Tennis World Tour

Tennis World Tour

[gespeeld op PS4]

Wie aan tennisgames denkt, die denkt waarschijnlijk aan Virtua Tennis. Voor het overige zijn er doorheen de jaren immers niet al te veel memorabele tennisgames geweest, als we zaken als Mario Tennis even vergeten. Met Tennis World Tour wil ontwikkelaar Breakpoint daar verandering in brengen. Het mikt daarbij zeer hoog, met zelfs plannen om esports te veroveren. De vraag is echter of het een ace slaat of dat de bal diep in het net belandt.

De basis van Tennis World Tour is alvast dezelfde als die van zowat elke andere tennisgame. Je kan kiezen om wat oefenwedstrijden te spelen, je vaardigheden te verbeteren in de tennisschool of je kan met je eigen personage proberen om de rankings te bestormen, om uiteindelijk de nummer 1 van de wereld te worden.

Die career mode is overduidelijk de grote moot van deze game. Exhibition is enkel leuk als je eens wil weten hoe de kleine dertig bekende spelers in de game, met een mix tussen mannen en vrouwen en met David Goffin tussen de namen, aanvoelen en om eens snel tegen een vriend te spelen. Dat zou je misschien ook online willen, maar meer dan een week na de release staat er nog altijd "coming soon" bij Online Play. Een beetje jammer en het maakt het spel nog beperkter dan het al is.

Op de tennisschool kan je dan weer de typische minigames spelen, waar je met bepaalde slagen de juiste doelwitten moet raken. Tennis World Tour kiest er echter voor om die minigames voor een groot stuk te laten vrijspelen in de career mode, waardoor je in het begin enkel de basisslagen kan oefenen. Wil je echt wat moeilijkere uitdagingen, dan zal je dus al flink wat voortgang hebben moeten maken in je carrière als speler. Bovendien wordt het allemaal nogal droog gebracht. We snappen dat we hier te maken met een game die zich wil profileren als tennissim, maar dat wil niet zeggen dat er niet eens gelachen kan worden. Een paar amusante minigames die je toch wat bijleren, had echt wel gemogen. Doorheen de jaren hebben andere games al meermaals bewezen dat dit echt wel kan.

Zoals gezegd zal je echter vooral je tijd doorbrengen in de career mode. Daar begin je aan je leven als tennisspeler op de nummer 100 van de ranking. Het doel is simpel: wedstrijden winnen en uiteindelijk nummer 1 worden. In de career mode wordt een jaar simpel opgedeeld in 12 maanden en elke maand kan je 1 actie ondernemen. Je kan een tornooi spelen of een exhibitiematch. Heb je daar geen zin in, dan kan je trainen of uitrusten. Ook hier zijn de keuzes dus vrij beperkt en omdat een jaar is onderverdeeld in 12 maanden, zal je ook al snel in herhaling vallen op vlak van tornooien.

Door te trainen kan je een bonus krijgen op een van je stats, zodat je in de volgende wedstrijden bijvoorbeeld iets harder kan slaan of meer controle hebt over de bal. Wanneer je uitrust stijgt je algemene fitheid een beetje, zodat je in de wedstrijden meer stamina hebt. Wij vervolledigden alvast een volledig jaar zonder een keertje te moeten uitrusten, dus meer dan 1 of 2 keer per jaar zal je niet moeten rusten. Dat is maar goed ook, want de onderverdeling in slechts 12 maanden is een beetje belachelijk. De herhaling van tornooien gaat zo wel heel snel. Wij hadden toch liever een onderverdeling in weken gezien, waarin je ook meer de mogelijkheid hebt om eens wat te trainen of uit te rusten. Het zou het management van je speler alvast een pak interessanter maken.

Omdat de jaren zo snel voorbij vliegen, heeft de ontwikkelaar ook gekozen voor een eenvoudige manier om je personage te upgraden. Waar je in andere games wat moet trainen om beter te worden in bepaalde zaken, geeft training hier immers enkel een tijdelijke bonus. Nee, je personage wordt enkel beter dankzij de upgradepunten die je verdient wanneer je stijgt in level. Die kan je dan onderbrengen in amper drie categorieën: Attack, Defense en Serve & Volley. Je beschikt wel over 9 verschillende stats, zoals forehand, backhand, spin, control en ga zo maar door, maar die worden allemaal beïnvloed door die drie categorieën. Het zorgt ervoor dat je bijzonder weinig controle hebt over de vooruitgang van je speler en dat het moeilijker is om je op bepaalde aspecten te concentreren.

