Warhammer 40K: Inquisitor - Martyr

Warhammer 40K: Inquisitor Martyr

[gespeeld op pc]

Het zal iedereen de laatste tijd wel opgevallen zijn dat Warhammer (40K) games in een duizelingwekkend tempo op ons af blijven komen. De kwaliteit ervan varieert meestal tussen behoorlijk leuke games en complete bagger. Warhammer 40K: Inquisitor Martyr heeft alleszins een behoorlijk lange naam, maar de vraag is welke positie het spel kan innemen op de lange lijst van games in dit universum.

Laten we beginnen met de lange naam te ontleden. Het Warhammer 40K deel lijkt evident: het bijzonder gewelddadige, donkere fantasy-science fiction universum lijkt een prima omgeving voor een action RPG die je ontelbare vijanden voorschotelt. Inquisitor slaat op het personage dat je speelt, een lid van de Inquisition, een organisatie die je zo’n beetje als de CIA van Empire of Man kan beschouwen. Voor een spel dat vooral om het op enorme schaal afslachten van vijanden draait, lijkt dit personage dus een vreemde keuze als je weet dat er in dit universum ook Space Marines rondlopen die lore-gewijs veel geschikter zijn voor zo’n taken. De Martyr uit de titel tenslotte, is een mysterieus ruimteschip dat je als Inquisitor moet onderzoeken.

Dit onderzoek hiernaar leidt je naar heel wat verschillende werelden die allemaal bewoond worden door vijanden die zich maar al te graag naar de slachtbank laten leiden. Reizen doe je via je eigen ruimteschip dat zo’n beetje als hub dienst doet. Je kan een praatje slaan met je crew, je inventory beheren, loot verkopen, nieuwe items bouwen,.... Het idee hierachter is natuurlijk dat je jezelf op deze manier als deel van de wereld beschouwt, maar de uitwerking is zodanig beperkt dat het eerder op tijdverlies lijkt. Zeker het navigeren naar een andere wereld gaat met onnodig veel reis-animaties gepaard. Een eenvoudig menu om missies te kiezen zou heel wat tijd besparen.

Het onderzoek naar de Martyr is één deel van je werk, maar er zijn ook heel wat andere locaties die de aandacht van een Inquisitor verdienen. Een oneindig aantal willekeurige gegenereerde missies geeft je de kans om meer XP en items te verzamelen. Ze negeren is geen optie aangezien je door enkel het volgen van het plot, al snel behoorlijk underpowered zal blijken. Af en toe een tussendoortje zal ook niet volstaan aangezien je vrij traag in level stijgt en de kans dat je na een missie zonder een beter wapen of andere gear thuis komt, is ook behoorlijk groot. En als je dan eens een level stijgt, kan je kiezen uit upgrades als 1.5% meer damage met een bepaald wapen of 1% sneller lopen. Niet direct iets om naar uit te kijken spijtig genoeg.

Jezelf verbeteren doe je dus vooral door betere wapens te vinden: deze komen in allerlei verschillende vormen, van zwaarden en bijlen tot lasers, shotguns, plasma wapens... Afhankelijk van het gekozen wapen heb je ook telkens vier andere abilities. Gecombineerd met de drie verschillende klasses die je Inquisitor kan zijn, is er op zich wel voldoende variatie in de gameplay, maar aangezien heel wat upgrades zich toespitsen op specifieke wapens en de meeste spelers ook al wel vrij snel hun favoriete type wapen zullen blijven gebruiken, is de effectieve afwisseling een pak beperkter.

Ook de verschillende missies lijken misschien voor wat diversiteit te zorgen maar, zoals in de meeste action RPG’s, komt het er uiteindelijk altijd wel op neer dat je een groot aantal vijanden elimineert tot één of andere doelstelling bereikt is. Gelukkig genoeg is er toch een beetje variatie in de verschillende locaties en vijanden die je kan bezoeken, maar na enkele uren zullen ook deze je niet meer verbazen.

In heel wat dingen lijkt Martyr dus een competente, zij het wat ongeïnspireerde action RPG. Spijtig genoeg zijn er ook wel wat problemen die in het oog springen. De Playstation 4 versie die we reviewen was niet zonder bugs. Van grondeffecten die gewoon als blauwe vlakken te zien waren, tot hier en daar een volledige crash of tutorial boodschappen die niet aangepast waren aan consoles, tenzij iemand weet te zeggen waar de F knop op een Dual Shock zich precies bevindt? Voeg daar ook nog eens de lange laadtijden bij en wie de optie heeft, kan het spel waarschijnlijk beter aanschaffen op pc.

Andere problemen komen voort uit bewuste keuzes. Zeer vervelend is bijvoorbeeld de verplichte online verbinding met de servers van de ontwikkelaars. Verdwijnt deze verbinding, omdat er bijvoorbeeld serverproblemen zijn, beland je zonder meer terug in het hoofdmenu en kan je naar je verloren tijd fluiten. Een andere frustratie duikt op bij het mikken op vijanden. Het spel gebruikt een auto-aim functie maar deze lijkt behoorlijk sadistisch ingesteld en zal indien mogelijk altijd op de meest nutteloze doelen schieten. Zeker bij de iets of wat complexere gevechten zal dit soms danig op de zenuwen werken.