REVIEW | Maid of Sker is een nachtmerrie voor horrorfans

Een horrorgame die zich afspeelt in het idyllische Wales en gebruik maakt van geluid en muziek om je de stuipen op het lijf te jagen. Het klinkt intrigerend, maar slaagt Maid of Sker van Wales Interactive er in om ons te laten huiveren? Het antwoord is jammer genoeg een overduidelijke nee.

In Maid of Sker kruip je in de huid van ene Thomas, die naar Sker Hotel in Wales trekt, nadat zijn vriendin Elizabeth hem een vreemde brief heeft gestuurd. Het is een vrij typisch begin voor een horrorgame en aangekomen in het hotel blijkt natuurlijk al snel dat er meer aan de hand is. Elizabeth zit namelijk opgesloten op zolder en in het hotel dwalen een pak vreemde wezens rond.

Na een tijdje kom je te weten dat de vreemde muziek die je hoort er iets mee te maken heeft en dat de familie van Elizabeth er zijn eigen manier op heeft nagehouden om klanten naar het hotel te trekken. Dat is echter niet al te best afgelopen en nu mag jij het gaan oplossen.

Echt spannend is het allemaal niet en doorheen de game blijft het allemaal nogal op de vlakte. Je vindt wat extra informatie over het gedoe in het hotel en wat er allemaal gebeurd is, maar echt interesseren deed het ons niet. De manier waarop het verhaal wordt gebracht, wist ons niet echt mee te sleuren.

Dat geldt jammer genoeg ook voor de gameplay. Die draait immers volledig rond stealth. Daar hebben we in principe geen probleem mee, maar die stealth moet dan wel spannend zijn. Doorheen de game kom je echter vrijwel altijd dezelfde vijanden tegen: blinde mensen die wat rond wandelen. Blijf je uit hun buurt en maak je geen lawaai, dan vormen ze geen gevaar. Daardoor loop je bijna heel de game gehurkt rond, wat het tempo wel heel laag maakt.

Meer dan eens zit je ook maar wat achter vijanden aan te huppelen tot ze uit je weg gaan, zodat jij weer verder op pad kan. Jammer genoeg zijn gangen soms zo smal, dat je ze amper voorbij kan en word je bijna verplicht om het enige wapen dat je hebt – een of ander ding dat veel lawaai maakt – te gebruiken. Dat kan echter niet ongelimiteerd en dus wil je spaarzaam zijn, maar dat kan dan ook weer niet.

Komen vijanden te dicht, dan moet je even je adem inhouden. Soms wordt er met games gelachen wanneer personages minuten onder water kunnen blijven en daarna toch nog fris en monter uit het water komen. Maid of Sker gaat echter compleet de andere kant op. Het kan bijna niet anders dan dat Thomas een astmapatiënt is, want al na enkele seconden wordt het zwart voor zijn ogen.

De game wil ook veel te veel gebruik maken van dit systeem. Loopt Thomas voorbij een vuur: hoesten. Loopt hij door een stofwolk: hoesten. Daarnaast is er nog een of andere vreemde paarse substantie die plots zonder reden en uitleg in de lucht hangt. Loop je er doorheen, je kan het al raden: hoesten.

Nog een irritant aspect is dat Thomas duidelijk nog nooit gehoord heeft van een lantaarn. De man loopt er doorheen de game honderd voorbij, maar weigert er ook maar eentje op te nemen om de omgeving te verlichten. Waarom? Wij weten het ook niet, aangezien al zijn vijanden letterlijk blind zijn.

Voor het overige weet Maid of Sker niet voldoende gebruik te maken van het geluidsaspect van de game. Er zijn op dat vlak zoveel mogelijkheden om ons de stuipen op het lijf te jagen, maar uiteindelijk komt het steeds op hetzelfde neer. Zelf probeer je zo stil mogelijk te zijn, waarna een poort met veel lawaai open gaat en je het wapen moet gebruiken om het op een lopen te kunnen zetten. Dat systeem wordt iets te veel gerecycleerd, met hier en daar kleine varianten.

Ook grafisch weet Maid of Sker ons niet te overtuigen. Zoals we eerder al zeiden zien de vijanden er eigenlijk allemaal hetzelfde uit, maar ook het hotel vertoont niet echt veel variatie. Ok, het is een hotel en dus zijn je opties wat gelimiteerd, maar hier en daar wat afwisseling had wel gemogen. Nu ziet vrijwel heel de game er bijzonder grijs, bruin en grauw uit.

Het is allemaal bijzonder jammer, want het idee sprak ons wel aan en op bepaalde momenten zie je het potentieel van de game. Nu ja, je hoort het potentieel, want de muziek – die eigenlijk te weinig voorkomt omdat je steeds je oren moet spitsen voor vijanden en andere geluiden – is met momenten prachtig en heel sfeervol. Daar had dan ook meer aandacht naar gemogen doorheen de game.