Unravel Two

Unravel Two

[gespeeld op PS4]

Tijdens de E3-persconferenties is het altijd afwachten wie gaat uitpakken met het beruchte “and it’s available now!” mic drop momentje. Unravel Two was een van die titels. De schuchtere game director Martin Sahlin verscheen net zoals in 2015 opnieuw op het podium om deze keer Unravel Two uit de doeken te doen. Hij was echter iets te verlegen om werkelijk een microfoon op de grond te gooien, maar dat maakte de aankondiging niet minder aandoenlijk. 

Unravel Two is alles wat je zou verwachten, maar het is duidelijk dat ontwikkelaar ColdWood Interactive naar de community feedback heeft geluisterd. Zo merkten ze bijvoorbeeld op dat de originele Unravel game vreemd genoeg vaak samen werd gespeeld, ondanks het feit dat de game initieel gemaakt werd met oog op een pure singleplayerbeleving. Met Unravel Two speelt de ontwikkelaar hierop in door drop in/drop out co-op te introduceren. Dat die toevoeging eigenlijk het fundament is waar de hele game op teert in plaats van een extraatje wordt al snel duidelijk. Het volledige duo-gebeuren staat namelijk centraal in de game. Bij het begin van de game ontmoet de bekende roodttouwige Yarny een ander lid van zijn soort. Vanaf dat moment zijn de twee hartroerende figurende (letterlijk) onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dit betekent dat je Unravel Two met twee personages beleeft. Een ideaal startpunt voor een stevig co-op avontuur, maar wie liever solo achter zijn console kruipt wordt met Unravel Two natuurlijk niet buitenspel gezet.

Dankzij een gewiekste feature kan er namelijk naadloos worden gewisseld tussen een solo- of duo-experience. Wie solo speelt kan met een druk op de knop de twee Yarny’s in mekaar laten vernestelen zodat je slechts één poppetje hoeft te besturen. Deze toevoeging is op zich niet heel vanzelfsprekend, maar van zodra je het geprobeerd hebt ben je meteen overtuigd van de immense meerwaarde. Het houdt het tempo hoog en de repetitiviteit laag. Wanneer je opnieuw 2 figuurtjes nodig hebt kan je de schattige hoofdrolspelers terug in een vingerknip van mekaar losmaken. Zo krijg je opnieuw de controle over twee afzonderlijke personages. Dit zal je trouwens vaak moeten doen, want veel van de puzzels maken uiteraard dankbaar gebruik van de extra mogelijkheden die beschikbaar werden door een extra Yarny toe te voegen. Zo kan de ene Yarny bijvoorbeeld opklimmen aan het touw dat de andere Yarny laat zakken, kunnen ze om elkaar heen slingeren, touwen laten overlappen… Het voegt een volledig nieuwe dynamiek toe aan de puzzels waardoor Unravel Two zich zeker voldoende onderscheidt van zijn voorganger. De puzzels zijn net zoals bij de eerste niet waanzinnig uitdagend (insert “ ‘t is moeilijk bescheiden te blijven” refrein), maar zijn even relaxerend als interessant. Daarmee is Unravel Two zeker een van die puzzelgames die je gerust nog eens kan oppikken na een lange werkdag.

De achilleshiel van een puzzelgame blijft echter de herspeelbaarheid en hier heeft Unravel Two helaas ook geen weerwoord op gevonden. De herspeelbaarheid van de game blijft beperkt tot speedruns en customization, wat natuurlijk een nogal goedkope manier van herspeelbaarheid is. Onder customization begrijpen we dan bijvoorbeeld een nieuw hoofd voor Yarny, een andere kleur … Die mogelijkheden tot customization kunnen worden ontgrendeld door items te verzamelen die zich logischerwijze verschuilen op minder makkelijk te bereiken locaties in de levels. Alle customization is echter beperkt tot cosmetische wijzigingen waardoor we ons afvragen of er geen betere mogelijkheden waren om customization optimaal te benutten. We denken bijvoorbeeld aan customization waarmee je de mogelijkheden van Yarny zodanig wijzigt dat puzzels plots op een volledig andere manier kunnen worden opgelost. De game blijft net zoals de originele Unravel game van geringe omvang en heb je na zo’n 4 uur achter de kiezen, maar desalniettemin is het prijskaartje van 19,99 EUR zeker te rechtvaardigen.

Net zoals bij de eerste game valt er grafisch ook niets negatief aan te merken, maar kunnen we enkel met lof strooien. De prachtige fotorealistische graphics maken het een waar genot om je opnieuw een weg te banen door het universum van Unravel. Ondertussen wordt er op de achtergrond van de levels ook een verhaal verteld via andere personages die wel geesten lijken. Heel duidelijk wordt het allemaal niet dus er is zeker ruimte voor je eigen interpretatie. Wel is het duidelijk dat het op de achtergrond vaak om ruzies en conflicten gaat. Wat op de achtergrond gebeurt staat haaks op de zorgeloze, goedgelovige Yarny’s die je onder de knoppen hebt. Het zet alles wat in perspectief en zorgt voor een interessant conflict tussen wat we willen geloven van de wereld en hoe het in de praktijk (te vaak) is.