Final Fantasy XV Pocket Edition HD

Final Fantasy XV Pocket Edition HD

Final Fantasy XV is een game die gemengde gevoelens oproept. De reviews waren bij de release niet slecht, maar heel wat fans van de reeks waren toch niet meteen te vinden voor het spel. Dat heeft Square-Enix echter niet tegengehouden om ook een mobiele versie van de game te maken en die Pocket Edition is nu ook te vinden op consoles in een HD-versie.

Aan het verhaal van Final Fantasy XV: Pocket Edition HD gaan we hier niet veel woorden vuilmaken. Dat volgt het verhaal van de grote broer en gamers die die game hebben gespeeld weten dus waar het om draait. Al de rest kan even onze review van Final Fantasy XV lezen om een beeld te krijgen. Wat wel anders is in deze versie is dat heel veel van de zijsprongetjes in het verhaal geschrapt zijn, zodat het allemaal iets beter te volgen is, aangezien het oorspronkelijke verhaal soms wat focus miste.

Het verhaal is dus hetzelfde, maar daar houdt de vergelijking al voor een groot stuk op. Het eerste dat opvalt wanneer je deze Pocket Edition speelt, is dat Square-Enix heeft gekozen voor een volledig andere grafische stijl. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk, aangezien het op mobiele apparaten moest werken, maar toch. In plaats van te kiezen voor een teruggeschroefde versie van de originele graphics, wordt er in deze game gekozen voor een cartoony stijl die heel hard doet terugdenken aan Final Fantasy VII. Dat zal wel geen toeval zijn, want het is en het blijft een van de meest geliefde titels in de reeks en heel wat fans van die game zullen al snel nostalgische gevoelens krijgen bij het zien van de graphics.

Verwacht je echter niet aan turn-based combat, want deze Pocket Edition is eigenlijk een grote button basher. Je twee belangrijkste knoppen zijn die om aan te vallen en die om te dodgen. Ondertussen hou je ook de prompts op het scherm in de gaten, om zo af en toe een speciale aanval uit te voeren. Veel meer zal je eigenlijk niet doen, naast af en toe een warp strike om het tempo in de hoogte te houden. Ook hier komt het mobiele karakter van de game dus naar boven. Nu was de combat in Final Fantasy XV al niet de meest tactische, maar dat wordt er hier niet beter op. Enige vorm van uitdaging moet je dan ook niet verwachten.

Ook het upgradesysteem werd een flink stuk teruggeschroefd. Je kan nog steeds AP gebruiken om je personages te upgraden, maar dat werkt vrij lineair en je hebt maar zelden het gevoel dat het iets toevoegt aan de speelstijl.

De game is dan ook een stuk meer lineair dan de grote broer. De game is opgedeeld in hoofdstukken en je wordt steevast gedwongen een bepaalde richting te volgen. Hier en daar heb je wel een zijmissie, maar die wordt meestal op dezelfde plek afgehandeld als waar je gestart bent. Je raast dan ook een stuk sneller door het verhaal dan dat het geval was bij Final Fantasy XV. Omdat de game zo lineair is geworden, kom je ook nooit in een situatie terecht waar een vijand plots veel te sterk voor je is. Je volgt het enig mogelijke pad en je zal altijd sterk genoeg zijn om elke vijand te verslaan, meestal zonder echt te moeten vrezen voor je leven.