Sakura Wars

Sakura Wars

Gespeeld op PS4 Pro

Sakura Wars is een game franchise die hoge toppen scheerde eind jaren ’90 in Japan. De serie werd door Sega en Red Company gerealiseerd tot een populaire hetze in Japan, waarvan er in totaal vijf hoofdgames uit werden gebracht op niet minder dan tien jaar tijd, met tussentijdse spin-off games, aniematieseries en een film. Met als kers op de taart ook nog een kleurrijke live (zang-)show met de originele stemacteurs (zeker een kijkje waard voor de theme song fans). De franchise wist echter nooit voet te zetten in het Westen, al zou de animatie wel de oversteek gemaakt hebben. Sega hoopt nu met een reboot van de reeks eindelijk ook in het Westen voeten in de aarde te krijgen. Met al die populariteit in Japan, waren wij dan ook erg benieuwd.

Sakura Wars is dus een reboot van de franchise met inachtneming dat je de vorige games niet gespeeld moet hebben. Een nieuw avontuur met een verhaal dat zich een twintigtal jaren afspeelt na de eerste Sakura Wars game en een tiental jaren na nummertje vijf. We zitten ergens in de jaren 1940 in een steam-punk Tokio, waar magie, mechs en demonen nog steeds geen bizar fenomeen zijn. Er zijn nog atlijd wereldwijd verspreide theater combat revues die enerzijds furore maken op de planken en anderzijds de beste weerstand bieden tegen het kwade. De combinatie theater en helden in mechs lijkt dan misschien wat raar op het eerste zicht, maar waarom ook niet.

Als speler kruip je in de huid van Seijuro Kamiyama, voormalig kapitein van de Japanse marine. Op vraag van het hoofd van de Imperal Combat Revue’s Flower Division in Tokio, meerbepaald Sumire Kanzaki, wordt hij kapitein van een combat revue dat op het randje van failliet staat en al jaren geen succes meer oogst. Sumire wil haar Flower Division weer groots maken en legt hiervoor alle hoop bij jou.

Gelukkig krijg je meteen een team van welbespraakte jongedames onder je hoede, die al snel van sceptisch naar gemotiveerd veranderen in de loop van de game. Als Kamiyama krijg je hoofdmissies waarin je met deze jongedames of andere personages moet praten. Tijdens zo’n interactie krijg je regelmatig keuze-antwoorden voorgeschoteld, waaruit je binnen bepaalde tijd moet kiezen. Hoe je reageert bepaalt wat ze van jou vinden. Voor de teamleden van de Flower Division is het ook nog eens zo, dat het gevolgen heeft op de relatie met hen én op de gevechten. Zelf hebben we van dat laatste weinig echt gemerkt. Wellicht dat een nieuwe replay met andere keuzes daarin een duidelijker onderscheid zal kunnen tonen, maar daar hebben we ons nog niet aan gewaagd.

Zo’n gesprekken met de jongedames van je team gaan regelmatig de romantische toer op. Maar met Kamiyama als twintigjarige, is het toch maar wat raar wanneer ook Azami, de jongste telg van dertien, aandacht lijkt te vragen. Ook word je weleens de badruimte ingestuurd, waarbij je dan moet beslissen weg te rennen of toch maar eens gaat gluren. Zo gaat het soms nogal de kinderachtige toer op. Wellicht stoort niet iedere gamer zich daaraan, maar wij konden het niet altijd even goed smaken.

De gesprekken zorgen er alleszins voor dat je alle personages geleidelijk aan beter leert kennen. Met een cast die behoorlijk uiteenlopende persoonlijkheden bevat en je dus zo al snel wel één of enkele favorieten vindt, weet dit de interacties interessant te houden. Het plot zelf zit enorm goed in elkaar. Met de nodige verrassingen en intriges wist het ons tot op het einde te boeien.

Om de hoofd- en zijmissies te voldoen, staat het je vrij rond te lopen in de stad, of in het Imperial Theater, waar de Flower Division huist. De locaties in Tokio zijn beperkt, met onder meer een dakterras met reuzenrad, een park en een winkelstraat. Door de zijmissies aan te gaan, kom je weer wat dichter bij de andere personages, dus het loont om regelmatig toch eens rond te lopen in de stad, of bij je teamleden op gesprek te gaan.

De interactie en het verhaal is één luik van de game, het andere luik betreft de combat. Regelmatig komen er demonen amok zaaien in Tokio en word je er met één van je teamleden op uitgestuurd om in mechs het hoofd te gaan bieden aan de demonen. Je spawnt in de straten, die leeggelopen en afgesloten werden en kan daar dan de demonen te lijf gaan.

