The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia

The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia

[Gespeeld op PS4 Pro]

The Seven Deadly Sins, beter gekend onder de Japanse naam Nanatsu No Taizai, is een vrij populaire anime-serie die je intussen ook in het Westen op Netflix kan terugvinden. Nu het tweede seizoen in Japan volop aan de gang is, leek het uitgever Namco Bandai een goed idee om een game rond deze serie te maken. Als we ons baseren op hetgeen we van de anime kennen, heeft het idee alvast een groot potentieel.

Vanaf het begin wordt echter duidelijk dat de sfeer uit de anime toch niet volledig aanwezig is. Een originele soundtrack kan op zich geen slechte zaak zijn, maar de originele componist Hiroyuki Sawano had een zeer memorabele soundtrack voor het eerste seizoen van de serie gemaakt en helaas ontbreekt hier elk spoor van. De openingsscène en het verhaal bevatten allemaal vrij generieke deuntjes en muziekjes die menig fan alvast totaal niet zal aanspreken.

Ook zal het oplettend oog merken dat het grafisch aspect van de game wat te wensen overlaat. De personages zijn op zich nog wel vrij degelijk in een anime-stijl vormgeven, maar het geeft soms wat te veel contrast met de rest van de omgeving, waarin soms duidelijk opvalt dat we hier met typische Unreal Engine 4 assets te maken hebben. Je zou kunnen zeggen dat presentatie en graphics niet zo belangrijk zijn, maar zeker met dit soort games en het recent uitgebrachte Dragon Ball FighterZ verwachten we toch net iets meer aandacht voor detail dan nu het geval is.

Het verhaal zelf volgt zowel het eerste als het tweede seizoen van de anime-serie. We leren Meliodas en zijn kameraden de Sins kennen, evenals de andere personages die in de anime de revue passeren. Op dat vlak kom je alle oude en nieuwe bekenden tegen, met voor ieder wel wat wils. Echter springt in de hoofdmissies het verhaal van de hak op de tak, waarbij de cutscenes heel wat verhaal en animaties overslaan, om toch maar vaart in het geheel te kunnen zetten. Wederom worden hierdoor alle memorabele momenten, die je in de anime meemaakt, volledig tenietgedaan en komen ze ontzettend flauw en onbelangrijk over.

Naast de hoofdmissies kan je in de story mode ook heel wat extra quests terugvinden. Deze zijn meestal gewoon meer van hetzelfde, namelijk het verslaan van tegenstanders. Op zich is de combat wel vrij degelijk, je kan het een beetje vergelijken met die van de voorgaande Dragon Ball-spellen. Ieder personage heeft zijn typische aanvallen en uiteraard ook een speciale charge attack.

Jammer genoeg kan dit niet lang genoeg boeien, zeker wanneer praktisch elke main en side quests uit dezelfde opdracht bestaat. In principe is dit ook het geval bij een typische Musou-game, maar hier verloopt de combat net iets te stroef en zonder voldoening om uren te boeien. Verder wordt het story mode-geheel aangevuld met de typische zaken die we zowat overal terugvinden: heel wat upgrades en extra vaardigheden om je personages net wat sterker te maken.

Tot slot is er ook nog een multiplayer modus voorzien, waarin je tegen andere spelers kan vechten. Er is, zoals eerder gezegd, best wat keuze tussen tal van personages, maar sommigen zijn toch net wat sterker en beter dan anderen. Iets meer balans was leuk geweest, maar we verwachten niet dat dit herbekeken zal worden.