Burnout Paradise Remastered

Burnout Paradise Remastered

[gespeeld op PS4]

Burnout Paradise was een van de meest gewaardeerde racegames van de vorige generatie. De open wereld in samenspraak met de gameplay waar de reeks al langer voor bekend stond, werkte perfect en er wordt dan ook al enkele jaren gesmeekt om een opvolger. Die opvolger is er nog steeds niet, maar fans kunnen wel aan de slag met Burnout Paradise Remastered, een opgepoetste versie van de game uit 2008.

De belangrijkste en eigenlijk enige vernieuwing in deze versie zijn de aangepaste graphics. De textures werden vernieuwd en op PS4 Pro en Xbox One X kan de game in 60fps worden gespeeld. Voor de rest speelt de game nog volledig zoals we het kennen van tien jaar geleden.

Voor mensen die de game niet kennen, houdt die gameplay in dat je tegen hoge snelheid doorheen Paradise City scheurt, terwijl je op zoek gaat naar nieuwe events. Dat kan gaan van gewone races tot wedstrijden waarin je zoveel mogelijk takedowns moet zien te krijgen of events waarin je gewoon flink moet stunten.

Waar Burnout Paradise bij de oorspronkelijke release het meeste mee opviel, was ongetwijfeld de grote open wereld. Sindsdien zijn er heel wat games, met Forza Horizon op kop, die een gelijkaardige manier van werken hebben. Dat wil ook zeggen dat de grootte van Paradise City eigenlijk niet meer zo indrukwekkend is. De remaster mag dan wel alle DLC toevoegen, met dus ook Big Surf Island, maar toch voelt de wereld van Burnout Paradise in het huidige landschap niet meer zo groot aan. Je krijgt al snel het gevoel dat je gelijkaardige omgevingen opnieuw tegenkomt.

Dat heeft ook te maken met de opzet van de game, waar alle races eindigen op een vast aantal plekken. Daardoor keer je nogal vaak terug naar dezelfde regio en heb je het gevoel dat je op bepaalde momenten ook gewoon dezelfde race aan het rijden bent.

Nog een ander klein mankementje is de aanwezigheid van alle DLC. Dat klinkt als een voordeel en is het op zich ook, maar het wil ook zeggen dat een aantal auto’s die eerder passen bij de end game al van bij het begin beschikbaar zijn. De game mist daardoor een beetje de juiste curve, waarbij je steeds snellere wagens te pakken krijgt en je zo omhoog werkt. Het had volgens ons aangenamer geweest als die wagens op een andere manier zouden worden vrijgespeeld.

Waar Burnout Paradise ook in deze remaster in slaagt, is om je uren aan het scherm te kluisteren terwijl je probeert om zo snel mogelijk door de straten van Paradise City te scheuren. Elke straat heeft immers zijn eigen records en een nieuwe recordpoging wordt gestart zodra je op die straat verschijnt. Je zal ongetwijfeld heel wat plezier beleven aan het verbeteren van tijden en andere scores. Het zorgt er ook voor dat je wat respijt hebt, zodat je niet steeds van event naar event moet rijden. Burnout Paradise bevat ook geen fast travel en dus is het meegenomen dat je niet steeds doelloos door de straten rijdt, op zoek naar een nieuwe race.

Dat racen is trouwens nog steeds ongelooflijk strak. Het snelheidsgevoel dat Burnout Paradise tien jaar geleden creëerde, is nog steeds aanwezig en tegen hoge snelheid door de straten vlammen voelt nog altijd ontzettend spannend.

Op visueel vlak is deze remaster eigenlijk een perfecte manier om een oude game terug tot leven te brengen. De game ziet er niet plots extreem flitsend uit, je zal nog steeds doorhebben dat je een oude game speelt, maar je zal ook niet gek worden van de verouderde grahpics. Dat laatste is een probleem dat al eens opduikt, wanneer je na tien jaar besluit om een spel eens opnieuw te spelen. De ontwikkelaars hebben hier de juiste mix gevonden tussen nostalgie en een moderne game.