Trine 4: The Nightmare Prince

Trine 4: The Nightmare Prince

Geschreven door Joeri
Gespeeld op Nintendo Switch

De eerste Trine game verscheen tien jaar geleden en sindsdien is er maar weinig verandert aan het concept. Drie helden met unieke krachten gaan op pad om al het kwaad van de wereld te verdelgen. Dat doen ze door te vechten, maar vooral door een heleboel puzzels op te lossen. Inmiddels brengt ontwikkelaar Frozenbyte ons het vierde deel uit de franchise. Heeft de formule nog genoeg nieuws te bieden of is het vooral meer van hetzelfde?

De kracht van Trine spellen bevindt zich vooral in het verhaal. De magische wereld en de leuke avonturen zorgen ervoor dat alle levels en puzzels aan elkaar worden geweven. Dat is in Trine 4: The Nightmare Prince niet anders. Deze keer gaat het heldhaftige trio van Amadeus de tovenaar, Zoya de dief en Pontius de ridder op zoek naar de magische prins Selius. Zijn dromen en nachtmerries worden werkelijkheid en dat zorgt voor flink wat problemen. Zijn koninklijke ouders sturen hem naar een magische kostschool en daar loopt hij al snel van weg. Tijdens je reis ontmoet je verschillende andere figuren die je zullen helpen met je missie. Zo is er bijvoorbeeld een nest reuze-adelaars die je moet redden van magische wezens. In ruil helpen de adelaars je verder met enkele puzzels.

De gameplay voelt erg vertrouwd aan. Elke held heeft een eigen lijst met vaardigheden die stuk voor stuk zullen helpen bij het oplossen van puzzels. De tovenaar Amadeus kan zware kisten tevoorschijn toveren en voorwerpen laten zweven en verschuiven. Zoya vuurt pijlen af en kan touwen vastbinden aan bepaalde voorwerpen. Pontius de ridder is dan weer erg kundig met zijn zwaard. Ook zijn schild komt goed van pas. Hiermee reflecteert hij licht en stuitert hij water naar allerlei richtingen. Je kunt op elk gegeven moment wisselen tussen deze drie helden en vaak vormt een combinatie van krachten de oplossing voor elke puzzel.

Hoewel dit inmiddels de vierde game uit de franchise is, voelen de puzzels erg uniek en nieuw aan. Dit heeft veel te maken met de physics, die in Trine 4 echt piekfijn zijn uitgewerkt. Waar je in vorige spellen vaak nog misbruik kon maken van physics die zich vreemd gedragen, zul je hier echt wel tot de gewenste oplossing moeten komen. De puzzels zijn ook erg goed gebalanceerd. Het ene moment denk je dat je Einstein bent en het andere moment lijk je wel een holbewoner te zijn. De meer eenvoudige puzzels vormen de weg die je moet afleggen in het verhaal terwijl de moeilijkere puzzels vaak niet nodig zijn maar wel extra beloningen met zich meebrengen.

Deze beloningen komen in de vorm van magische drankjes. Als je genoeg van deze drankjes verzamelt, dan kun je je powers upgraden. Zo zal Amadeus extra schade kunnen aanrichten met zijn zware kisten en kan Zoya ijs- en vuurpijlen afvuren. Echter zijn deze extra krachten maar pas vrij te spelen wanneer je bepaalde punten in het verhaal bereikt. Je krijgt dus nooit echt het gevoel dat je moet werken voor deze krachten, omdat je ze sowieso nodig hebt op bepaalde punten. Elk level zit dan ook boordevol met magische drankjes om te verzamelen. Zelfs zonder de moeilijke bonuspuzzels te doen, kun je met gemak alles vrijspelen. De extra krachten zijn dus niet zo goed uitgedacht en je krijgt nooit voldoening door ze vrij te spelen.

Ook het vechten vormt een zwakke schakel in het geheel. Plotseling wordt het terrein waarop je je bevindt een arena en kun je niet meer weg. Er verschijnen tal van vijanden in de vorm van wolven, spinnen en goblins. Elk gevecht verloopt vrijwel hetzelfde: je verandert in Pontius en gebruikt zijn dikke kont om vijanden mee te pletten. Denk hierbij aan Mario die een gelijkaardige kontaanval kan doen. Vijanden die te ver staan kun je makkelijk raken met de pijlen van Zoya en voor je het weet is de strijd voorbij. De gevechten voelen onzinnig aan, alsof ze enkel ontworpen zijn om de puzzels even op te breken. Enkel de eindbazen brengen hier wat variatie door puzzel-elementen toe te voegen. Zo kun jij bijvoorbeeld een zombie verslaan door op het juiste moment licht op hem te weerkaatsen.

Het sterkste punt van Trine 4 is wellicht de coöperatieve modus. Je kunt met maximaal vier andere gamers de singleplayer spelen. In deze modus zijn heel wat puzzels aangepast zodat je meerdere mensen nodig hebt om ze op te lossen. Er zijn dan meerdere touwen nodig om over te lopen of meerdere kisten om op te kunnen springen. Het is gewoon leuk om samen met een vriend alle puzzels uit te dokteren en samen te ploeteren tot iemand de oplossing vindt. Doordat de levels zo anders zijn, is het alsof je twee spellen krijgt voor de prijs van één.