Domiverse

Domiverse

[geschreven door Brent]

Met Domiverse brengt het Belgische Haunted Tie een welgekomen heropleving van de retro pixel-style videogames. De party brawler combineert snelle gameplay met extravagante characters en een verslavende lokale co-op modus voor vier personen. Met vrienden spelen is dus de boodschap.

Domiverse heeft geen verhaalmodus. De focus ligt namelijk helemaal niet op het verhaal maar op de gameplay. Toch stond dit Haunted Tie niet in de weg om voor een indie game een indrukwekkend universum te creëren aan de hand van enkele korte maar zeer mooie webcomics. De eerste uitgave vertelt bijvoorbeeld hoe het Domiverse Tournament ontstond na de dood van de vorige heerser van het Domiverse. Ook de achtergrond van de personages wordt verkend in hun eigen comic.

Zoals gezegd kan je de game zowel alleen als met je vrienden spelen in lokale co-op. Speel je alleen, dan kan je best aan de Arcade modus of de Challenge modus beginnen. De Arcade modus is exact wat je ervan zou verwachten. Je kiest je character en springt in de levels die je voorgeschoteld krijgt. Het uiteindelijke doel van deze modus is dan ook alle levels verslaan om uiteindelijk de kroon te bemachtigen en de nieuwe leider van het Domiverse te worden.

Ook de Challenge modus is exact wat de naam voorspelt. Kies je character en voltooi de challenge. Zo klaar als een klontje. Deze twee modi zijn leuk voor even en kunnen helpen met het onder de knie krijgen van characters die je beter wil leren beheersen, maar slagen er uiteindelijk niet in om meer te bieden dan een snelle hap om de game wat beter te leren kennen. Gelukkig ligt de echte sterkte van Domiverse bij zijn lokale co-op aspect.

Met vrienden gamen is altijd leuker en dat is bij Domiverse niet minder waar. Meer zelfs, de game is gemaakt om samen met vrienden te spelen, hangend in de zetel met een grote zak chips en genoeg cafeïnedrankjes om een kind onder 12 jaar nooit meer te doen slapen. De focus van de game ligt dan ook op de Battle modus, waar je zelf kan kiezen met hoeveel mensen je speelt, welke modifiers er zijn en op welk level je je vrienden wil vernietigen.

Met tien verschillende characters is er ook genoeg keuze voor jou en je vrienden en het onder controle krijgen van een personage neemt wel wat tijd in beslag. Elke fout die je maakt kan namelijk je dood betekenen, aangezien je maar één leven hebt. Met zowel ranged als close combat characters is aanpassing aan de situatie waarin je personage zich bevindt van cruciaal belang. Toch is er ook iets mis met het gevechtssysteem dat de game hanteert.

De characters hebben allemaal hun eigen skill set. Dit klinkt wel positief, maar de controls van deze skills zijn zo goed als hetzelfde bij elk character en daar schort jammer genoeg toch iets. Eén knop geeft namelijk een normale aanval en diezelfde knop, terwijl je beweegt, doet nog een andere aanval. Het jammere hieraan is dat je onbedoeld vaak de verkeerde aanval uitvoert, omdat je immers constant beweegt in een dergelijke game. Dezelfde knop binden aan verschillende aanvallen die verder enkel onderscheiden worden door het feit of je beweegt of stilstaat is dus niet ideaal. Zo hebben we meerdere keren gevloekt omdat we stierven door een aanval die we eigenlijk niet wilden uitvoeren. Verder is er ook nog een knop voor een extra speciale ability, maar daar is niet echt een probleem mee.

Ook de UI, ofwel User Interface, had beter gekund. Dit lijkt misschien niet zo belangrijk in een party brawler, maar als je in Arcade modus met een CPU-teamgenoot zo lang mogelijk een kroon moet behouden, is het best wel handig om te weten wie je teamgenoot is. De menu’s geven het klassieke gevoel weer van een arcade game, maar mochten gerust opgefrist en verduidelijkt worden. De zwart-witte menu’s staan namelijk in fel contrast met de kleurrijke gameplay.