Saints Row The Third Remastered - Stijf van de actie
De laatste game van de Saints Row-reeks dateert uit 2015: Saints Row: Gat out of Hell, de stand-alone expansie van Saints Row IV dat dan weer uitkwam op 2013. Terwijl Volition momenteel volop aan het bouwen is aan Saints Row V - of welke titel de game ook zal krijgen - zette Sperasoft de tanden in een remaster van Saints Row The Third. Met een nieuwe game op komst in de reeks, dachten ze vast dat het nu de ideale moment is om Steelport nog eens te bezoeken en alles op stelten te zetten.
Saints Row The Third kwam origineel op de vorige generatie consoles en pc uit, en werd nu dus opgesmukt voor release op de huidige generatie. Een gepolijst jasje dus, met behoud van de originele gameplay en daarbij ook nog eens alle DLC-pakketten. Het meeste werk werd gestoken in het visuele. De belangrijke NPC’s werden helemaal opnieuw opgebouwd, zo trouw mogelijk aan het origineel. Sperasoft is er in geslaagd om de looks naar een hoger niveau te tillen qua detail, al blijft de lip sync nog altijd onnatuurlijk.
Er werd ook danig gewerkt aan de lichtinval en de detaillering van de omgevingen. Zeggen dat Saints Row The Third Remastered hedendaagse PS4 graphics toont is een brug te ver, maar het ziet er wel allemaal wat gepolijster uit dan het origineel. De ontwikkelaar heeft ook wat meer leven in de wereld proberen steken, zoals meer wandelaars en meer auto’s op parkings. De stad voelt inderdaad iets levendiger aan, maar het is nu ook niet zo dat je vanalles zal aanschouwen. Het is gewoon wat meer van hetzelfde.
Voor wie nieuw is in de reeks, Saints Row wordt geregeld vergeleken met de GTA-reeks, maar dan een minder serieuze variant. Deze vergelijking is ok, maar vergis je niet, Saints Row heeft echt wel zijn eigen typische kenmerken en brengt zo dus een unieke identiteit. Je moet het dus zeker niet zien als zomaar een GTA-kloon, maar een mooi op zichzelf staande reeks. Saints Row The Third’s charme zit in de geslaagde combinatie van een verhaal dat steek houdt, maar ingevuld met flauwe humor. Die gaat wel eens de seksistische kant op , maar wat ons betreft gaat het nooit een stap te ver.
Het verhaal speelt zich vijf jaar na Saints Row 2 af. De 3rd Street Saints bevinden zich in Steelport, waar een internationele criminele organisatie genaamd Syndicate drie bendes verspreid heeft over de stad. Wanneer de Saints zich niet willen laten inlijven door de Syndicate, breekt de strijd los. Door al het bendegeweld komt de overheid zich ook nog eens moeien en zet het een speciale taskforce genaamd Special Tactical Anti-Gang (S.T.A.G.) op poten. Met zowel de Syndicate als S.T.A.G. in Steelport hebben de Saints wel erg veel om handen om de stad de hunne te maken. Wat goed is, want zo krijgen we als speler een heleboel missies omhanden.
De game beginnen doe je door een personage samen te stellen, met best veel mogelijkheden, waarbij je dan in de rol van de baas van de 3rd Street Saints kruipt. Ook na de initiële setup van je personage, kan je nadien nog wijzigingen aanbrengen met kledij, tattoos, maar evengoed ook een geslachtsoperatie.
Buiten het feit dat je allerlei kan doen in Saints Row The Third is de game in sé gewoonweg een open wereld third person shooter, waarin je via een tandwiel je wapen kan kiezen en gewoon aan het knallen kan gaan. De controls zijn erg intuïtief. Met de auto rijden gaat ook best vlot, althans bij de snelle wagens. De meer logge of familie-auto’s zijn een pak lastiger te besturen. De helikopters of vliegtuigen waarmee je aan de slag kan, zijn heel eventjes wennen qua besturing, maar je bent er wel snel mee weg. De humor van de game zit zeker ook in de wapens en de voertuigen die je krijgt. Een auto in de vorm van een panda (via de Genki Girl Pack DLC) of een honkbalknuppel in de vorm van een dildo. In Saints Row The Third kan het allemaal.
Saints Row The Third Remastered brengt drie opeenvolgende delen aan missies, waarvan sommige chronologisch komen, terwijl andere naar keuze kunnen worden aangegaan. Missies selecteren kan via de in-game gsm, waarbij je ook kan kijken of je bepaalde contracten wil aangaan. Dat houdt in dat je in opdracht auto’s gaat stelen of mensen koud maakt. Allemaal in ruil voor geld en/of respect.
Waar Saints Row The Third altijd in uit blonk, en dat nog steeds doet, is dat het nooit saai wordt. De missies zijn verscheiden en weten je geboeid te houden. De ene keer moet je waves van vijanden overleven, de andere keer moet je met grof geschut uit de helikopter hangen en zoveel mogelijk vijanden weren en soms is het van de ene plek naar de andere rijden, zonder dat de vijand je onderweg opblaast. Er is altijd een link naar het verhaal en de beloning is ook niet mis, waardoor er voldoende stimulans is om missie na missie af te werken.
