Bravo Team

Bravo Team

Wanneer gamers aan virtual reality denken, dan denken ze vrij vaak aan shooters. Die games lijken immers perfect om met een VR-bril te spelen, zeker als je dan nog een controller die op een wapen lijkt in de hand kan hebben. Dat moeten ze bij Supermassive Games ook gedacht hebben toen ze begonnen aan de ontwikkeling van Bravo Team.

Bravo Team plaatst je in een of ander fictief Oostblokland, waar een burgeroorlog aan de gang is en jij in betrokken geraakt - samen met een ander lid van Bravo Team. Jullie zijn behoorlijk in de minderheid tijdens de daaropvolgende schietpartijen, maar jullie zijn Amerikanen en hebben de nodige training gehad, dus het is tijd om de tegenstander met bosjes neer te knallen.

Het verhaal van Bravo Team heeft eigenlijk geen enkel belang. Het is een excuus om een setting te creëren waarin je als speler, indien je wil samen met een vriend, alles aan gort mag schieten. Nu ja, alles is een groot woord, want de omgevingen van Bravo Team lijken gestolen te zijn uit een shooter van flink wat jaren geleden. Er is niets van de omgeving dat je kan vernietigen en er zijn zelfs geen ontploffende vaten aanwezig. Dat laatste is iets dat je nu eens in vrijwel elke shooter tegenkomt, maar dus niet hier. Het zorgt er voor dat je eigenlijk niets anders kan doen dan in cover zitten en af en toe wat vijanden neerschieten.

Bravo Team speelt als een mix van een cover shooter en een on-rail shooter. De basis van de gameplay bestaat dan ook uit het verplaatsen van cover naar cover, van waaruit je met je wapens op de vijand kan schieten. Zie je geen vijanden, dan verplaats je gewoon naar de volgende cover en ga zo maar door. Waar het lijkt op een on-rail shooter is het feit dat Bravo Team eigenlijk extreem lineair speelt. Ja, er is een gevoel van vrijheid, omdat je kan wisselen tussen de verschillende coverplaatsen, maar eigenlijk ga je vrijwel altijd een gang door, terwijl je onderweg alle vijanden neerschiet.

Op een bepaalde manier zouden we zelfs willen dat Supermassive Games er voor had gekozen om een volledige on-rail shooter te maken. Het is immers niet leuk om steeds van cover naar cover te sluipen. We hadden liever gehad dat de game dat dan voor ons koos, zodat wij kunnen concentreren op onze schietkunsten. Dat is immers ook niet altijd even eenvoudig. Wij speelden Bravo Team met de Aim Controller, omdat die normaal gezien de beste ervaring zou moeten geven. We hebben ook al een aantal andere shooters gespeeld op PS VR, met die controller, en dat werkte over het algemeen vrij vlot. Bij Bravo Team hebben we toch minder het gevoel dat je met een echt geweer aan het schieten bent. Te vaak moesten we ons wapen in een ietwat vreemde positie houden om deftig door het vizier te kunnen zien en we vermoeden dat dit niet echt de bedoeling kan zijn.

Soms probeert Bravo Team het over een andere boeg te gooien, door je de mogelijkheid te geven voor stealth te kiezen. Dan moet je opnieuw van cover naar cover lopen, terwijl je probeert uit het zicht van de tegenstander te blijven. Lukt dat, dan kan je een stealth kill uitvoeren. We moeten eerlijk zijn dat dit de game niet echt leuker maakt, want eigenlijk is het allemaal nogal saai.

Bravo Team speel je nooit alleen, maar altijd met een teamgenoot. Daarbij kan je kiezen voor een AI-partner, maar je hebt ook de mogelijkheid om online met iemand aan de slag te gaan. Speel je samen met de AI-partner, dan kan je hem bevelen geven, al moeten we toegeven dat we daar amper gebruik van hebben gemaakt. Het voordeel van een teamgenoot is dat die jou kan komen redden wanneer je dood bent. Dat houdt ook in dat je nooit een 'game over' zal te zien krijgen, zolang nog één van de twee in leven is. Aangezien je ongelimiteerd mensen terug tot leven kan wekken, is de kans klein dat een missie volledig mislukt.

Heb je het verhaal uitgespeeld, dan kan je er voor kiezen om de hoogste score te halen in de Score Attack mode, waarin je gewoon nog eens dezelfde missies speelt, maar je dus - zoals je wel kan raden - probeert om een zo hoog mogelijke score te halen. Het is een beetje jammer dat hier geen speciale omgevingen voor zijn ontwikkeld, want we kunnen ons niet voorstellen dat veel mensen zin hebben om de hele game nog eens opnieuw en opnieuw te spelen, gewoon om een hogere score te halen.