Super Bomberman R

Super Bomberman R

[Gespeeld op PS4 Pro]

Met tientallen games sinds de jaren ’80 is de Bomberman-reeks niet aan zijn proefstuk toe. Switch-eigenaars konden Super Bomberman R vorig jaar al spelen, maar nu krijgen ook de andere platformen de game te verorberen. Wij mochten wat bommetjes gooien in de PS4-versie. Of de game echt weet te knallen lees je hier.

De game begroet ons meteen al met hyperkinetische muziek en een heleboel meldingen dat er vanalles vrij werd gemaakt in de shop. We hebben nog niets gedaan en worden al beloond, dat belooft. We moeten wel zeggen dat er enkele leuke zaken vrijkomen in de shop. Zo kunnen PS4-spelers Ratchet kopen, terwijl Xbox-spelers als Master Chief kunnen rondlopen en pc-spelers die mogen het doen met P-Body van Portal 2. Maar even goed zijn er Bomberman zoals Solid Snake Bomber en Naked Snake Bomber en een heleboel robotantennes in allerlei vormen en kleuren. Kopen doe je met krediet dat je wint tijdens het spelen, zowel online als offline.

Net als sommige voorgangers in de reeks is Super Bomberman R een soort van doolhofgame waarin Bomberman – je raadt het nooit – bommen gooit en zo komaf maakt met allerlei gespuis. En gesteente. En soms ook zichzelf (pijnlijk dat). Super Bomberman R bevat drie luiken: Story, Battle en Grand Prix.

Allereerst waagden we ons aan de Story-modus. De Bomberman Brothers, wonend op Planet Bomber, worden plots belaagd door Emperor Buggler die een zekere Five Dastardly Bombers heeft doen ontwaken. Met al het onheil en chaos dat zij veroorzaken, zit er niets anders op dat de helden van weleer, de Bomberman Brothers, ten strijde trekken tegen Emperor Buggler en de zijnen. Nu zijn de Bomberman Brothers wel helden, maar buiten Bomberman ofte White Bomberman zijn het veelal ongedisciplineerde broertjes en zusjes. De ene is lui, de andere is vooral bezig met hoe mooi en schattig iets wel niet is enzovoort. Maar gelukkig krijgt White ze toch mee op sleeptouw, uiteindelijk toch. Het hele verhaal wordt uit de doeken gedaan met goedkope tussenfilmpjes. Het verhaal bevat flauwe humor, weinig dieptegang en de filmpjes zijn te beperkt qua animatie. Het stemmenwerk wist ons ook niet te overtuigen. 

In de Story-modus doorloop je zes werelden, met een zevende dat je vrijspeelt zodra je de eerste zes hebt uitgespeeld. Elke wereld bestaat uit een boel levels met op het einde een flauwe, voorbereidende boss fight, gevolgd door een finale, ietwat pittigere boss fight. Je krijgt een tweedimensionaal speelveld, denk aan een doolhof, waarin Bomberman (of eender welk personage dat je koos) een bepaald doel moet bereiken. Doelen kunnen zijn: alle vijanden verslaan, de nodige sleutels of een hoopje onschuldige vriendjes verzamelen en twee minuten overleven. Je doet dit aan de hand van bommen die de nodige schade berokkenen aan vijanden of breekbare muurtjes in het doolhof. Ook niet vergeten dat je ten allen tijde moet proberen zowel je eigen bommen als de vijanden te ontwijken. 

Ook speel je in het speelveld hier en daar upgrades vrij. Denk aan meer bommen tegelijkertijd droppen, een groter bereik met je bommen of het kunnen gooien (in plaats van neerleggen) van bommen. Deze upgrades blijven gelden in de hele wereld, dus wil je stevig in de schoenen staan bij de boss fight, kan je maar beter zoveel mogelijk upgrades versieren. Maar geen vrees, upgrades verzamelen gaat erg vlot. De werelden en speelvelden bevatten voldoende variatie. Zo zijn er ijsvlakken, verhogen, magneten, poortjes die met drukknoppen open en toe gaan en meer. Ook de vijanden worden naarmate je vordert in de game moeilijker. De finale boss fights zijn ook stuk voor stuk leuk spelen omdat het weer wat anders is. Kortom, genoeg ingrediënten voor tactische gameplay en uitdaging.

De moeilijkheidsgraad ligt echter toch laag omdat je zo veel mag proberen als je wil. Na al je levens te verspelen kan je met gewonnen krediet levens bijkopen, en als je krediet op is, dan kan je zelfs gewoon nog verderspelen. En dan bedoelen we echt verderspelen, het is niet zo dat je het level opnieuw moet doen. Oneindig veel pogingen dus. We moeten wel toegeven dat wereld 7 opeens een pak moeilijker wordt, zelfs met oneindig proberen. Al bij al is de Story-modus wel leuk spelen omdat de gameplay gewoonweg goed zit en er ook nog eens voldoende tactische afwisseling is.

Naast de Story-modus is er ook nog een multiplayer Battle-modus waarin je het opneemt tegen max. 4 online spelers of lokale spelers. Bij het online gedeelte kan je zowel ranked als unranked spelen. Elke speler start in één van de vier uithoeken van het speelveld en moet tot de laatste proberen te blijven overleven. Wie gebombardeerd wordt, krijgt nog een laatste kans met de revenge cart, waarin je vanaan de zijlijn kan trachten één van de spelers te verslaan zodat je diens plaats terug inneemt. De laatste seconden gaan de revenge carts weg, zodat je niet nog snel een win kan binnenhalen op het laatste moment, wat wel goed bekeken is.

Deze Battle-modus is op zich leuk en spannend, maar je vindt weinig andere spelers online, wat onze zin in spelen al snel wegnam. Je hebt dan wel de mogelijkheid tot zelf een kamer te creëren, waar je aan settings kan sleutelen zoals welke regels, hoeveel spelers, of je revenge carts wil of niet enzovoort, maar die paar keer dat we een kamer creëerden kwam er echter niemand opdagen.

Ten slotte is er ook nog de Grand Prix, ook online of lokaal te spelen. Hier speel je met 3 tegen 3. Net zoals in de Battle-modus kan je ranked en unranked een potje spelen. Echter hebben we hier nooit iemand online te pakken gekregen. Het online luik is tweedelig, met de Battle en Grand Prix, aanwezig en lijkt wel potentieel te bevatten, maar als er geen spelers zijn dan heeft het spijtig genoeg geen waarde. Hopelijk komen er met de tijd wat meer spelers bij, maar we vrezen er een beetje voor.