Een tweede type combat vindt plaats wanneer je een bepaald doel probeert te bereiken en is meer echt deel van het verhaal. Op zo’n moment kom je in zones terecht waarin je van veld tot veld je een weg baant, waarbij je telkens een meute demonen moet verslaan, alvorens je verder kan. In zo’n zones vind je telkens ook kratten terug waarin health en mana zitten. Ook demonen laten regelmatig wat vallen. Af en toe is het ook mogelijk om achter de hoek, of iets verder zoeken nog wat extra kratten te vinden, dus het is zeker slim om goed rond te kijken.

De derde manier van combat is dat je meespeelt met de wereldspelen, waarin Combat Revues over de hele wereld het tegen elkaar opnemen. Hier kom je op een soort van aan elkaar gelinkte sporttereinen terecht, waarin je van veld tot veld demonen kan gaan verslaan. Wie de meeste demonen heeft verslaan wanneer de tijd om is, wint het duel. Ook hier vind je regelmatig health en mana.

De combat is realtime en de controls zijn erg intuitief en eenvoudig wat het spelen heel vlot maakt. Je heb twee actieknoppen: één voor een harde en één voor een gewone attack. Zo’n attacks verschillen van personage tot personage. Kamiyama heeft bijvoorbeeld een dual blade en Sakura één, terwijl Clarissa een magisch boek hanteert. Je kan te allen tijde van personage wisselen, althans met degene die met je mee is gereisd. Soms kan je één of twee dames kiezen die je meeneemt in battle, andere keren staat het al vast wie meegaat. Vijanden zijn verscheiden en naarmate de game vordert komen er steeds moeilijkere bij. Er is geen levelsysteem qua mech, maar om de één of andere reden kan je wel alsmaar zwaardere gevechten aan, waarbij je wel alsmaar tactischer te werk zal gaan. Voor zoverre tactiek mogelijk is althans.

Tactisch kan je gelukkig ook dodgen, springen en snelheid maken. Elke mech krijgt een health bar en magiebar. Zodra deze laatste vol is, kan je een super attack uitvoeren, die per personage verschilt en een pak meer damage doet. Ook is er nog een andere bar die het vertrouwen van je teammember(s) in het oog houdt. Deze stijgt wanneer je offensief en defensief sterk bezig bent, maar zodra je aan het sukkelen gaat, daalt deze meter even snel. Zodra deze meter echter tien bedraagt kan je een teamattack activeren, waarbij je ook weer iets steviger uit de hoek komt.

Bij veel battles is de tactiek beperkt tot op tijd dodgen en de attack knoppen zoveel mogelijk induwen. Soms gaat het er gelukkig wel pittiger aan toe, vooral dan tijdens boss fights. Daar moet je als een volleerd mechbediener dodgen, springen, snelheid maken en op de gepaste moment super- of team-attacks trachten lanceren. Ook moet je op sommige plaatsen platformgewijs van het ene veld naar het andere veld springen, en val je wel eens de dieperik in, maar je spawnt wel meteen terug waar je was geraakt. Ook de vele autosaves zorgen ervoor dat je nooit echt veel opnieuw hoeft te doen. Op het einde van een battle krijg je op enkele pijlers punten toegewezen en een totaalscore, maar buiten dat het leuk is om hoog te scoren, heeft dat niet echt gevolgen in de game zelf.

Net zoals de combinatie van theater en combat twee verre werelden uit elkaar zijn, is dat ook het geval bij de interacties met personages tegenover de combat-stukken. Maar het werkt en weet elkaar ook effectief aan te vullen. Het ene luik zorgt voor diepgang in het verhaal en weet soms ook grappig uit de hoek te komen, het andere luik zorgt dan weer voor de nodige actie, die gewoonweg ook bij het plot past.

Grafisch gezien ziet de game er goed uit, al zijn we nog het meeste fan van de verhalende stukken waarin er 2D-tekeningen gebruikt worden. De sfeerzetting is alleszins top, al voelen de locaties wel wat leeg aan en zie je regelmatig dezelfde soort NPC terugkomen tussen het volk op straat, maar het stoort niet echt.

De game bevat ook twee minigames: Koi-Koi Wars, een kaartspel dat je tegen de andere personages kan spelen, en Battle Bot, waarbij je een eerder gespeeld slagveld opnieuw speelt, met telkens een ander teamlid en uiteraard probeert een zo hoog mogelijke score te krijgen. In ruil daarvoor krijg je verzamelkaarten genaamd Bromides, die je tijdens de hele game ook nog kan verzamelen door ze te verkrijgen aan de balie van het Imperial Theater (steeds beperkt), of ergens opraapt.