REVIEW | Pong Quest is het Pong van de 21ste eeuw

Atari bracht in de jaren '70 het spel Pong uit en het werd meteen een gigantisch succes. Zo’n dertig jaar later komt de ontwikkelaar uit met een opvolger, Pong Quest en het is niet zomaar een copy paste van het simpele pingpongspel van toen.

Pong is in een nieuw jasje gestoken en er zitten heel wat nieuwe elementen in. Je kan het op verschillende manieren spelen. Er is een verhaalmodus en lokale en online pvp (en je kan je batje volledig personaliseren, geweldig toch?). Maar natuurlijk kan je ook de originele Pong spelen, wat had je nu gedacht?

De verhaalmodus zit vol avontuur, spanning en frustratie. Als trouwe onderdaan van een koning die het niet altijd zo nauw neemt met jouw leven, ga je op zoek naar vier bollen die mysterieus zijn verdwenen. Dus jij, het moedigste batje in heel de wereld, gaat op avontuur en op zoek naar de bollen in verschillende kerkers. Je moet telkens vier verdiepingen doorkruisen om daarna de baas te verslaan en de bol te bemachtigen. Na die vier kerkers is het niet gedaan, want dan raakt de koning nog maar eens de bollen kwijt en kan je ze weer gaan zoeken. En als je dacht dat je gewoon maar wat pingpong moest spelen, dan heb je het mis.

Het principe van een gevecht is heel simpel. Jij moet ervoor zorgen dat jouw bal voorbij het batje van de vijand geraakt en zo een voltreffer maken. De gevechten op zich zijn in het begin wat saai, omdat het inderdaad puur pingpong is, maar je krijgt al snel nieuwe soorten ballen. De ballen hebben allemaal speciale effecten zoals een spin (letterlijk en figuurlijk), vuur, extra levens en nog meer van dat. Je kan trouwens alle ballen bekijken in de ballenbibliotheek waar je ook meer informatie over ze kan lezen. Dat is wel handig wanneer je keuzes gaat moeten maken tussen verschillende soorten ballen, want je kan maar een beperkt aantal ballen met je meenemen. Je kan die limiet wel verhogen door upgrades, maar toch is het slim om te weten met welke ballen je rondloopt.

De lay-out van de kerkers doet wat denken aan de kerkers van Legend of Zelda. Je moet elke kamer ontdekken en op zoek gaan naar een uitgang of sleutel. In Pong Quest ziet elke verdieping van een kerker er wel telkens anders uit. Belangrijk om te weten, als je doodgaat en je gaat de kerker terug binnen, zijn de kamers van die verdieping anders ingedeeld. In het begin moet je de kamers zelf doorlopen om een beeld te krijgen van hoe de verdieping eruitziet en waar je naartoe moet. Op de eerste drie verdiepingen moet je op zoek gaan naar de uitgang. Die uitgang teleporteert je naar de ingang van de volgende verdieping. Wanneer je op de vierde verdieping aankomt, moet je op zoek gaan naar de sleutel van de kamer waar de baas zich schuilhoudt met de bol. Soms is het een hele speurtocht om die teleporter of sleutel te vinden. Als je na een tijd bijna alle kamers hebt doorzocht, maar nog geen uitgang of sleutel hebt gevonden, ga je al snel vijanden (proberen te) ontwijken zodat je niet in een gevecht met ze terechtkomt, want als je tijdens een gevecht dood gaat, moet je op die verdieping weer helemaal vanaf nul beginnen. De plattegrond reset zich elke keer opnieuw en jij kan terug alle kamers beginnen afspeuren op zoek naar de uitgang of sleutel. En dat is ontzettend frustrerend.

Na elke level up krijg je de keuze uit drie upgrades. Daar zitten heel nuttige voorwerpen tussen zoals de kamerradar en uitgangzoeker. De kamerradar laat meteen alle kamers van elke verdieping op de minimap zien, zodat je een beter beeld krijgt van de omgeving. Het geeft wel niet aan waar de uitgang of sleutel is. De tweede nuttige (en onmisbare) upgrade is de uitgangzoeker die, zoals de naam het al aangeeft, de uitgang voor jou zoekt. De RNG goden werken zeker niet altijd in jouw voordeel en het kan zijn dat je die upgrade pas op het einde van de laatste kerker krijgt.

RNG, willekeur, ongeluk, frustratie, … In dit spel zijn het allemaal synoniemen van elkaar. RNG zwaait duidelijk de scepter in de verhaalmodus. De willekeur van de locaties van de uitgangen en sleutels kan behoorlijk ongelooflijk (of onbegrijpelijk) zijn. Zo gebeurt het al eens dat de uitgang of sleutel zich drie kamers verder van de ingang bevinden, maar als je pech hebt, bevinden ze zich helemaal aan de andere kant van de verdieping. Een van de frustrerendste momenten is dat wanneer je de sleutel aan de ene kant van de verdieping hebt gevonden, je helemaal naar de andere kant moet gaan voor de baas en je halverwege verslagen wordt door een vijand. Dat betekent dat je de sleutel kwijt bent, je de sleutel opnieuw moet gaan zoeken én dat je nog meer je best gaat doen om vijanden te ontwijken. Vijanden worden hoe langer hoe angstaanjagender, vooral op de vierde verdieping waar de baas is. Gelukkig zijn de meesten bijziend en kan je ze redelijk gemakkelijk voorbij glippen ofwel zet je het op een rennen en hoop je dat ze je niet inhalen. Een andere bron van frustratie zijn de ballen met speciale effecten. Ballen met een spin of ballen die afstammen van Houdini, je wilt ze gewoon vervloeken. Je kan nooit goed inschatten waar die ballen naartoe gaan en dan zie je ze nipt voorbij je zoeven. En na een aantal van die ballen ben je dood en kan je opnieuw beginnen. Het maakt je leven als batje toch wat hopeloos.

De minigames zijn een leuke afwisseling van al het gepingpong (en doodgaan). In elke kerker zijn er verschillende game masters die een spel voor jou in petto hebben zoals memory, een variatie op Simon (lichten in de juiste volgorde aandoen), in de duisternis alle lichten aansteken, alle lichten op een bord laten oplichten en een pingpongbal naar de finish line krijgen. De spellen zijn momenten waarbij je even op adem kan komen van de gevechten, sluiptochten en renwedstrijdjes.