REVIEW | Desperados III

Wat krijg je als je een spaghettiwestern, Hitman en Xcom combineert als een soort gekke geleerde? Dat is de vraag die ontwikkelaar Mimimi Productions zich stelde rond de eeuwwisseling. Het resultaat is de Desperados franchise en de serie is inmiddels aan zijn derde telg toe. Het vorige spel verscheen in 2006 en wist gematigd positieve scores te halen. Desperados III is meteen ook toegankelijk voor nieuwe spelers aangezien het een prequel betreft. Wij kropen op ons paard en zochten voor je uit of deze game John Wayne-waardig is!

Je kruipt in de huid van John Cooper, een stoere cowboy die op zoek is naar gerechtigheid. Hij heeft er erg veel voor over en het verhaal neemt je al snel mee naar heel wat verschillende locaties in Amerika en Mexico. Door moerassen, over bergen, door verlaten dorpen en doorheen rivieren; niets zal je tegenhouden. Al snel word je bijgestaan door verschillende excentrieke personages waaronder Kate O’Hara, een bruid die op de vlucht is en Hector Mendoza, een enorm struise pelsjager. Samen maakt de groep het leven van heel wat cowboys en gangsters moeilijk. Het verhaal zit boordevol clichés die je al in tal van films hebt gezien, maar aangezien dit een ode is aan de spaghettiwestern, wordt het nooit storend.

Elke missie start ongeveer op dezelfde manier. Je staat aan de rand van de map en probeert het vijandige gebied zo goed mogelijk te infiltreren. Vaak staan er flink wat bewakers op de loer en dus moet je handig gebruik maken van de omgeving door bijvoorbeeld van rots naar rots te sluipen. Erg typisch is ook het muntje dat je kunt weggooien om mensen weg te lokken van hun positie. Je kunt iemand knock out slaan of kunt gewoon als een gek beginnen schieten. Dit laatste loopt echter zelden goed af.  

Gelukkig is er nog de Showdown Modus. Door deze te activeren, pauzeer je het spel om acties te plannen. Elk teamlid kan 1 actie uitvoeren wanneer je het spel weer laat doorgaan. Op deze manier kun je in mum van tijd verschillende vijanden een kogel door de kop jagen. Het hele spel is hierdoor eigenlijk een puzzel, waarbij je telkens de meest optimale manier moet vinden om een kampement uit te schakelen. De combinatie tussen realtime en deze tactical time werkt erg vlot. De gameplay komt hierdoor niet tot een complete stilstand, zoals bij vele andere tactical games wel het geval is. 

De gameplay puzzel wordt ook wat ingewikkelder, doordat elk personage unieke vaardigheden heeft. Hector kan zonder genade meerdere kills tegelijk scoren met zijn shotgun en Doc kan dan weer snipen vanop grotere afstand. De leukste skill is die van Isabelle, die met behulp van voodoo contact kan leggen met dieren en zelfs vijanden kan hypnotiseren om te laten doen wat je maar wil. Het is jammer dat er maar weinig van deze nieuwigheden aanwezig zijn in Desperados III. Voor het grootste deel valt de gameplay terug op erg typische elementen uit het genre. Het is vooral de cowboy setting die Desperados III zijn eigen stijl en feeling geeft.

Voor gamers die van een extra pittige uitdaging houden, zijn er de Baron Challenges. Deze Challenges laten je een bepaald level spelen onder zekere voorwaarden. Denk hierbij aan missies waarbij maar één personage iemand mag vermoorden of waarbij je een mijnkar moet ombouwen naar een gatling gun. Het zorgt voor heel wat extra uren speeltijd om alles uit te spelen. In de toekomst zullen er nog extra uitdagingen worden toegevoegd aan het spel. 

De omgeving en de setting ogen mooi, al zijn de textures niet altijd even gedetailleerd, waardoor het spel scherpte mist. Er is duidelijk veel aandacht geschonken aan de omgevingen: bomen, rotsen, blokhutten, planken,... overal is wel iets leuks terug te vinden en geen twee mappen zien er hetzelfde uit. Hierin doet Desperados III het beter dan de concurrentie, die vaak identieke mappen gebruiken. Ook aan kleine extra’s, zoals voetstappen die achterblijven wanneer je in de woestijn wandelt, is geen gebrek.