Shadow of the Tomb Raider

Shadow of the Tomb Raider

Geschreven door Brent
Gespeeld op PS4

Lara Croft is terug, en hoe. Na twee actievolle avonturen is de vete met Trinity nog altijd niet bekoeld en neemt de ‘wie kan het snelste relieken ontdekken’-race epische en apocalyptische proporties aan. Letterlijk. Eidos Montreal en Crystal Dynamics zetten de meest volwassen, emotionele en gewelddadigste Lara neer in een prachtig vormgegeven Peruviaanse jungle en een verhaal dat een mooi einde breidt aan een indrukwekkende trilogie.

We zitten vast, zo vast als maar zijn kan. Gelukkig heeft Lara geen claustrofobie en klauteren we al snel uit onze benarde situatie, die uiteindelijk uitkomt op een grot. Hoe of waarom we hier zijn komen we niet te weten, maar we vinden al snel datgene waar we naar op zoek zijn: enkele Maya ruïnes die ons een hint geven naar de plaats waar een belangrijk relikwie bewaard zou zijn. Spoel even wat door en het dorp waar we onderdak zochten staat onder water door een tsunami en blijkbaar hebben we een serie apocalyptische gebeurtenissen in gang gezet die de wereld misschien zullen verwoesten. Woops.

Tijd dus voor Lara en Jonah om Maya-mysteries op te lossen, de jungle te overleven en ondertussen ook nog een einde te maken aan Trinity in een verhaal dat veel meer geweld en emotie durft te tonen dan zijn voorgangers, maar soms ook zijn eigen rode draad kwijtraakt. Zo krijgen we al snel meer inzicht in waarom Lara net doet wat ze doet en hoe haar verleden met haar ouders hier een belangrijke rol in speelt. Ook haar relatie tegenover Jonah krijgt een diepere mening en we merken dat ze beseft dat de persoon die soms gered moet worden, zij zelf is.

Toch doen enkele oninteressante plotlijnen en banale zijmissies hier te vaak teniet aan en verstoren zo deels de tijdsdrang die je hoort te voelen als de wereld op ontploffen staat. In Paititi, de grootste centrale hub in de game, zullen stamleden je soms missies geven die zowel verhaal- als gameplaygewijs gewoonweg niet stimulerend zijn en aanvoelen als tijdsvulling.

De tombes daarentegen zijn alweer één van de grote sterktes van Shadow of the Tomb Raider. Deze puzzels zijn verspreidt over de hele gamewereld en zijn deze keer soms even moeilijk te bereiken als op te lossen, maar dat maakt het gevoel van overwinning alleen maar zoeter als je de tombe toch naar je hand kan zetten. Hier wordt ook weer perfect gebruik gemaakt van alles wat Lara te bieden heeft: gewaagd klimwerk en intuïtief en uitdagende hersenbrekers.

Als we kijken naar de gameplay merken we dat er aan de basis niet veel veranderd is, en dat is ook de reden waarom deze nieuwe installatie zo mooi past in de trilogie. Lara klautert nog steeds op dezelfde manieren door de jungle en ruïnes, al krijgt ze dit keer wel meer middelen om niet te pletter te storten. Zo verkrijgen we een touw om van rotswanden te abseilen of te slingeren van wand naar wand en ook klimijzers blijken van pas te komen. Deze aanpassingen behouden het originele gevoel van het klimmen en het risico dat daar aan vasthangt, maar tilt de mogelijkheden van de speler ook naar een geheel nieuw niveau.

Lara heeft ook nog altijd haar vertrouwde arsenaal aan wapens om Trinity op afstand te houden. Met pijl en boog, pistool, automatisch wapen en shotgun handelt ze de hectische vuurgevechten af, maar het is vooral wanneer de vijand haar nog niet heeft opgemerkt dat Lara haar nieuwe trucjes bovenhaalt. Zo kunnen we dit keer de bomen in klimmen, om met een welgeplaatste pijl onze vijand de dood in te jagen en in het bladerdak te doen verdwijnen. Ook kunnen we onszelf een modderbad geven, om daarna nog beter in onze omgeving op te gaan. Zo worden moeilijk bereikbare vijanden een gemakkelijker doelwit.

Vaak is de keuze aan de speler om vijanden stil van kant te maken of simpelweg met de deur in huis te vallen. Toch bepaalt Shadow of the Tomb Raider even vaak of segmenten in stealth gespeeld moeten worden, wat helemaal niet slecht is. Het geeft een mooie balans aan een anders hectische ervaring en zet de nieuwe features zeer mooi in het spotlicht. Het benadrukt ook op een speciale manier de meer volwassen en tactischere Lara en een Lara die niet bang is om haar handen vuil te maken.

Een andere manier om de gameplay te beïnvloeden is door Lara in een nieuw jasje te steken, letterlijk. Doorheen het spel kan je outfits verzamelen en craften die je bepaalde voordelen zullen geven. Dat konden we natuurlijk in Rise of the Tomb Raider ook al, maar dit keer kunnen we ook apart kiezen tussen wat Lara vanboven en vanonder draagt. Laarzen waardoor vijanden ons minder snel spotten en een topje waardoor we meer resources van hun lijken kunnen plukken? Het is mogelijk, maar toch is de impact van deze outfits nauwelijks merkbaar en blijven ze doorheen de game niet meer dan een gimmick.  

Zoals we gewoon zijn van de Tomb Raider-franchise ziet ook deze laatste telg er fantastisch uit. De jungle van Peru is net zo ondoordringbaar en groen als we zouden verwachten en het feit dat ook een PlayStation 4 van de eerste generatie een stad zoals Paititi in prachtig detail kan weergeven is meer dan een pluspunt. Ook Lara en Jonah zien er beter uit dan ooit tevoren en dat kunnen we natuurlijk alleen maar toejuichen. Daarnaast is de soundtrack, gecomponeerd door Brian D’Oliveira, een plezier om naar te luisteren tijdens het verkennen van oude Mayaanse tempels.