Persona Q2: New Cinema Labyrinth

Persona Q2: New Cinema Labyrinth zou wel eens de laatste grote game kunnen zijn die we krijgen voor de Nintendo 3DS. Deze serie is een mengeling van het dungeon crawl aspect van de Etrian Odyssey-serie met de characters en de charme die de Persona serie zo bekend gemaakt hebben. De eerste Persona Q game werd erg goed onthaald en deze tweede game zet de gedachtegang verder met de personages uit Persona 5 in de hoofdrol.

In Persona Q2 zitten we in de filmindustrie en de game brengt personages uit Persona 3, 4 en 5 samen, met een verhaal dat zich voornamelijk focust op de personages uit het vijfde deel. De groep komt in een vreemd theater terecht dat hen in verschillende klassieke films zuigt. De films zijn dungeon-crawlers waar de personages elkaar beter leren kennen aan de hand van dialogen, turn-based combat en cinematische filmpjes.

Hoewel het plot en de verschillende filmthema’s de game interessant houden, zijn het voornamelijk de interacties tussen al de personages die het meest interessant blijken te zijn. De helden uit de verschillende games kruisen vaak elkaars wegen. Soms brengt dat vreemde resultaten met zich mee, zoals model Ann en tomboy Chie die blijkbaar veel gemeenschappelijk hebben. Atlus heeft duidelijk veel tijd besteed aan het uitwerken van alle interacties en hoe de personages op elkaar reageren. Fans zullen veel memorabele momenten krijgen uit voorgaande games, maar je hoeft ook niet alle games gespeeld te hebben om echt mee te genieten van het gebeuren.

Terwijl je in de vorige game al erg vroeg in de game alle personages had leren kennen en in je party kon gebruiken, is dit bij New Cinema Labyrinth niet zo. Het duurt erg lang vooraleer je ingame iedereen tegen het lijf loopt en vooral de voltallige Persona 3 cast laat wel even op zich wachten. Het geeft spelers wel mooi de tijd om niet overdonderd te worden door het aantal personages en het geeft je tijd om nieuwelingen een plaatsje te geven in je huidig team. Iedereen heeft zijn sterktes en zwaktes, dus moet je goed kijken hoe je de balans in je team houdt. Soms krijg je zijmissies waarin je een bepaald personage bij je moet hebben en soms krijgen bepaalde characters “extra motivatie” om bij je team te zitten, waardoor ze meer kans hebben op critical hits. Misschien een minpuntje voor sommigen is dat enkel je huidig team ervaring krijgt als ze aan het vechten zijn. De mensen op de bank krijgen geen ervaring, waardoor ze op latere tijd misschien zwak zijn als je ze echt nodig hebt voor het verhaal en je moet gaan grinden om de levels terug in te halen.

Net zoals in de hoofdreeks van Persona kun je ook een “All Out Attack” uitvoeren door de zwaktes van je tegenstander tegen hen te gebruiken. Je kan ook boosts krijgen in je aanvallen wat je volgende aanval gratis maakt. Fusions uit Persona zijn ook van de partij en gelukkig wat minder schrikwekkend als bij Persona 5. Ieder personage heeft zijn eigen persona die kan levelen en daarnaast kun je ook een sub-persona toekennen aan je personages, waardoor je skillset en vrijheid veel groter wordt.

Persona Q2 laat je ook dieper ingaan op het sociael aspect van de game met ‘Special Screening’ missies. Hier kunnen je personages elkaar beter leren kennen aan de hand van kleine, maar leuke of schattige missies. Tijdens deze momenten kun je je personages ook speciale unison attacks aanleren waardoor ze gezamelijk kunnen aanvallen om zware schade aan te richten.

Al deze extra’s komen erg van pas wanneer je zelf je map moet maken met behulp van je stylus terwijl je dungeons verkent met doodlopende gangen, puzzels oplost, schatten zoekt en mini-bosses verslaat. De weg naar de eindbaas in levels is niet simpel en de A.I. wordt naarmate je vordert in de game ook slimmer en gevaarlijker. Vijanden focussen voornamelijk op teamleden met weinig hp of gebruiken aanvallen en spells waar je team zwak voor is. New Cinema Labyrinth is daarmee iets moeilijker dan de normale Persona games, maar ook wel iets vergeeflijker dan de Etrian Odyssey serie. Geen enkele ‘Game Over’ is onfair, ook al zou je er misschien meerdere kunnen zien tijdens het gamen. Eenmaal je de baas kan verslaan of eindelijk de juiste combinatie vindt om irritante vijanden van de kaart te vegen zal je dan ook klein moment van voldoening hebben.

Het grinden keert ook terug tijdens het doorzoeken van de dungeons. Op weg naar een staircase of een checkpoint zul je wel vaker moeten terugkeren naar je basis omdat je inventory vol is of je moet dringend eens je personages genezen. Niet iedereen houdt van grinden en al zijn er redelijk wat kleinere missies om te spelen tussendoor, sowieso zul je enige uren moet doorstaan in het sterker worden, om stukje bij beetje verder te geraken in het doolhof.

Het grinden doe je in een groot aantal verschillende dungeons die telkens gebaseerd zijn op klassieke films met superhelden, dinosaurussen of science fiction themas. Ook in deze dungeons komen er elementen terug van Persona 5. Of het nu zoeklichten ontwijken is of voorbij vijanden sluipen, het zijn dingen die we kennen uit voorgaande Persona games. De omgevingen konden misschien wel wat meer variatie gehad hebben, want al zijn de thema’s van de dungeons dan wel anders, de layout en hoe alles opgebouwd is blijven wel allemaal op elkaar lijken. Hetzelfde type decor tegenkomen in zowel een superheld thema als Jurassic thema is nu niet super creatief, maar gelukkig houden de interacties met personages en gevechten je goed genoeg bezig om het niet saai te doen overkomen.

Al heeft Persona Q2 enkele kleine mankementjes, het is en blijft een geweldige afsluiter voor het leven van de 3DS. De game kent alle gekende en nieuwe muziek en biedt hilarische voice overs en of je nu fan bent van RPG’s, dungeon crawlers, een leuk verhaal of Persona, deze game bevat tal van momenten die je doen meeleven met de personages.