The World Ends With You: Final Remix

The World Ends With You: Final Remix

The World Ends With You (TWEWY in het kort) blies dit jaar zijn tiende verjaardagskaarsje uit en krijgt nu, al dan niet om die reden, een versie voor Nintendo Switch. Tussendoor konden bezitters van een Apple-toestel (uitgerust met touch screen) ook al aan de slag met de iOS-port Solo Remix, wat de overgang naar een enkel scherm iets minder spectaculair maakt. De nuance voor The World Ends With You: Final Remix ligt hem echter vooral in de manier waarop je het spel bestuurt en de overgang naar het televisiescherm.

Om toch nog maar even over het verhaal te gaan: Neku "Phones" Sakuraba is een vijftienjarige jongeman die nog op zoek is naar zijn plek in de wereld. Aan de start van de game is hij allerminst sociaal vaardig, hetgeen een opening laat voor karakterontwikkeling doorheen het verhaal, en vrij geïnterpreteerd kan worden als de reis/het wroeten doorheen de puberteit. Hij wordt wakker in Shibuya, Tokyo, alwaar hij snel te weten komt dat hij in een soort spel is terechtgekomen waarin hij, samen met andere Players, bepaalde missies moet voltooien, wil hij niet gewist worden door Reapers. Neku wordt (met weinig zin) gekoppeld aan Shiki, zijn eerste partner doorheen het spel, om zo aan het unieke avontuur te beginnen.

TWEWY is ook vanuit audiovisueel standpunt altijd heel apart geweest. De stijl van de game, zowel qua ontwerp als qua sfeer, voelt niet aan als de meeste games. Fans van Kingdom Hearts zullen echter de ontwerpstijl van de personages wel herkennen, aangezien die ook hier door Tetsuya Nomura werden verzorgd. Deze versie ziet er lichtjes beter uit dan de iOS-versie, wat het wel degelijk de best ogende versie tot heden maakt. Tevens heeft de soundtrack een update gekregen, maar je kan op ieder moment kiezen om terug naar de originele muziek over te schakelen en vice versa. De edgy soundtrack van TWEWY is iets waar je voor moet zijn om het te kunnen appreciëren en zal niet door iedereen worden gesmaakt. Een ding is echter zeker: hij is uniek en draagt bij tot de unieke sfeer die de game schept. Naast een grafische en muzikale upgrade, biedt Final Remix qua extra content overigens een nieuw assortiment vijanden en pins (de wapens die in deze game worden gebruikt) en een post-game modus, A New World getiteld.

Door de inclusie van het touch screen in handheld modus is TWEWY: Final Remix een van de weinige titels die twee volledig verschillende manieren van besturing toelaat. Fans van de Switch Pro Controller zullen hem deze keer eventjes moeten missen: Final Remix wordt ofwel gespeeld met het touch screen (handheld), ofwel met een enkele joy-con (docked/tabletop). Gezien het in essentie om een port van een DS-game gaat en dus aanvankelijk heel erg focuste op touch besturing, hoeft dit niet te verbazen.

Dit brengt ons wel onmiddellijk bij een cruciaal punt in deze recensie: The World Ends With You: Final Remix hoort in handheldmodus gespeeld te worden. Spelen met een enkele joy-con in theorie wel een leuk idee, maar in de praktijk levert het geen meerwaarde aan de speelervaring, integendeel. Door ernaar te richten hoort de speler het scherm "aan te raken", maar dit kan absoluut niet zo vlot en precies gebeuren als bij fysieke aanrakingen. Bovendien lijkt de cursor vaak verloren te lopen, waardoor je heel de tijd op Y (of de linkse knop, afhankelijk van welke joy-con je gebruikt) zal drukken om deze opnieuw te centraliseren. Tijdens de gevechten is timing en precisie echter van zodanig belang dat deze besturingsoptie niet meer lijkt dan een noodgedwongen manier om spelers de optie te geven om op het grote scherm te kunnen gamen. Enige lichtpunt hierin is dat men een co-op modus heeft toegevoegd, waardoor de gevechten wel door twee spelers kunnen worden uitgevoerd (waarbij de tweede speler de rol van Neku's partner inneemt), al zorgt dit voor twee cursors op het scherm en derhalve mogelijks ook voor enige verwarring.

Bovendien ziet het spel er in handheldmodus al heel goed uit en zal dit op een televisiescherm niet meer veel beter worden. De Switch-versie weet ons met andere woorden niet te overtuigen dat deze game zich leent voor andere besturingsmethoden dan touch. Waar een game als Mario Party: The Top 100 ons deed afvragen waarom het niet voor Switch werd uitgebracht, kunnen we ons hier dus de vraag stellen waarom men deze game nooit naar 3DS heeft gebracht (waar een 3D-effect een extra meerwaarde had kunnen bieden).