Ancestors: The Humankind Oddysey

Ancestors: The Humankind Oddysey

[geschreven door Brent]

Ooit al eens een aap tegen een slang zien vechten, met niets meer dan een stok en een zeer sterke wil om te overleven? Het kan allemaal in Ancestors: The Humankind Oddysey, een open-world survival sandbox game die de evolutie van de mensheid volledig in jouw handen legt. Spijtig genoeg is een aap die tegen een slang vecht een van de spannendste dingen die gebeuren in het spel. Gelukkig kenden onze voorouders het concept van verveling niet, anders waren we nog steeds harige aapjes die met stenen naar elkaar gooiden. En eerlijk gezegd, dat klinkt nog leuker dan meerdere uren achter elkaar te moeten spenderen aan Ancestors.

Ancestors: The Humankind Oddysey is extreem losjes gebaseerd op evenementen van zoveel miljoenen jaren geleden, toen de mens(aap) nog niet gladgeschoren was en de wereld niet op het randje van de afgrond stond omwille van luchtvervuiling. Een verhaal moet je dus niet verwachten, wat op zich helemaal niet zo erg is. Het is namelijk aan de speler om zijn eigen verhaal te maken, en zijn harige vriendjes te laten evolueren. Spijtig genoeg kan de game dat niet doen zonder overdreven survivalaspecten, omslachtige designkeuzes en ronduit saaie gameplay.

Net zoals onze voorouders alles zelf moesten uitvogelen, houdt Ancestors je hand absoluut niet vast. In het begin van de game krijg je enkele tooltips die de oppervlakkige basis uitleggen, waarna je de wijde wereld wordt ingestuurd. Wij stortten kort daarna te pletter, omdat een aap blijkbaar eerst moet sprinten voor zo’n beest kan springen. Het was een harde les, maar een die we ook niet gauw zullen vergeten. En wij maar denken dat die beesten zo atletisch waren. 

Dat springen is maar een van de vele frustraties als het gaat over de beweging van je roedel testsubjecten. Je verplaatsen is ongelooflijk traag en log, en het klimmen ligt mijlenver weg van de standaard die we zijn komen te verwachten van de maker van de Assassin’s Creed-games. De camera werkt frequent tegen en blijkbaar staat meer motion blur gelijk aan meer snelheid. Eenmaal je aan al die dingen gewend bent geraakt mag je nog niet vergeten om ongeveer elke vijf minuten te eten en te drinken, anders val je nog steeds ter plekke dood neer.

Evolutie bepaalt hoe het verloop van je spel er zal uitzien. Dit gebeurt dan via het maken van nieuwe generaties met nieuwe eigenschappen, die de toekomst van je stam verzekeren. Spijtig genoeg gebeurt ook dit zeer omslachtig door gebruik te maken van een heleboel menu’s, die de flow en immersie die de makers zo graag tot stand willen brengen, helemaal doorbreekt. De effecten die je volgende generatie ondervindt van al deze evoluties, hebben ook niet genoeg impact op de gameplay om echt voor deze aanpassingen te vechten en, wel, te overleven. Het is ook zeer spijtig dat je nooit verder dan een half-aap/half-mens kan evolueren, waardoor alles redelijk nutteloos lijkt.

Ancestors is een game van vallen en opstaan. De kans is dan ook groot dat je eerste stam het niet zal redden, wat de fun van alles nog maar eens naar beneden haalt. Het laatste wat je namelijk wil is volledig herstarten, en elke tak, bes of rivier die je voorheen al kende nog maar eens terug gaan zoeken. Je vindt alles gemakkelijker terug, maar het zet een hele domper op alle dingen die je hebt bereikt in een vorige playthrough.

Visueel gezien springt Ancestors nergens bovenuit. De dichtbeboste wouden zijn mooi gemaakt en het is een zeer kleurrijke wereld om in te vertoeven, maar zoals gezegd is het gebruik van motion blur een zeer sterk gegeven om de snelheid van je character aan te duiden, wat de pracht van de wereld te vaak omzet in een bruingroene kleurensoep. Op een PlayStation 4 van de eerste generatie ondervonden we af en toe ook wat lag, maar niet echt noemenswaardig om de game hierop af te schrijven.