Gamocracy One: Legend of Robot (PSN)

Indien je al een tijdje de Playstation Blog volgt, zal je ooit wel eens op een aantal posts gebotst zijn omtrent het mysterieuze Gamocracy-project. Dit project houdt in dat de community het creatieve gedeelte bij het maken van een game overneemt van een echte ontwikkelaar. Gedurende acht weken kreeg de community elke vrijdag een uitdaging voorgesteld, gaande van protagonist en verhaal, tot de gamebeschrijving. Over de beste ideeën werd gestemd, waarna de winnaar zijn plaats kreeg in de game met een eervolle vermelding in de aftiteling. Wat voor gestoord goede ideeën hieruit zijn voortgekomen? Een ordinaire robot, een simplistisch verhaal en een shitload aan fun.

Zweedse ontwikkelaar The Bearded Ladies Consulting moet het niet simpel gehad hebben tijdens de afgelopen weken en maanden. Nadat het eigenlijke project afgelopen was, moest de game nog gemaakt worden en in de Playstation Store verschijnen. Recent kregen we eindelijk onze reviewcode en konden we de eerste Gamocracy uitgebreid aan de tand voelen.

H7

Het jaar is 2011, de aarde wordt aangevallen door aliens en onze verdediging staat zwaar onder druk. De boosaardige ‘Alien Leader’ wil dat de hele mensheid zijn slaven worden en hij maakt een legertje robots om dit te verwezenlijken. Tussen al deze robots is er één enkeling met een softwarefout. Robot H7 keert zich tegen zijn oversten en doet er alles aan om het onvermijdelijke te vermijden: de mensheid redden van totale slavernij. Deze titanenstrijd begint als een paar slimme apen (ja, u leest het goed) die een superwapen ontwikkelen om de aliens te vernietigen. H7’s eerste taak is dus om de aliens tegen te houden terwijl de apen hun wapen afwerken. Dat Legend of Robot niet meteen een virtuele Oscar verdient voor zijn verhaal is nu al wel duidelijk. Gelukkig zijn verhaal en hoofdpersonage niet meteen de grootste prioriteiten bij een Playstation Mini. Dit brengt ons naadloos naar een belangrijk aspect: de gameplay.

Community FTW?

Na een paar minuutjes platformen vallen meteen een paar aspecten op. De controls voelen in eerste instantie redelijk log aan. Toch wennen deze snel genoeg en worden ze na een paar levels zeer natuurlijk. Het eerste level is eerder een veredelde tutorial waarin we de basis van de game vliegensvlug leren. Voor de gameplayelementen verdienen de bedenkers zeker en vast een pluim. H7 kan zijn hoofd afvuren naar vijanden om het daarna terug te roepen, en het ook gebruiken als jumppad. Het belangrijkste in het platformen is het goed inschatten van je sprongen. Springen op vier bewegende voorwerpen vereist een goede timing, vooral omdat je bij een ongelukkige dood het hele level moet herbeginnen. Dit is op zich niet zo erg, maar helaas heeft H7 slechts een beperkt aantal levens. Als deze op zijn (je kan er wel een aantal vinden in de wereld) verwijdert het spel je savefile. Je zal al je vooruitgang kwijtspelen en dus terug van 0 moeten beginnen. Enerzijds is dit een goede ‘motivatie’ om goed te spelen, anderzijds kan frustratie niet uitblijven. Wat ons betreft mocht The Bearded Ladies Consulting dit aspect gerust achterwege laten.

Gamocracy: Legend of Sonic?

Een ander erg opvallend aspect van deze game is de gelijkenis met Sonic The Hedgehog. Bij het platformen kan je blauwe energieballen verzamelen die energie opbouwen. Hoe meer energie je hebt, hoe krachtiger een paar van je wapens zijn. Indien je meer dan 50% energie hebt, zal je kanon triple shots afvuren in plaats van enkele shots. Als je geraakt wordt door een vijand verlies je al je energie. Als je al je energie hebt kwijtgespeeld en nog eens geraakt wordt, laat je onmiddellijk het loodje. Begrijp je de gelijkenis met Sonic? Ook de eerste eindbaas van het eerste chapter geeft ons een spontane déjà vu, omdat deze enorm lijkt op Doctor Eggman. Ook op grafische vlak heeft de game praktisch het Sonic-embleem over zich heen. Op zich is dit zeker niet slecht, maar we hadden van een communitygame toch iets meer creativiteit verwacht.

Over de levels zelf hebben we weinig aan te merken. De vijanden en omgevingen zijn gevarieerd en houden de ervaring interessant. Nieuwe gameplayelementen worden regelmatig geïntroduceerd en werken uitstekend. Dit is wat we verwachten van een 2D-platformer. Ook de tijd voegt hier een extra waarde toe. Hoe meer tijd je op het einde van een level overhoudt, hoe meer punten je krijgt. Het herhaaldelijk streven naar een hogere score is een leuk tijdverdrijf, vooral als je rekening houdt met de kortheid van de levels.

Het is erg gemakkelijk deze game een paar minuutjes vast te nemen en terug los te laten. Helaas is het na 20 leveltjes wel al afgelopen. Het verwijderen van de savefile bij een game-over zal ongetwijfeld de speelduur wat rekken, maar helaas zullen doorwinterde 2D-platformers zelfs met deze feature de game snel door zijn. Voor deze mensen is er dan ook nog een extra modus voorzien: Lunatic. Na het uitspelen van de game speel je deze vrij. Veel nieuws brengt deze extra spelmodus echter niet. Het voert het tempo van het platformen wel wat op en zodoende ook de moeilijkheidsgraad. Dit is iets waar zelf de meest ervaren platformers hun tanden in zullen kunnen zetten. U zocht een goede 2D-platformer? U heeft hem gevonden.