Crackdown 3

Crackdown 3

[Gespeeld op Xbox One X]
[Geschreven door KennethDMT]

Iedereen wil graag een superheld zijn: dat is de fundering waarop de Crackdown-reeks is gebouwd. In Crackdown 3 stap je – negen jaar na de release van Crackdown 2– opnieuw in de super-powered schoenen van een Agent, om opnieuw de wereld (on)veilig te maken. In die negen jaar is er echter veel veranderd in de gamesindustrie: evolueert de Crackdown-reeks mee, of heeft het daarvoor niet genoeg orbs verzameld?

Crackdown was altijd al een beetje een vreemde eend in het arsenaal van Microsoft: een cell-shaded comicbook avontuur met dialoog waar zelfs een film uit de 80’s niet voor moet onderdoen. Door in 2007 de bèta van het langverwachte Halo 3 aan de release van de oorspronkelijke game te koppelen, kreeg de open world-shooter echter algauw een cultstatus bij de Xbox-fan. Het geluid van een zoemende agility orb zal menig gamer ongetwijfeld nog steeds vertrouwd in de oren klinken. In 2010 volgde dan een vervolg, dat er niet in slaagde om te kapitaliseren op de populariteit van zijn voorganger. Daarna bleef het stil rond de reeks, tot Microsoft in 2014 aankondigde dat Crackdown nog niet dood was.

Je leest het goed: er zit vijf jaar tussen de aankondiging van deze Crackdown 3 en de daadwerkelijke release. Er was ook heel wat onduidelijkheid over de game: het zou een reboot worden, Microsoft wilde er de franchise opnieuw mee lanceren, de game zou volledig gebouwd worden op de cloud, enzovoort. Ontwikkelaar Sumo Digital had duidelijk moeite om al die beloftes te vervullen, want van de meeste is geen spoor meer te bekennen in de afgewerkte game.

Crackdown 3 speelt nagenoeg compleet hetzelfde als zijn twee voorgangers. Je springt nog altijd met weinig precisie rond terwijl je kogels, raketten en granaten richting je vijanden lanceert. Je klimt op gebouwen om orbs te vinden die doorheen de stad verspreid zijn, of springt in transformerende auto’s om met weinig respect voor de verkeersregels door de straten te scheuren. Het probleem is alleen dat er al heel wat open world-games geweest zijn sinds 2010, die dat allemaal al beter gedaan hebben. Crackdown 3 zou bij de launch van de Xbox One al gedateerd aangevoeld hebben, laat staan zes jaar later.

Het verhaal gaat als vanouds: een mysterieuze en kwaadaardige organisatie zwaait de plak in een futuristisch eilandstaatje, maar gelukkig is daar het heldhaftige (en totaal niet autoritaire) Agency om de boel terug op te kuisen. Systematisch ruim je alle installaties, operaties en luitenants uit de weg, om uiteindelijk de confrontatie met een eindbaas aan te gaan. Het siert de game dat het zich niet te serieus neemt, maar de kwaliteit van het schrijven had gerust wat beter gemogen dan de verschrikkelijke oneliners en monologen die de personages je om de oren smijten. Crackdown 3 heeft wat star power in de cast, maar zelfs de hilarische Terry Crews kan maar zoveel doen met het materiaal dat hem wordt gegeven.

Ook de gameplay voelt enorm old-school aan, niet altijd op een goede manier. Om hoge gebouwen te beklimmen rekent Crackdown 3 regelmatig op wat precisie van de speler uit, maar geeft je hiervoor weinig opties. Je Agent loopt aan sneltempo vaak van nauwe platformen af en het is niet altijd even duidelijk welke handholds geschikt zijn om op te klimmen en welke gewoon een texture op de muur zijn. Je voortbewegen door de wereld op zich voelt gewoon heel wat stroever aan, zeker indien je de vergelijking maakt met games zoals Sunset Overdrive of Spider-Man.

Het schieten geeft ook weinig feedback. Een vijand reageert niet meer op een kogel in het hoofd dan op een kogel in de buik, behalve dat ‘ie dan sneller doodgaat. De wapens zijn ook niet bijster innovatief, maar je hebt wel een groot arsenaal om uit te kiezen. Deze zijn ook vrij makkelijk te vinden, zodat je al gauw toch enkele opties hebt. Over het rijden valt nog minder goeds te zeggen. Alle auto’s zijn veel te gevoelig, waardoor je nogal snel van de baan afgeraakt en een nieuw vervoersmiddel mag gaan zoeken. Te voet verkennen is vaak de leukere en snellere manier. Je driving skill zal ongetwijfeld de laatste zijn die je op het maximumniveau krijgt.

Op grafisch vlak lijkt er ook weinig te zijn veranderd sinds 2007. Crackdown 3 maakt nog steeds van dezelfde stijl gebruik als z’n voorgangers, waardoor alles er kleurrijk en cartoonachtig uitziet. De look werkt voor de game, maar indrukwekkend is het niet. De game rendert in 4K op Xbox One X en houdt een vlotte performance van 30 fps aan, maar het lijkt er dan ook niet op dat de game die hardware zwaar op de proef stelt. Dat betekent niet dat de ervaring bug-vrij is: de physics engine krijgt het soms even moeilijk wanneer je aan hoge snelheid over het wegdek scheurt en de liften die je naar een volgende verdieping van een basis moeten brengen, vertrekken soms zonder dat je erop staat.

Dan is er nog de multiplayer. Je kunt de campaign in co-op spelen met een andere speler en dat gaat ongeveer zoals je zou verwachten. Let wel goed op dat je je eigen vooruitgang niet overschrijft wanneer je je bij een online sessie voegt. De raison d’être van Crackdown 3 is echter de Wrecking Zone multiplayermodus, waarin de game de kracht van Microsofts Azure-servernetwerk benut om je een volledig verwoestbare omgeving voor te schotelen.

Dat is direct ook de reden waarom Crackdown 3 zo vaak uitgesteld werd. Waar het oorspronkelijk de bedoeling was om een volledig vernielbare stad aan de spelers aan te bieden, is Wrecking Zone maar een vage schim van die belofte. In een Agent vs. Agent- en Territories-modus ga je elkaar te lijf in een multiplayerarena die inderdaad verwoestbaar is, maar omdat de levels eruitzien als goedkope Tron-knockoffs is de schaal van destructie net iets minder indrukwekkend. Het speelt ook allemaal net iets minder vloeiend dan de campaignmodus, met regelmatige framedrops die de kop opsteken.

Crackdown 3 heeft weinig pap gegeten van moderne gametrends. Dat heeft ook een positieve kant, namelijk het feit dat de landkaart van New Providence niet bezaaid is met allerlei nutteloze vulling om de speeltijd van de game wat aan te dikken. Meer nog: het compacte formaat en de duidelijke map zijn een echte verademing. Crackdown 3 vraagt geen lange tijdsinvestering, zoals zoveel games tegenwoordig juist wel doen.