Apex Construct

Apex Construct

[gespeeld met HTC Vive]

Volledig uitgewerkte VR-games zijn nog altijd een relatief zeldzaam iets. Veel games focussen zich op een gameplay concept waar de ervaring rond gebouwd wordt. Klassieke elementen zoals een verhaal, meerdere gameplay ideeën, een vrij verkenbare wereld,... zal je minder vaak aantreffen in een VR-spel. Fast Travel Games, een nieuwe Zweedse studio waar een aantal ervaren ontwikkelaars zich samen op VR games richten, probeert VR-games naar een hoger niveau te tillen met hun action/adventure/puzzle spel, Apex Construct.

Bij de aanvang van Apex Construct word je op een nogal bizarre manier wakker. Een stem vanuit het niets laat je weten dat de wereld een tijdje geleden zo goed als vergaan is, en dat jij uitgekozen bent om de boel terug bij elkaar te puzzelen. Deze stem behoort aan Fathr, een AI die de apocalyps overleeft heeft en jou als wapen wil gebruiken tegen Mothr, de AI die de wereld om zeep geholpen zou hebben. Maar eens je contact legt met Mothr, krijg je uiteraard een ander verhaal te horen. Uit achtergebleven logs lijkt ook te blijken dat je niet de eerste mens bent die Fathr op pad gestuurd heeft. Je missie is dan ook om uit te vissen wat er in hemelsnaam met de wereld gebeurd is.

Het resultaat van wat er ook gebeurd moge zijn, is alleszins behoorlijk bizar. De wereld lijkt gewoon gebarsten te zijn. Gebouwen en hele stukken grond zweven rond in het niets, hangen tegen elkaar en het lijkt alsof iemand een enorme maquette door elkaar geschud heeft. Om spelers niet al te misselijk te maken, zijn gebouwen gelukkig wel iets of wat stabiel gebleven. De makers hebben de wereld een licht cartoony uitzicht gegeven, vermoedelijk niet enkel als stijlkeuze, maar ook om ervoor te zorgen dat het spel vloeiend blijft spelen, een must voor VR-games.

Andere mensen zal je niet aantreffen in de wereld, maar wel een aantal verschillende robots die het niet zo op jou begrepen hebben. Ze zullen je beschieten of aanvallen dus je krijgt van Fathr al snel een boog en een energieschild om je te beschermen. Bogen zijn populaire wapens in VR omdat ze je als speler een manier geven om nauwkeurig te mikken en toch je handen niet “vast” te zetten op een geweer. Apex Construct stelt op het vlak van boogschieten niet teleur, het richten gaat vlot en als je mist voelt het alsof het je eigen schuld is. Als je beschoten wordt, kan je schild je beschermen tegen projectielen, maar ze zijn traag genoeg om ze Matrix-gewijs met een acrobatische beweging te ontwijken. Er zijn slechts enkele soorten vijanden, waarvan de meesten met je eenvoudige, oneindig in voorraad zijnde, pijlen uit te schakelen zijn. Later krijg je andere, beperkte, pijlen die je bijvoorbeeld nodig zal hebben voor vijanden die zelf ook met een schild uitgerust zijn.

Dat is echter één van de momenten waarop de interface van het spel roet in het eten komt gooien. Veranderen van pijlen moet je doen op een soort display die uit je arm tevoorschijn komt. Hier is er dan voor elk type pijl een vrij kleine knop, die je moet indrukken met je andere hand. Als je dit op een rustig moment kan doen, lukt dit best goed, maar op een moment dat je met een groep vijanden te maken hebt, begint het hectisch te worden als je tussen je pijlen moet wisselen terwijl je van meerdere kanten tegelijk beschoten wordt.

Ook daarbuiten is de interface eerder vervelend. Het idee was duidelijk dat men een zo intuïtief mogelijke manier van werken wou voorzien die enkel tevoorschijn komt wanneer het nodig is. Maar om dit allemaal een beetje natuurlijk te laten werken, zijn sommige zaken die we als gamers ondertussen als logisch beschouwen, op de schop gegaan. Zo zijn heel wat deuren bijvoorbeeld gesloten tot je ze met je toegangskaart opent. Die kaart moet je dan bij elke deur uit je inventory plukken om ze tegen de scanner te houden, en ze daarna terug in je inventory te plaatsen. Je zou denken dat men in een wereld waarin je éénder welk item gewoon in je “magische” inventory kan dumpen, het ook wel mogelijk was voor deuren om automatisch open te gaan eens je de nodige toegangsbadge bezit.

Nog iets dat behoorlijk vervelend is in je omgang met de wereld, zijn de computerterminals. Apex Construct is namelijk niet enkel een actiespel maar er zijn ook heel wat puzzels op te lossen en computers te hacken. Opnieuw een vrij anachronistisch gegeven is dat men in deze hoogtechnologische wereld vol AI’s en robots, nog altijd DOS gebruikt. Op de terminals zal je dus commando’s als DIR moeten gebruiken om je weg te vinden. Dit gebeurt via een ingame toetsenbord waarop je de letters één voor één moet indrukken. En hoewel de besturing zeker niet slecht aanvoelt, lijkt de VR-technologie van vandaag toch nog niet geschikt om zo’n fijngevoelige acties nauwkeurig uit te voeren. Hier voel je jezelf dus soms als een aap die met grootse gebaren zijn uiterste best doet om een voor mensen erg eenvoudige handeling uit te voeren. Eens je dan toch een tekstbestand op het scherm krijgt, is het ook gewoon vervelend om het te lezen. Veel van de terminals zijn vrij laag en horizontaal geplaatst. Hierdoor moet je dus erg naar beneden kijken om ze te lezen. Wie al wat ervaring heeft met VR, zal ook wel gemerkt hebben dat naar beneden kijken best zwaar is gezien het gewicht dat aan je hoofd hangt en omdat de bril ook verder van je ogen begint te hangen. Zeker als je dan nog eens tekst op een vrij lage resolutie moet lezen wordt het vervelend. Dichterbij het scherm gaan is ook geen optie. In veel VR-games kan je je hoofd door muren steken, wat op zich niet het meest realistische effect is. In Apex Construct heeft men dit echter tegengehouden door de speler een halve meter achteruit te duwen als hij dit probeert. Dit werkt niet alleen desoriënterend, maar zorgt er dus ook voor dat je vaak niet dichterbij een scherm kan komen om tekst beter te lezen.

Deze vervelende interface problemen terzijde, is Apex Construct een vrij generieke action adventure met puzzel elementen. Het spel doet weinig verkeerd, maar ook niets dat we nog nooit gezien hebben. Op een gewoon scherm zouden we er dan ook al snel onze schouders bij ophalen wegens het gebrek aan vernieuwing of andere interessante redenen om het te spelen. Maar omdat het een VR-spel is, ben je toch al iets sneller onder de indruk omdat het één van de weinige uitgebreide games is. De schaal van alles dat je tegenkomt maakt indruk, en de bizarre staat waarin de wereld zich bevindt geeft je een reden om gewoon van het uitzicht te genieten.