God of War

God of War

[geschreven door Brent]

De laatste keer dat we Kratos aan het werk zagen was de alomgekende Ghost of Sparta nog druk bezig de goden uit de Griekse mythologie om te leggen. Enkele jaren later leren we een nieuwe, meer volwassen en rustigere Kratos kennen in de witte sneeuwlandschappen van Scandinavië die de serie naar volledig nieuwe hoogtes tilt. Zijn capaciteiten om monsters en ander gespuis vakkundig van kant te maken is hij echter nog niet verleerd.

Kratos is, na het uitmoorden van een groot deel van de Griekse mythologie, verkast naar koudere en rustigere oorden. Samen met Faye, zijn vrouw die hij in het Scandinavische leert kennen, krijgt hij een zoon genaamd Atreus. Deze gelukkige gezinssituatie wordt al snel ondermijnd door het overlijden van Faye, waarmee de game al meteen een emotioneel begin kent.

Hout hakken, naar huis varen, een brandstapel maken. We brengen een laatste groet aan onze vrouw, waarna ze onherroepelijk door de vlammen van de brandstapel verteerd wordt. God of War twijfelt niet om in de eerste minuten de meer emotionele en volwassen toon van de game neer te zetten, wat meteen ook een van de sterkste punten zal blijken te zijn. Onze protagonisten zijn op elkaar aangewezen, en dat weten ze beiden maar al te goed. De assen van hun overleden familielid uitstrooien zal dan ook een grotere opdracht blijken dan wie dan ook had kunnen denken.

Zo begint hun avontuur, als vader en zoon die zo goed als geen band hebben. Atreus leerde jagen van zijn moeder, maar Kratos hanteert zeer andere standaarden voor zijn nageslacht. Naarmate de game vordert evolueert ook de vader-zoondynamiek tussen de twee, en leren we zelfs een meelevende Kratos kennen, die meer gevoelens kan tonen dan we ooit van hem gezien hebben of verwacht hadden.

Al snel veranderen de twee van vervreemde vader en zoon naar een familie en een goed samenwerkend team. De verschillende visies die ze beiden belichamen durven wel eens botsen, wat de game zowel realistisch als meer dan herkenbaar maakt. De gesprekken die de twee hebben voelen dan ook heel natuurlijk aan, en als Kratos dan toch beslist om iets te vertellen voelt dat oprecht en gemeend, wat zowel Atreus als wij kunnen appreciëren.

Samen met een geheel nieuwe Kratos werd ook een geheel nieuw perspectief geïmplementeerd, waarbij je als speler gedurende heel de game meekijkt over de schouder van Kratos. Geen overgangen naar cinematics, geen laadschermen, ... er is gewoon niets dat de actie en verhaalvertelling onderbreekt, wat ervoor zorgt dat de game speelt als een extreem goed uitgevoerde cinematische ervaring.

De gameplay maakt dan ook gretig gebruik van deze nieuwe camera en tilt de hele ervaring alweer een niveau hoger. Met Atreus varen in een sloep maakt je klein in de grootse wereld die Santa Monica Studios heeft gecreëerd en die je zelf wel of niet met al zijn sidequests kan verkennen, puzzels doen je echt denken als Kratos in plaats van een speler die toekijkt, en Kratos heeft overduidelijk wat klimlessen gekregen van Nathan Drake of Lara Croft. Alles vloeit, er is geen stroefheid te bekennen en Kratos beweegt en voelt aan als een levend persoon in plaats van een boel pixels.

Bij een volledig nieuw camerastandpunt, nieuwe wereld en nieuwe Kratos hoort ook een nieuw gevechtssysteem. Ook al heeft hij zijn Chaos Blades aan de haak gehangen, zijn bewegingen met de bijl zijn even vloeiend op het slagveld als in de rest van de prachtig vormgegeven wereld, terwijl je elke slag tot in je botten voelt. Kratos mag dan rustiger zijn geworden en meer nadenken over zijn acties, zijn vechtlust en pure kracht om welke vijand dan ook van zijn onderkaak te ontdoen is hij zeker nog niet verleerd.

