MediEvil

MediEvil

Gespeeld op PS4 Pro

Eenentwintig jaar na de originele release van MediEvil is Sir Daniel Fortesque terug van weggeweest. Het originele avontuur werd van de grond op opgebouwd met de gameplay van weleer en opgesmukte visuals. Wij mochten alvast eens kijken of de slungelige Fortesque ons weer kon behagen.

MediEvil kwam origineel uit op PlayStation 1 in oktober 1998, anderhalf jaar later kwam MediEvil 2 uit, beide met Sir Daniel Fortesque in de hoofdrol. Met MediEvil: Resurrection in 2005 werd de eerste game al eens opnieuw onder handen genomen met enkele wijzigingen, maar dit keer krijgen we een hele remake van de originele game.

Het verhaal start in 1286, de magiër Zarok trachtte het koninkrijk Gallowmere onrechtmatig de zijne te maken met zijn leger van zombies en ander gespuis. De legende gaat dat Sir Daniel Fortesque Gallowmere’s leger naar de overwinning leidde en er in slaagde Zarok te verslaan, alvorens zelf te sterven aan zijn verwondingen. De waarheid is echter dat Sir Daniel Fortesque al aan het begin van het gevecht sneuvelde, maar de koning had dit verhuld en hem tot held genoemd.

Honderd jaar later ontwaakt Zarok en probeert nog maar eens Gallowmere in te nemen. Per ongeluk ontwaakt hij echter ook Sir Daniel Fortesque met zijn magie. Sir Daniel Fortesque neemt de tweede kans in handen om Gallowmere te redden van Zarok. Hopelijk kan hij dan als echte held gekroond worden en zo in de prachtige Hall of Heroes zijn rechtmatige plaats in te nemen.

Allereerst, MediEvil is hard. Hard als in geen checkpoints of mid saves en straffe tegenstanders. MediEvil brengt een heleboel levels met een soort van labyrint, waarin je via allerlei wegen ergens kan geraken, maar onderweg ook te maken krijgt me kleine puzzels om verder te geraken in het level en stevige tegenstanders die je met enkele rake klappen meteen Game Over kunnen slaan, waarna je alweer van nul het level zal moeten beginnen. Kortgezegd, alle levels die we doorploegden kennen we vanbinnen en vanbuiten. Welke vijand waar komt, welk wapen bij welke vijand het meest damage uitdeelt en wanneer we het beter gewoon even op een lopen zetten. Niet omdat we zo'n goed geheugen hebben, wel omdat we alle levels die we klaarden wel een paar keer opnieuw hebben moeten doen.

Het doel van de game is om elk level te doorstaan, met optioneel in elk level een kelk te vullen door het verslaan van een flink aantal vijanden. Elk level dat hij buitengaat met een volle kelk, mag hij de Hall of Heroes binnengaan en krijgt hij van één van de helden een handig cadeau, zoals bijvoorbeeld geld of een wapen. Je kan de levels ook klaren zonder deze kelk te vullen, maar het maakt de volgende levels toch ietsje makkelijker als je weer eens een sterker wapen bezit.

Als Sir Daniel Fortesque bezit je enkele wapens. Voorbeelden zijn een zwaard, knots en grote hamer voor close combat en messen om te werpen of een kruisboog voor ranged combat. Je kan er telkens twee in bezit hebben, die je handig afwisselt met driehoekje. Een ander wapen nemen gaat in een apart menu, waarbij de game niet op pauze gaat. Zoiets doe je dus zelden in mid combat. MediEvil is altijd op voorhand plannen hoe je met de vijand gaat vechten. Of leren hoe je het dus niet moet doen... Er is een gewone attack, maar ook een speciale attack waarbij je soms enkele seconden nodig hebt om te laden. Verder kan onze held ook een schild meedragen en gebruiken, al slijt die wel, net als sommige wapens. 

Buiten de combat komt er ook nog wat platforming bij kijken en krijg je regelmatig een puzzel voorgeschoteld. Best is om goed te luisteren naar wat de game je eventueel aan tips geeft, en anders vind je het wel door trial en error.

Het leuke aan MediEvil is dat het zichzelf niet te serieus neemt, dat merk je dan vooral aan de slungelige Sir Daniel Fortesque en de waterspuwer die hem onderweg commentaar en tips geeft. De levels zijn stuk voor stuk origineel met elk hun sfeervolle setting. Het klaren van een level, inclusief gevulde kelk gaf ons telkens genoeg voldoening om ons weer aan een nieuwe te wagen.

Minder leuk aan MediEvil is op de eerste plaats de camera. Je kan de camera gelukkig besturen met de rechter joystick, maar soms ben je al genoeg knoppen aan het duwen en beweegt de automatische camera niet logisch waardoor je de vijand niet te zien krijgt en je al damage toebedeeld hebt gekregen voordat je het door hebt. Op de tweede plaats het mikken met de wapens. Dat gaat nogal klungelig en zorgt omwille van het afstraffende karakter van MediEvil wel eens voor de nodige frustratie. Ook begonnen we eens een level en bleek het dat we een bepaald item nodig hadden voor een deur, dat we in een ander level moesten gaan vinden en zijn we zo onze voortuitgang in dat level kwijtgeraakt. Eén keer moesten we een level ook herstarten omdat Sir Daniel Fortesque vastzat in de scène, een beetje een ongelukkige bug in een al moeilijke game.

Aan de levels die we vergeleken met de originele game, zagen we dat de opbouw er van, het aantal vijanden en de puzzels niet werden gewijzigd. Wat wel gewijzigd is, zijn de looks ervan. De omgevingen zijn veel rijkelijker aangekleed, veel charmanter en ook de vijanden zien er levendiger en kleurrijker uit. Visueel gezien is de game echt mooi opgedirkt, zonder opeens als een andere game over te komen. Ook het stemmenwerk zit nog goed, al zouden hier en daar nieuwe stemmen bijzitten, maar een verschil merk je zeker niet. De muziek werd herwerkt en geeft de game zo ook een flink moderner gevoel zonder zijn eigenheid te verliezen.