REVIEW | Ys: Memories of Celceta blijft goed voor RPG-fans

De PlayStation Vita heeft in zijn levensloop heel wat exclusieve JRPG-titels verzameld. Gelukkig krijgen veel van deze spellen een tweede kans op hedendaagse consoles. Ditmaal is het de beurt aan hack-and-slash game Ys: Memories Of Celceta, een spel dat erg populair was op de handheld. Of de game stand houdt acht jaar na de oorspronkelijke release, lees je hier.

Het verhaal van Memories of Celceta is erg cliché. Adol Christin is de stille held van het verhaal en komt met geheugenverlies een dorp binnenwandelen. Hij weet niet meer wie of waar hij is. Hij ontmoet Duren, die een vriend van hem blijkt te zijn. Duren stelt voor om allerlei missies uit te voeren rondom het dorp om zo wat goud te verdienen en eventueel je geheugen op te frissen. Adol komt te weten dat er telkens slechte dingen zijn gebeurd in dorpen die hij eerder bezocht heeft. Hij wordt dan ook niet zo vriendelijk onthaald, maar zweert om alles recht te zetten. Terwijl je op zoek gaat naar antwoorden en de donkere krachten die huishouden doorheen het land, ontdek je tal van nieuwe gebieden, dorpen en personages. Ondanks het clichématige verhaal, zal de charme van het spel je toch weer doen verlangen naar meer.

Doorheen het verhaal zul je artefacten ontdekken die de groep waarmee je reist speciale krachten geeft. Er zijn verschillende krachten mogelijk die telkens nieuwe gameplay elementen opleveren: Onder water ademen, jezelf laten krimpen of veel sneller kunnen lopen. Dit zorgt ervoor dat het hack-and-slash gedeelte van het spel minder repetitief wordt. Het ontdekken van artefacten is ook een drijfveer om elk gebied grondig uit te kammen.

Tijdens gevechten kun je wisselen tussen alle groepsleden. Zo zal de ene vijand zwak zijn voor de vuistslagen van Duren en zal de andere vijand zwak zijn voor het vlijmscherpe zwaard van Adol. Een goede kennis van alle vijanden is dus van belang. Het voortdurend wisselen tussen personages zorgt er wel voor dat je het gevoel krijg alles te moeten doen. Je teamgenoten bieden weinig hulp en hebben zelf geen besef van welke vijand ze het best te lijf gaan. Er is ook een glitch aanwezig waarbij je vrienden zomaar in rondjes lopen zonder enig doel. Het is niet spelbrekend, maar het stoort wel. 

Er zijn tal van eindbazen aanwezig, die nooit erg ingewikkeld in elkaar zitten. Je hoeft enkel een paar bewegingspatronen te kennen zodat je niet geraakt wordt en rammen maar. Op tijd reageren is belangrijk, maar uitdagend wordt het vrijwel nooit. Verder brengt Memories of Celceta afwisseling doordat je materialen kunt verzamelen om kleding en accessoires mee te maken. Het is ook mogelijk om bestaande wapens sterker te maken, waardoor je ze langer kunt gebruiken en ze bijvoorbeeld water- of vuurschade aanrichten.

Men heeft ook tal van zijmissies voorzien waarbij je voorwerpen moet verzamelen, een aantal vijanden moet afslachten of met iemand moet gaan praten. De zijmissies zitten best leuk in elkaar en zijn goed geschreven. Dat geldt eigenlijk voor alle dialogen in dit spel. Je geeft echt om wat er gebeurd en leeft mee met iedereen. Een dergelijke charme is iets dat maar weinig hack-and-slash spellen bevatten.