Thronebreaker: The Witcher Tales

Thronebreaker: The Witcher Tales

[Gespeeld door Brent]

Thronebreaker: The Witcher Tales brengt ons terug naar het geliefde universum van The Witcher, dat de Poolse studio CD Projekt Red met zoveel liefde tot leven heeft gebracht. Het verhaal van koningin Meve van Rivia en Lyria in combinatie met het prachtig uitgewerkte Gwent-kaartspel, dat we al kenden van The Witcher 3, maakt voor een innemende en onvergetelijke ervaring die op een meer dan originele manier wordt weergegeven.

Het verhaal begint bij Meve, koningin van Rivia en Lyria die met haar gevolg terugkeert van een vergadering met alle andere leiders van de wereld om de invasie van Nilfgaard te stoppen. Spijtig genoeg merken we al snel dat, in onze afwezigheid, het zwarte leger van Nilfgaard ons eigen koninkrijk al lang heeft aangevallen.

We moeten op zoek naar onze zoon, Villem, die we als tijdelijk leider hadden aangesteld. Al snel komen we te weten dat hij het koninkrijk vrijwillig heeft opgegeven en na een snelle opsluiting/ontsnapping is het aan ons om Rivia en Lyria te bevrijden uit de klauwen van de bezetter. Dit met behulp van enkele nieuwe vrienden en oude partners, waaronder de meest bekende en waarschijnlijk meest geliefde Witcher die we kennen, Geralt of Rivia.

Thronebreaker biedt dus wel degelijk meer aan dan wat singleplayer-Gwent, en er zijn een heleboel andere elementen waar je rekening mee moet houden wil je één van de positievere eindes van de meer dan dertig mogelijke uitkomsten krijgen. Zo moet je ervoor zorgen dat het moraal van je manschappen hoog blijft, anders zal dit een negatief effect hebben tijdens gevechten, je moet hout en goud verzamelen om je kamp uit te breiden en andere kaarten te rekruteren, en onderweg hoor je ook nog eens een hoop morele dilemma’s op te lossen. En dan hebben we het zelfs nog niet gehad over wat Gwent toedraagt aan het geheel.

Ook al zijn er een hoop andere dingen waar je rekening mee moet houden in het spel, het kaartspel Gwent blijft wel de grote basis waar het spel om draait en CD Projekt Red heeft sinds The Witcher 3 het nodige getweaked aan wat eerst een gimmick was van de gigantische open wereld van Geralt. Zo zijn er een hoop kaarten toegevoegd, zijn anderen uit het spel verdwenen of werden ze aangepast om het spel meer gebalanceerd te maken. Dit heeft natuurlijk ook veel te maken met het feit dat de online versie van Gwent al even in een beta-stage verkeerde, maar het laat nogmaals zien dat de Poolse studio geen half werk doet.

De card battles in Thronebreaker zijn zowel ongelooflijk uitdagend als gebalanceerd, er zijn verschillende manieren om deze gevechten te benaderen en CD Projekt Red weet perfect wanneer ze fouten in je tactiek kunnen toelaten en wanneer ze deze kunnen afstraffen. Vaak met speciale regels is het belangrijk om je tactiek aan te passen en word je gedwongen om niet telkens hetzelfde deck te gebruiken.

De verschillende moeilijkheidsgraden lijken misschien overbodig bij een kaartspel, maar ook hier maakte de ontwikkelaar een juiste keuze door deze wel toe te voegen. Mensen die niet bekend zijn met Gwent of kaartspellen in het algemeen kunnen op easy spelen, wat hen een grotere foutmarge geeft en ook de mogelijkheid om card battles over te slaan zonder dat dit gevolgen zal hebben op het verloop van het spel. Normal en Hard zijn dan weer voor de mensen die al meer ervaring hebben en het wat moeilijker willen maken voor zichzelf.

Zoals we ook al gewend zijn van CD Projekt Red is Thronebreaker alweer een grafische parel. De stijl die ze gebruikten voor verschillende cutscenes in The Witcher 3 krijgt hier een meer prominente plaats en zorgt voor een unieke sfeer en geeft zelfs op een aparte manier weer dat dit spel zich afspeelt voor alle voorgaande Witcher-games. Gesprekken tussen Meve en haar compagnons krijgen dan weer een oldschool RPG stijl toegeschreven, met subtiele animaties die de characters tot leven wekken en prachtige achtergronden om je blind op te staren. Het top-down perspectief wanneer je over de map beweegt heeft dan weer een meer geanimeerde stijl, en deze combinatie van stijlen geeft de gehele game een unieke maar overall universele sfeer, één die perfect past bij de gehele opzet van het spel.

Ook de muziek is aangenaam om naar te luisteren en weet heel mooi de sfeer van een moment weer te geven, en de mensen die eerdere Witcher-games gespeeld hebben zullen zeker enkele tracks herkennen. Daarnaast zorgt het sound design voor voldoende immersie en het feit dat ze elk personage hebben voorzien van een eigen stem kunnen we meer dan waarderen.