hopelijk Annika haar verloren herinneringen terug te vinden. Annika moet op zoek gaan naar drie elementen en vindt al snel een eerste dungeon waar het eerste element zich zou bevinden. Er zitten zo vijf dungeons in de game, telkens eindigend met een boss fight, maar wellicht niet wat je verwacht van een boss fight.

De dungeons zijn elk uniek qua inhoud en sfeer, en qua gameplay omwille van de vorm van de dungeon. Ze zijn telkens een mooie afwisseling op het exploreren van het eiland, op zoek naar de dungeons, maar even goed ook een leuke afwisseling met elkaar. Ook speel je telkens bij het vinden van één van de drie elementen een speciaal vermogen vrij, zoals springen, en hardlopen en dat kan je dan weer handig inzetten in de volgende dungeon die je bezoekt. De gameplay in dungeons verschilt danig van elkaar, maar komt wel telkens neer op platform gameplay: je een baan zoeken doorheen de dungeon en vijanden ontwijken, want je hebt namelijk niets om hen te verslaan (met uitzondering van die paar keer dat je in een mijnkarretje zit en vuurballen kan schieten). Het doel van elke dungeon is het einde te bereiken, waar dan een boss fight losbreekt.

De keren dat Annika het leven laat is door vijanden die je weten te raken, zoals een soort van spookjes die ronddwalen en je opjagen wanneer ze je zien, door het vallen van een platform of door te verdrinken in het water door ademnood. Gelukkig is de game heel vergevingsgezind en kom je weer bij zinnen in de buurt van waar Annika het laatst was. Je verliest dus nooit echt voortgang.

De boss fights zijn qua gameplay helemaal anders, want je moet namelijk op de maat van de muziek, op de juiste moment en met Annika op de juiste plaats, een knop induwen en terwijl ook nog eens vuurballen ontwijken. Bij aanvang van de boss fight krijg je steeds een keuze voor de moeilijkheidsgraad: Easy, Normal of Hard. Wij deden ze steevast op Normal, maar we moeten toegeven dat we de laatste boss fight na enkele mislukte pogingen toch maar verlaagt hebben naar Easy, gewoon omdat we zo benieuwd waren naar de conclusie van de game.

De algehele moeilijkheidsgraad is mooi gebalanceerd. Je moet wat goed zijn in de ritmische boss fights, maar deze kan je dan weer makkelijker maken indien je wil. Het exploreren van het eiland is vooral intensief wat betreft zoeken naar de volgende clue. Je krijgt hier en daar wel een tip van een personage, maar regelmatig hebben we toch heel wat rondgerend op het eiland, langer dan soms nog leuk was. We deden er een kleine zeven uur over om de game uit te spelen, maar volgens één van de trophies kan het ook onder de vierenhalf uur. De moeilijkheidsgraad van de dungeons valt ook goed mee. Met een klein beetje tactiek en denkwerk kom je al ver. 

De game-ervaring blijft alsmaar leuk door de eigenzinnige dungeons, maar ook doordat je tijdens het exploreren voldoende variatie en denkwerk krijgt. Zo heb je bijvoorbeeld een horloge dat je kan gebruiken om te kijken hoe laat het is, omdat iets enkel op een bepaald uur kan gedaan worden (je kan overigens slapen tot 's avonds of de volgende ochtend), of je moet een fototoestel op zak nemen en de juiste foto's nemen en vervolgens aan iemand tonen. De gameplay blijft zo de hele tijd boeien. Qua controls voelde de hele ervaring heel intuïtief en vlot.

Voor de verzamelaars: je kan ook kattentekeningen, ofte "meowsterpieces" verzamelen. Om deze te vinden moet je al eens een wat moeilijkere weg volgen. Heb je er gemist, geen erg, want je kan het hele eiland blijven exploreren, alsook de reeds geklaarde dungeons. Voor de "meowsterpieces" krijg je een spaarkaart en wanneer je er dan enkele inlevert, krijg je een geschenk. We willen niets spoilen, maar het is slim om dit in het achterhoofd te houden.

Zonder iets weg te geven van het verhaal: de conclusie is verrassend, mooi en schattig. Het plot wordt slechts met mondjesmaat uit de doeken gedaan en zit goed in elkaar. Wat een sfeervolle audiovisuele belevenis ook. Het eiland, de huisjes die je kan betreden, de dungeons en de personages zelf worden stuk voor stuk gezellig en kleurrijk neergezet. Personages die met je meestappen lijken wel meer te zweven dan te stappen, wat er wel wat gek uitziet. De achtergrondmuziek is sfeervol en de liedjes tijdens de ritmische boss fights passen ook mooi bij het geheel. Sommige cutscenes worden in stripvorm gebracht, wat het ook wat extra verfrissend maakt.

Afgewerkte ritmische boss fights kan je overigens opnieuw aangaan. Je kan dan ook weer kiezen met welke moeilijkheidsgraad en de game houdt je beste score per moeilijkheidsgraad bij.