Fallout 76

Fallout 76

[gespeeld op Xbox One]
[Geschreven door KennethDMT]

Enkele maanden geleden nog stond de Fallout-fanbase in rep en roer: Bethesda Studios kondigde totaal onverwacht een nieuwe Fallout aan. Dan kwam de nucleaire bom: Fallout 76 zou een online game worden. De grootste open werelden die we van Bethesda gewend zijn, zou je nu met vrienden kunnen verkennen. Voor de studio uit Maryland is het een sprong naar onbekend terrein: eentje die ze waarschijnlijk niet snel opnieuw zullen maken.

Terwijl het hoofdteam van Bethesda in 2014 de laatste hand legde aan Fallout 4, werkte een zijteam aan een experimentele multiplayermodus voor de game. Het werd echter al snel duidelijk dat de game engine teveel werk nodig had om meerdere spelers te ondersteunen, dus werd het project geschrapt. In een ideale wereld was het daarbij gebleven, maar nadat BattleCry Studios in Austin omgevormd werd naar een deel van Bethesda, besloot de studio om het idee nieuw leven in te blazen. Enter Fallout 76: een game die de gameplay van Fallout 4 combineert met een grote open wereld waarin meerdere spelers amok kunnen lopen.

Het moet gezegd worden: het West-Virginia van Fallout 76 is een wondermooie creatie. Het introduceert elementen die we al jaren niet meer in een Fallout-game hebben gezien: de eerste locatie die je ziet wanneer je uit de Vault stapt, is godbetert een groen en levendig bos. Bethesda heeft ook grondig onderzoek gedaan naar de folklore van Appalachia en deze mooi in de game verwerkt: zo kun je mysterieuze creaturen zoals de Mothman en het Flatwoods Monster tegen het lijf lopen.

De verdorde nucleaire woestenijen die we van Fallout 3 en 4 gewend zijn, verschijnen ook nog ten tonele, maar zijn zeker niet de hoofdbrok van de wereld. Bethesda heeft de kritiek op de vorige games begrepen en er ook iets mee gedaan. Door de grote diversiteit aan landschappen blijft het ook een plezier om nieuwe locaties te ontdekken.

Daar steekt echter al het eerste probleem van Fallout 76 de kop op: vaak is er op die locaties gewoon niets te doen. Je schiet enkele ghouls of Scorched neer, loot de locatie van alle junk die je kunt vinden en trekt daarna verder. Er zijn geen NPC’s om mee te praten, buiten enkele robots die je missies kunnen geven of waaraan je overbodige gear kunt verkopen. West-Virginia ligt echter wel vol met lijken, die om de een of andere reden allemaal audio logs hebben opgenomen voor ze aan hun onfortuinlijke einde kwamen. De missies waarmee de robots en de audio logs je opzadelen, zijn vaak ook weinig meer dan fetch quests die weinig voldoening leveren.

Daar ben je dan, je zakken vol met rommel, maar wat kun je daar nu mee doen? Een huis bouwen! Fallout 76 heeft een geüpgradede versie van het bouwsysteem in Fallout 4. Waar je in die game enkel maar op selecte locaties kon bouwen, laat het systeem in Fallout 76 je toe om een huisje te zetten waar je maar wil. Het systeem is echter niet feilloos: een huisje waar je een vorige sessie een halfuur aan bent bezig geweest, kan bij het inladen van een volgende sessie opeens verdwenen zijn.

Dat is ook niet de enige keer dat de servers het even kunnen laten afweten. De game stottert nogal vaak onder het gewicht van de nieuwe graphics en de meerdere spelers. Na een tijdje wordt het zelfs moeilijk om de slechte game performance van de verbindingsproblemen te onderscheiden. Je kan een uur vlot aan het spelen zijn, een nieuw gebied binnentrekken en je framerate met tien frames zien zakken. Wanneer je daarna terugkeert naar je thuisbasis, blijft je game echter op een even laag pitje draaien.

Naast die gebrekkige performance heeft Bethesda ook enkele beslissingen gemaakt die de gameplay er niet vlotter op maken. Je personage krijgt in Fallout 76 ook honger en dorst. In theorie zou dat je immersie in de wereld moeten vergroten, maar in de realiteit moet je gewoon een menu openen en weer enkele eetwaren verorberen voor  ze bederven. Het is een nutteloze toevoeging, die de leukere momenten regelmatig onderbreekt.

Want ja, die leukere momenten zijn er wel. Wanneer Fallout 76 werkt, is het best een goede game. Het voelt vaak als een echte Fallout-game aan, met oude gebouwen om te verkennen, spectaculaire uitzichten om van te genieten of gewoon leuke gemuteerde monsters om op te jagen. De soundtrack is weer van hoogstaande kwaliteit, ongeacht of je naar de radiodeuntjes uit de jaren ’50 luistert of de meer dramatische achtergrondmuziek van componist Inon Zur je spelbeurt laat begeleiden. De game kan ook mooi uit de hoek komen, met een degelijk weersysteem en goede belichting. Ga gewoon niet te dicht op de textures kjiken, want die lijken vaak uit een ander tijdperk te komen.

Kom je tijdens je trektocht een andere speler tegen, dan kan deze ervoor kiezen om je aan te vallen. In de praktijk komt dit echter maar weinig voor: de meeste spelers kiezen er zelfs voor om elkaar te helpen en af en toe een leuke emote in elkaars richting te doen. Je kunt makkelijk elkaars team joinen om samen enkele missies te doen, of gewoon elk een andere richting uitgaan. Wie weet kom je elkaar later opnieuw tegen. Het is wel aan te raden om voice chat uit te schakelen, of je oren worden regelmatig gebombardeerd door gebrabbel van spelers die je zelfs niet kunt zien.