Je kan nog wel een beetje spelen met je uitrusting, zoals je racket en andere zaken, maar die hebben heel weinig invloed op je stats. Doorheen je carrière kan je dan wel heel wat geld verdienen om uit te geven, maar wij deden daar bijzonder weinig mee.

Ook de skillkaarten die je kan inzetten, maakten voor ons niet echt een wezenlijk verschil. Je zal zo tot vijf van die kaarten kunnen inzetten, al moet je dan wel eerst alle slots vrijspelen, en elke kaart geeft je een bonus op een bepaalde stat. Er zijn kaarten die altijd geldig zijn of kaarten die enkel op bepaalde momenten in werking treden, zoals bij een belangrijk punt of wanneer je stamina laag is. Jammer dat ze niet zoveel impact hebben, anders had het nog een leuk tactisch extraatje geweest. Tot slot heb je ook nog een coach en een agent, die je ook hier en daar een bonus geven, maar net als bij de skillkaarten vinden we hun invloed nogal beperkt.

Heel deze samenloop van factoren zorgt er in ieder geval voor dat je weinig voeling hebt met je eigen tennisspeler. Het helpt ook niet dat je ranking al tijdens tornooien stijgt of daalt naargelang je prestaties. Normaal gebeurt dat na een tornooi en het is ergens toch altijd leuk om dan te zien hoe je weer vijf plekken bent gestegen. Hier wordt daar zo weinig aandacht aan gegeven, dat het lijkt alsof het niet van belang is.

Nu goed, genoeg gezeverd over de randactiviteiten, Tennis World Tour is een tennisgame en dus moet het vooral leuk tennissen. Alleen is dat niet het geval. De game trapt in de bekende vallen van tennisgames en voegt daar nog een paar mankementen aan toe.

Het begint al bij de opslag. Het is al niet echt fijn dat we verplicht zijn om telkens opnieuw naar de animatie voor de opslag te kijken (tip: kies bij het aanmaken van je personage voor de kortste versie, om de kans op hersenschade nadat je de animatie voor de duizendste keer hebt gezien tot een minimum te herleiden), maar daarnaast is die opslag een beetje op goed geluk. Je krijgt immers vrijwel geen feedback over de plaatsing van je service. Zelfs na meerdere tornooien zijn we er nog altijd niet helemaal uit hoe we nu exact een goede opslag moeten geven. Eens een ace slaan, zit er al helemaal niet in. Een irritant gevoel, want een opslag hoort een wapen te zijn en niet iets waar je bijna op goed geluk probeert om een voordeeltje uit te halen.

Ook na de opslag wordt het allemaal niet echt beter. Zelfs nadat onze tennisser al flink wat upgrades had gekregen, hadden we niet het gevoel dat we echt prachtig tennis konden spelen. Een bal echt in de hoek plaatsen was vrijwel onmogelijk en het net bestormen was meestal een vergissing, zelfs al kozen we daarvoor de perfecte momenten uit. Het wordt nog erger wanneer je begint te merken dat de game zelf een beetje bepaalt of je wel of niet een bal haalt. Meermaals hadden we het gevoel dat we een bal niet haalden, maar slaagden we er toch in om de bal terug over het net te slaan. Andere keren hadden we naar ons gevoel tijd zat om bijvoorbeeld een dropshot te halen, maar besloot onze tennisser het gewoon op te geven.

Dat laatste heeft vooral te maken met het tempo van de game. Dat ligt veel te laag, waardoor het spel als het ware moet ingrijpen om er voor te zorgen dat spelers er niet in slagen om een dropshot te halen of om die lob nog terug te halen. Dat is volgens ons gewoon slecht design en zou echt niet mogen.

Ook audiovisueel weet Tennis World Tour ons niet van onze sokken te blazen. De commentaar werd al na drie wedstrijden uitgeschakeld en werd snel gevolgd door de muziek. Om toch niet in volledige stilte te moeten gamen, hebben we het geluid van de wedstrijd zelf behouden, maar daarmee was ook alles gezegd. Grafisch toont Tennis World Tour fletse menu’s, spelers die er slechts "ok" uitzien en animaties die met momenten enkel maar slecht kunnen worden genoemd.