Gears 5

Gears 5

Gespeeld op Xbox One X
Geschreven door KennethDMT

Gears of War is terug van weggeweest. Zonder de ‘of War’, mét nieuwe manieren om te spelen. Met Gears of War 4 wilde ontwikkelaar The Coalition bewijzen dat het een Gears of War-titel kon maken, met Gears 5 wil het nu aantonen dat het z’n eigen stempel kan drukken op de serie.

 Gears 5 is niet de grote heruitvinding van de reeks die sommigen verwacht hadden. Voor de release werd af en toe de vergelijking gemaakt met bijna-naamgenoot God of War en hoe die reeks voor diens meest recente episode grote veranderingen onderging. Gears 5 bevat de kern van sommige nieuwe ideeën, maar blijft voornamelijk niet te ver weg van de roots.

De campagnemodus van de game begint als een klassieke Gears of War. Je stapt in de gepantserde laarzen van J.D. Fenix, terwijl de confrontatie met de herboren Locust Horde tot een hoogtepunt komt. Na het einde van die eerste Act verschuift de actie dan naar Kait Diaz, die gepromoveerd wordt van squadmate naar hoofdpersonage. Kait is, mede dankzij haar mysterieuze link met de Locust, oneindig veel interessanter dan de ietwat saaie J.D. Haar zoektocht naar antwoorden onthult de antwoorden op enkele grote vragen, maar laat je op het einde toch weer op je honger zitten.  

 Het is niet dat het verhaal van Gears 5 slecht geschreven is – integendeel, de kwaliteit ligt hier toch wel enkele latten hoger dan wat we tot hiertoe van The Coalition gezien hebben. De campaign eindigt echter zo onbevredigend dat je je afvraagt wat het nut ervan nu eigenlijk was.

De campaign van Gears 5 is ook een experiment voor The Coalition. Van zodra je de rol van Kait overneemt, verandert de game van een lineaire shooter naar een semi-open wereld. Kait, Del en de robot Jack nemen plaats achter het stuur van een skiff en zeilen doorheen maps die groter zijn dan eender welke vorige Gears-game. Denk hierbij aan een mengeling tussen het Lake of Nine uit God of War en de open maps uit Metro Exodus eerder dit jaar. De maps bevatten enkele points of interest waar je sidequests kan vervolledigen, maar zijn verder volledig leeg. Een echte meerwaarde op gameplayvlak bieden ze niet, maar de skiff bestuurt aangenaam en de omgevingen zijn prachtig om te aanschouwen. 

Van zodra je uitstapt vervalt de game terug in die klassieke Gears-gameplay. Je neemt cover, staat op om enkele grubs van nieuwe lichaamsopeningen te voorzien en duikt dan terug achter een muurtje om een active reload te doen. Alles wat je doet voelt gewichtig aan, of dat nu op het juiste moment herladen is of het hoofd van een vijand doen ontploffen in een gore rode massa. Op zich is er weinig veranderd aan de basisformule uit 2006, maar Gears 5 bewijst dat deze nog steeds werkt.

Er is wel één grote verandering. Jack, de trouwe robot die je al sinds de eerste Gears vergezelt, heeft voor deze game wel een serieuze upgrade gekregen. Je trouwe mechanische kompaan beschikt in Gears 5 over speciale vaardigheden die je met de druk van een knop kunt activeren. Onzichtbaarheid, een vliegend schild, een flashbang die vijanden bevriest... Het opent de weg naar heel wat nieuwe tactische mogelijkheden. Beter nog, als je met drie spelers co-op speelt, kan de derde speler als Jack zelf kiezen welke abilities hij gebruikt.  

Gears 5 speelt als een trein, zeker wanneer de actie aan 60 frames per seconde voorbijraast. Op de Xbox One X draait de game in een adembenemende 4k-resolutie aan een nog meer adembenemender 60fps. The Coalition moet enkele bloedoffers hebben gemaakt om deze graphics en performance uit de console te worstelen, maar het resultaat is niet te ontkennen. Gears 5 is een van de meest technisch indrukwekkende games ooit.

Jammer genoeg scheert de muziek van Gears 5 niet dezelfde hoge toppen als de rest van het audiovisueel spektakel. Ster-componist Ramin Djawadi neemt opnieuw de compositie voor zijn rekening, maar slaagt er weerom niet in om de Gears-franchise een memorabele soundtrack te bezorgen. De beste tracks in Gears 5 zijn die waarin de deuntjes van zijn voorgangers Kevin Riepl en Steve Jablonsky terugkomen. Van de componist van Game of Thrones en Pacific Rim mag je echter meer verwachten. 

Naast de campaign keert ook Gears’ klassieke multiplayer terug. Hier is ook weinig veranderd: De Gnasher Shotgun heerst nog altijd over het virtuele slagveld. Naast de traditionele modi kun je je ook aan enkele nieuwe uitdagingen wagen. Neem bijvoorbeeld de Arcade Mode, die zich laat inspireren door de razend populaire hero shooter. Je begint met een basispersonage, maar kunt helden uit het Gears-universum vrij spelen, die elk voorzien zijn van hun eigen loadout. Het is een leuke twist op de standaardformule en smaakt zeker naar meer.

Ook het populaire Horde maakt opnieuw zijn opwachting. Deze nieuwe iteratie neemt het Hero-aspect van de Arcade Mode over: Ieder speelbaar personage heeft zijn eigen loadout en speciale vaardigheid. Iedere wave wordt moeilijker en na iedere tiende ronde wordt er een nieuwe modifier aan de game toegevoegd die het jou en je kompanen wat moeilijker maakt. Horde is nog steeds even spannend en intensief als het was bij de introductie in 2008. The Coalition mag wel een betere tutorial voorzien. Veel van de fijnere details, zoals het repareren van je fortifications, moet je nu nog zelf uitzoeken.

Ten slotte mag de Gears-reeks ook een nieuwe spelmodus verwelkomen: Escape. Hiervoor nam The Coalition het concept van Horde, maar draaide het op z’n kop. In plaats van een basis te verdedigen, moet je nu kunnen ontsnappen voor de tijd op is. Met z’n drieën navigeer je door een lugubere Swarm-hive en probeer je zoveel mogelijk punten te scoren voor je de deur bereikt. Eenmaal je die activeert volgt er nog een laatste boss wave. Waar Horde een werk van lange adem is, gaat Escape veel sneller. Het voelt als een waardige toevoeging aan de Gears-formule. 

The Coalition blijft voortbouwen aan de online ervaring van Gears 5. Uiteraard zou de game geen ‘service’ zijn, moest je niet gebombardeerd worden met allerlei mogelijke microtransactions. De loot boxes van weleer zijn dan wel verdwenen, maar de online store staat nog steeds vol met items die je met echt geld kunt kopen. Na iedere online potje krijg je een resem aan upgradeschermen voor je neus: Ieder personage is apart upgradebaar en heeft z’n eigen speciale skins en features die je kunt vrijspelen of kopen. Je hebt twee verschillende soorten currency, maar The Coalition maakt het niet duidelijk wat je hiermee kunt doen. Het voelt allemaal nogal exploitatief aan.