Je zal dus veel tactischer te werk moeten gaan dan in de vorige games. Kratos mag dan wel de God of War zijn, hij is in zijn jaren als vechtersbaas opgegroeid en ouder geworden, en dat merken we ook in zijn gevechtsstijl. Zijn bijl mag dan veel schade aanbrengen, over het gebruik ervan zal je wel even moeten nadenken. Aanvallen blokkeren en ontwijken behoren nu namelijk ook tot het takenpakket van Kratos, tenminste als je wil overleven in de ruwe omstandigheden waarin hij en Atreus terechtkomen.

Atreus draagt dan ook weer zijn steentje bij met zijn pijl en boog. Je kan als speler zoonlief gewoon zijn ding laten doen, maar je kan ook zelf bepalen wanneer en op welke vijand hij zijn pijlen afvuurt. Zo kan je vijanden afleiden door ze met pijlen te bestoken, zodat Kratos zijn eigen hachje kan redden. De jongen mag dan al wel eens tegen de grond gesmakt worden door een overijverige vijand, hij zal nooit volledig het loodje leggen, waardoor je je in het heetst van de strijd geen zorgen hoeft te maken over het leven van je zoon.

Kratos mag dan wel een doorgewinterde vechtzak zijn, er is altijd nog plaats voor verbetering. Vandaar ook de toevoeging van een heuse skill tree, waarin je zowel de abilities van Kratos kan verbeteren als de samenwerking tussen vader en zoon kan aanpassen. Zo kan je bijvoorbeeld abilities kopen waardoor Atreus meer schade aanricht met zijn pijlen of waardoor hij de ziel van zijn vader aanspreekt en zijn vijanden bestormt, wat dan weer kan leiden tot enkele mooie vader-zoon vechtcombinaties. Langs de andere kant kan je ook meer moves voor Kratos zelf aanschaffen, zodat hij vijanden nog efficiënter een kopje kleiner kan maken met zijn bijl of blote vuisten.

Naast nieuwe abilities kan je vader en zoon ook voorzien van geheel nieuwe armor pieces, die elk een unieke look aan de twee personages geven. Natuurlijk zijn die nieuwe armor pieces niet alleen cosmetisch bedoeld. Elk stuk zal je een boost geven in bepaalde statistieken die Kratos sterker maken, waaronder strength, vitality en luck. De kostuums van Atreus geven dan weer extra bonussen voor onze persoonlijke boogschutter. Dit systeem geeft een geheel nieuwe diepgang aan de game en de mogelijkheden die de speler aangeboden krijgt lijken oneindig, waardoor je de vader van het jaar naar eigen behoren kan aanpassen.

Dat de game er prachtig ging uitzien hadden we enigszins wel verwacht, maar de levendigheid van de wereld en de echtheid van de gezichten bliezen ons meermaals uit onze sokken. Het gezicht van Kratos is doorleefd maar herkenbaar en de onschuld die Atreus uitstraalt is bijna tastbaar. Ook de omgevingen en de wereld zien er prachtig doorleefd uit en weten zelfs de indruk te wekken dat Kratos alleen maar een gast is. Hij past zich aan aan de wereld en niet andersom. Zij die een PS4 Pro bezitten kunnen zelfs kiezen tussen verschillende grafische settings.

Zo kan je kiezen voor een betere performance, waardoor je de game kan spelen aan hogere frames per seconde, of een hogere resolutie, die de game er scherper doet uitzien maar dan wel met een vaste 30 frames per seconde. Deze 30 frames per seconde maken eigenlijk niet zo veel uit, aangezien de game er ook nog uitermate prachtig uitziet op een gewone PlayStation 4.

Ook de soundtrack verdient aandacht. Bear McCreary, Amerikaans componist, weet de emoties die de personages doormaken perfect weer te geven met zijn muziek. De Noordse invloeden zijn overal aanwezig en zeer herkenbaar, wat de immersie in de game en zijn wereld alleen maar ten goede komt en de gevechten nog intenser maakt. Het doorklieven van een vijand met op de achtergrond de zware bastonen van de Noordse gezangen gaf ons nog nooit zo veel tintelingen.