Heb je toch eens zin in iets anders, dan kan je tal van zij-activiteiten starten. Denk aan insurance fraud waarbij je als lappenpop jezelf door het verkeer laat aanrijden om zo veel mogelijk punten te scoren, of met de tank doorheen de straten zoveel mogelijk aan flarden knallen. Saints Rows The Third brengt voldoende vertier om uren geboeid zoet te zijn.
De hoofd-NPC’s zijn stuk voor stuk uniek met hun eigen karakteristieken en geloofwaardig stemmenwerk, en zorgen zo voor een mooie basis om het verhaal en de belevenis integer te houden. De vijanden daarentegen zijn een pak minder uniek. Zo zie je altijd hetzelfde vrouwelijke en mannelijke model per bende. Best wat gemakzuchtig dat.
Tijdens de game win je aan respect, door het dragen van bepaalde kledij, missies af te werken, of zelfs gewoonweg door met de auto rakelings andere auto’s te passeren. Dit respect zorgt ervoor dat je upgrades vrijspeelt, die je dan met je cash kan kopen.
Upgrades kopen doe je via de in-game gsm. Ook kan je via de gsm je homies bellen, die dan best roekeloos aan komen gereden, en met je mee op pad gaan. Zo heb je dan meteen ook een flitsende auto, zonder dat je er eentje moet gaan stelen of eentje moet laten leveren (dat laatste moet je ook wel weer halen bij de upgrades).
Daarnaast kan je ook winkels of gebouwen kopen, waarbij je dan een zeker inkomen vergaart per uur. Ook kan je een stadsdeel proberen overnemen door alle vijanden te verslaan. Maar vergis je niet, de cavalerie - inclusief helikopter met sniper - komt er sneller aan dan je denkt.
De NPC’s die je meekrijgt zijn niet altijd een even grote hulp. Het meeste moet wel van jou komen en ook blijven ze wel eens ergens achter waardoor je even niet verder kan. De AI van de vijanden is ook niet zo hoog, je hebt best snel in het snuitje hoe ze bewegen. Uiteraard zitten er wat moeilijkere jongens of eindbazen tussen en dan is het toch wel even op je tellen letten. Maar dat is alleen maar welkom voor de afwisseling.
Qua moeilijkheidsgraad gaat het gestaag omhoog zonder ooit echt te moeilijk te worden. Enkel in het begin hadden we enkele missies waar het iets te snel te chaotisch werd en we te hard belaagd werden om de missie te overleven. Dat bleek al snel toeval geweest te zijn, want na enkele pogingen merk je dat de reacties gewoonweg verschillen per keer je probeert. Zo kan het best dat je de eerste keren langs alle kanten belaagd werd, terwijl je een andere keer best makkelijk de klus kan klaren omdat er gewoonweg een pak minder vijanden komen opdagen. Het feit dat de game op dat vlak niet altijd evenwichtig is, voelt niet altijd zo eerlijk aan. Langs de andere kant, kan je maar even geluk hebben na enkele lastige pogingen. Nu moet het ons wel van het hart dat dit maar enkele keren en enkel in het begin zo aanvoelde.
We merkten ook enkele grafische bugs op, bijvoorbeeld een NPC die in een auto stond of een cut scene waarbij het wapen niet in de handen zat van ons personage, maar wel voorop zweefde. Gelukkig geen enkele bug die de gameplay verstoorde of de pret bederfde.
Naast de gewone campaign kan je de campaign ook in online co-op spelen. Ook is er een Whored Mode (Horde Mode) waarin je met een andere online speler tegen waves van vijanden gaat vechten. De wapens, vijanden en omstandigheden wijzigen telkens, en niet alleen moet je zo veel mogelijk waves overleven, maar strijd je ook tegen elkaar voor de meeste kills.
Saints Row The Third Remastered is een game die qua plezier en gameplay nog perfect mee kan in de huidige generatie. Terwijl het soms de absurde kant opgaat, blijft het verhaal staande en weet de game ook na jaren nog een robuuste game-ervaring neer te zetten. De visuals werden opgesmukt en doen de game wat hedendaagser ogen, maar verwacht nu ook weer geen full blown PS4 visuals.
- verscheidenheid in missies
- intuïtieve controls
- geloofwaardig stemmenwerk
- verhaal vs humor
- lip sync kan beter
- AI kan beter
- beperkte vijandmodellen
Vond het toen een afknapper en dit is nog steeds een gigantische afknapper. Gespeeld op PS3 en vond het een teloorgang van wat SR 1 en 2 hadden opgebouwd. Die waren de GTA games die we nooit gedacht hadden nodig te hebben. Vanaf deel 3 gooiden ze alles wat de reeks net zo bijzonder maakte, door de ramen naar buiten en kozen regelrecht voor de absurditeit.
Geplaatst op 2020-05-27 11:09:18